Około 350 milionów ludzi na całym świecie znajduje się w grupie ryzyka, a rocznie odnotowywuje się 1,5 miliona nowych przypadków zachorowań. Do tej grupy zalicza się również amerykańskich żołnierzy służących za granicą oraz populacje zamieszkujące kraje rozwijające się, o niekorzystnej sytuacji społeczno-gospodarczej – dotyka ona zwłaszcza dzieci. Wyniki te, to rezultat przeprowadzonych badań przez USAMRMC, Institut Pasteur de Tunis, Tunezyjskie Ministerstwo Zdrowia oraz Instytutu Pasteura w Paryżu, które zostały opublikowane w New England Journal of Medicine. „Ten krem zawiera niezwykłe prosty skład, a ​​owocuje ogromny przełomem w sposobie walki z tą zaniedbaną dotąd chorobą" – powiedział mjr Mara Kreishman-Deitrick, menedżer z U.S. Army Medical Materiel Development Activity. Odkrycie tego leku prowadzi również do rozwoju zaawansowanych produktów medycznych dla USAMRMC. Obecnie, pacjenci muszą pozostawać w szpitalach przez tygodnie, aby wyleczyć chorobę, co wiąże się z podawaniem toksycznych niekiedy dla organizmu leków oraz wiąże się z bolesnymi zabiegami. Antybiotyk w kremie będzie kontrą dla obecnych na rynku produktów i pozwoli pacjentom na bezbolesne i samodzielne leczenie przypadłości, bez konieczności przebywania kilkunastu dni w szpitalu.

W III fazie badań oceniano wariant leku o numerze seryjnym WR 279396. Jest to połączenie dwóch antybiotyków (15% paromomycyna – 0.5% gentamycyna). W przeprowadzonym teście, stosowany miejscowo krem ​​wyleczył zmiany chorobowe CL u 81% pacjentów, którzy wzięli udział w badaniu klinicznym. Skutkami leczenia było zmniejszenie się zmian na ciele, odrost prawidłowej tkanki skórnej, a ponadto nie odnotowano żadnych nawracających objawów. Działania niepożądane wystąpiły u mniej niż 5% we wszystkich badanych grupach i były najczęściej zgłaszane jako drobne reakcje alergiczne w miejscu aplikacji leku. Krem zawierający tylko paromomycynę (15% paromomycyna) miał podobną skuteczność, jak lek III fazy badań i również odnotowano  82% wyleczeń. W badaniu, tylko 58% pacjentów, którzy otrzymywali leczniczy krem nie zawierający antybiotyków bądź innych substancji czynnych zdołał zaleczyć widoczne objawy na skórze. Badacze planują przebadać dokładniej oba leki, ten zrekombinowany – składający się z dwóch antybiotyków i ten zawierający samą paromomycynę. W ten sposób mają nadzieje na znalezienie najskuteczniejszej mieszanki na walkę w CL na Środkowym Wschodzie i w Północnej Afryce.

Zauważono jednak, że terapia skojarzona może posiadać dodatkową korzyść dla globalnego wykorzystania. Od samego początku badania pokazują, że terapia skojarzona może być skuteczna w walce przeciw pasożytom występującym w Ameryce Środkowej i Południowej. Obecne sposoby leczenia CL opierają się głównie na lekach zawierają toksyczne metale ciężkie, które muszą być podawane dożylnie lub wstrzykuje się je bezpośrednio do ogniska zapalnego. Ze względu na toksyczność podawanych środków, służba zdrowia chce zaniechania wykorzystywania ich w leczeniu choroby. Osoby, które zarażą się CL muszą zostać przewiezione do szpitala bądź innych placówek medycznych, aby móc przejść standardowy 20-dniowy cykl leczenia. Pracownicy opieki zdrowotnej w krajach rozwijających się sugerują niekiedy ludziom poddawanie się zabiegom domowym. Do tych metod zaliczamy np. przypalanie zmian na skórze kwasami lub stosowanie w tym celu rozżarzonych maczet. Nie jest to na pewno bezbolesna terapia, aczkolwiek  dużo tańsza niż kosztowne zabiegi medyczne. Te „domowe” sposoby niosą za sobą również powstawanie wielu blizn, które mogą przerodzić się w bliznowce.

Odnotowano ponad 3000 przypadków zachorowań na CL wśród członków amerykańskich służb wojskowych od 2003 roku. Ci, którzy zachorują zwykle muszą być usuwani ze stanowisk pracy i wysyłani na leczenie – w przybliżeniu jest to koszt około 35 000 dolarów na jedną osobę. Składa się na to: hospitalizacja, leczenie i pusty wakat na stanowisku pracy. WR 279396 ma potencjał, aby stać się lekiem pierwszej linii leczenia, które można stosować samodzielnie, aplikując krem na skórę zgodnie z zaleceniami lekarza nadzorującego postępy leczenia.

„Środowisko naukowe ma tendencję do zaniedbywania choroby jaką jest CL, ponieważ nie jest śmiertelna, ale tym samym nie oznacza to, że choroba nie ma wpływu na  komfort życia pacjentów" – powiedział profesor Afif Ben Salah, prowadzący badania i szef Medical Epidemiology Department w Instytucie Pasteura w Tunisie. – „Wielu ludzi doświadcza dyskryminacji w sytuacjach towarzyskich, w pracy lub w szkole, ponieważ w wyniku choroby powstaje wiele blizn na całym ciele. Rzuca to  ogromne piętno na ich edukację, małżeństwa i perspektywy zatrudnienia". Naukowcy z USAMRMC i Institut Pasteur zaczęli współpracę już 10 lat temu, gdy odkryto potrzebę znalezienia lepszego rozwiązania w leczeniu chorych na CL. W Tunezji, gdzie przeprowadzono III fazę badań klinicznych, odnotowywuje się do 10 000 nowych przypadków każdego roku, podano więcej niż połowa przypadków zachorowań to dzieci. Dlatego tak ważne jest jak najszybsze rozpoczęcie kolejnych badań klinicznych nad skutecznością remkobinowanego antybiotyku w kremie, aby zwiększyć skuteczność dotychczasowego leczenia.

Dagmara Sosińska

źródła:

• “Spectrum of Disease and Relation to Place of Exposure among Ill Returned Travelers” - David O. Freedman, M.D., Leisa H. Weld, Ph.D., Phyllis E. Kozarsky, M.D., Tamara Fisk, M.D., Rachel Robins, M.D., Frank von Sonnenburg, M.D., Jay S. Keystone, M.D., Prativa Pandey, M.D., and Martin S. Cetron, M.D. for the GeoSentinel Surveillance Network. N Engl J Med 2006; 354:119-130 January 12, 2006DOI: 10.1056/NEJMoa051331
• “Vector control in cutaneous leishmaniasis of the old world: A review of literature” -  Masoom Kassi, Pashtoon Murtaza Kasi, Shah Muhammad Marri, Iqbal Tareen,Talha Khawar Dermatology Online Journal 14 (6): 1
• “Topical Paromomycin with or without Gentamicin for Cutaneous Leishmaniasis” - Afif Ben Salah, M.D., Nathalie Ben Messaoud, M.D., Evelyn Guedri, M.D., Amor Zaatour, Nissaf Ben Alaya, M.D., Jihene Bettaieb, M.D., Adel Gharbi, Nabil Belhadj Hamida, Aicha Boukthir, Sadok Chlif, M.Sc., Kidar Abdelhamid, M.D., Zaher El Ahmadi, M.D., Hechmi Louzir, M.D., Mourad Mokni, M.D., Gloria Morizot, M.D., Pierre Buffet, M.D., Philip L. Smith, Ph.D., Karen M. Kopydlowski, Ph.D., Mara Kreishman-Deitrick, Ph.D., Kirsten S. Smith, Ph.D., Carl J. Nielsen, Ph.D., Diane R. Ullman, M.S., Jeanne A. Norwood, Ph.D., George D. Thorne, Ph.D., William F. McCarthy, Ph.D., Ryan C. Adams, B.Sc., Robert M. Rice, D.V.M., Ph.D., Douglas Tang, Ph.D., Jonathan Berman, M.D., Janet Ransom, Ph.D., Alan J. Magill, M.D., and Max Grogl, Ph.D. N Engl J Med 2013; 368:524-532 February 7, 2013DOI: 10.1056/NEJMoa1202657