W lipcu 2014 roku na Podlasiu odnotowano prawie 200 przypadków podejrzeń zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanego przez enterowirusy. U dzieci obserwowano wysoką temperaturę ciała, bóle głowy, sztywność karku, światłowstręt. Większość pacjentów została wyleczona całkowicie, jednak w obawie, że może pojawić się on także w innych miastach Państwowa Inspekcja Sanitarna prowadzi szczegółowe kontrole i edukuje dzieci i młodzież jak uniknąć zarażenia wirusami poprzez wcielenie w życie wzmożonej higieny.

Enterowirusy  należą do  rodziny Picornavirisdae. Wśród nich wyróżnia się ok. 70 różnych serotypów. Enterowirusy ludzkie to trzy odmiany wirusa poliomyelitis, serotypy 1 – 22 i 24 Coxsackie grupy A, 6 grupy B oraz ponad 30 wirusów ECHO (Enteric Cytopathogenic Human Orphan) i groźny wirus WZW (Wirusowego Zapalenia Wątroby) typu A. Wszystkie z nich w klimacie umiarkowanym występują sezonowo, najlepsze warunki do rozwoju przypadają na okres letni i jesienny. Atakują głównie dzieci. Częstość zakażeń enterowirusami zależna jest od panujących warunków higienicznych, stopnia uprzemysłowienia oraz od gęstości zaludnienia. Zdarza się, że po zakażeniu nie obserwuje się żadnych objawów, ale mogą one również wywołać nieprawidłowe funkcjonowanie wielu narządów ludzkiego organizmu, a nawet doprowadzić do śmierci. Źródło infekcji mogą stanowić chorzy ludzie lub nosiciele wirusa. Przenoszone są one głównie drogą pokarmową i kropelkową.

Wirusy Polio typy 1-3 wywołują dziecięce porażenie mózgowe, zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego oraz chorobę Heinego-Medina, która wywołała pandemię w XIX wieku. Choroba ta stała się postrachem Amerykanów od momentu, gdy w 1916 roku epidemia Polio zabiła ponad 7 tysięcy ludzi. Zachorował na nią wówczas prezydent Franklin Delano Roosevelt. Pierwsza skuteczna szczepionka przeciwko Polio została opracowana przez Polaka – Hilarego Koprowskiego. Później została zastąpiona szczepionką wynalezioną przez Jonasa Salka. Okazała się skuteczniejsza, gdyż zawierała ona martwy wirus.

Enterowirusy namnażają się głównie w migdałkach, węzłach chłonnych oraz w jelicie cienkim. Ośrodkowy Układ Nerwowy atakowany jest wirusy obecne w układzie krwionośnym. Wirusy mają zdolność do przemieszczania się wzdłuż neuronów obwodowych Ośrodkowego Układu Nerwowego, po czym docierają do półkul mózgowych lub rdzenia kręgowego. Po zasiedleniu w organizmie człowieka może dojść do zapalenia mięśnia sercowego, powiększenia węzłów chłonnych oraz owrzodzenia jelita. Porażenie neuronów ruchowych prowadzi do ich stopniowego zaniku. Przy zakażeniu podstawy mózgu mogą zanikać nawet ośrodki oddechowe i krążenia, co hamuje podstawowe funkcje życiowe człowieka prowadząc do jego śmierci.

Cechą charakterystyczną wirusów Coxsackie jest występowanie dużej ilości szczepów. Ich nazwa pochodzi od stanu Nowego Jorku – Coxsackie Town, gdzie wyizolowano je po raz pierwszy. Atakują one głównie dzieci. Wirusy typu A wywołują tzw. chorobę bostońską – dłoni, stóp i ust. Występuje ona powszechnie u dzieci i objawia się głównie wysypką i bolesnymi pęcherzami. Wirusy typu B przyczyniają się do powstania zapalenia mięśnia sercowego, wieloukładowej choroby noworodków jak również zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.

Ludzkie jelitowe cytopatogenne wirusy sieroce ECHO (Enteric Cytopathogenic Human Orphan) należą do grupy wirusów RNA, zasiedlają jelito częściej u ludzi w młodym wieku. Rozprzestrzeniają się w szybkim tempie głównie u osób, które nie posiadają przeciwciał skierowanych przeciwko nim. Bytują także w górnych drogach oddechowych. Powodują zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych i zapalenie mózgu.