– Poruszając temat łysienia, należy podkreślić proces ciągłej wymiany, któremu włosy podlegają. Dwie fazy, w jakich mieszki włosa się znajdują, to anagen (faza wzrostu i tworzenia nowych mieszków) oraz telogen, czyli faza spoczynku i obumierania. Od równowagi między fazami zależy, czy nasza czupryna będzie bardziej lub mniej bujna – mówi dr n. med. Magdalena Cubała-Kucharska, specjalista medycyny integracyjnej.

Do ogólnych przyczyn wypadania włosów zalicza się:

* niedożywienie, niedobór np. żelaza i cynku,

* rygorystyczne diety/odchudzanie,

* zaburzenia hormonalne, w tym np. niedoczynność tarczycy,

* choroby skóry (grzybicę i łojotokowe zapalenie skóry),

* chorobę autoimmunologiczną (łysienie plackowate),

* stosowanie niektórych leków (np. chemioterapeutyków),

* zatrucie metalami ciężkimi (np. arsenem, rtęcią),

* nieprawidłową pielęgnację włosów,

* poród (spadek estrogenów po ciąży powoduje chwilowe wypadanie włosów),

* stres i choroby o podłożu psychiatrycznym.

Łysienie telogenowe

Silny i długotrwały stres może powodować wypadanie włosów. Podczas tego rodzaju łysienia mamy do czynienia z przerwaną fazą wzrostu włosa, prowadzącą do zbyt wczesnego przejścia w fazę spoczynku, która kończy się jego wypadnięciem z mieszka włosowego. Dzieje się tak, ponieważ zwiększa się ilość włosów telogenowych (ich cechą charakterystyczną jest to, że naturalnie wypadają). Łysienie telogenowe może być spowodowane stresem psychicznym lub fizycznym, czyli np. infekcją bądź niedoborem składników odżywczych. 

– Podczas stresu dochodzi do produkcji i uwalniania neuropeptydów, neurohormonów oraz neuroprzekaźników. Jednocześnie stres prowadzi do zaburzeń krążenia i indukuje stany zapalne, prowadząc do niedokrwienia mieszków włosowych (ich uszkodzenie skraca fazę wzrostu włosów, powodując ich wypadanie). Nauka radzenia sobie ze stresem i unikania czynników wywołujących go, wsparcie psychiatry, psychologa, zmiana środowiska – to sposoby na poskromienie problemu łysienia telogenowego – wyjaśnia dr n. med. Magdalena Cubała-Kucharska.

Łysienie androgenowe

Uważa się, że najczęstszą przyczyną wypadania włosów jest łysienie androgenowe. Dotyka ponad połowy mężczyzn po 40. roku życia i aż 10% kobiet, jednak nie oznacza to, że osoby młodsze nie będą cierpieć na tę przypadłość. Często problem występuje rodzinnie (jest uwarunkowany genetycznie). Do jego przyczyn zalicza się:

* wysokie stężenie testosteronu (u mężczyzn),

* nadwrażliwość mieszków włosowych na dihydrotestosteron (DHT),

* stres,

* nadciśnienie,

* cukrzycę,

* otyłość,

* używki, m.in. papierosy.

Jaki jest mechanizm działania testosteronu na mieszki włosa? Aktywna forma testosteronu, tzw. dihydrotestosteron (DHT), oddziałuje na mieszki, powodując ich obkurczanie i miniaturyzację. Skraca czas trwania fazy wzrostu włosa (anagenu) i wydłuża fazę spoczynku włosa (telogenu). Te wszystkie czynniki prowadzą w efekcie do wypadania włosów.

Łysienie plackowate

To przewlekła choroba o podłożu genetycznym i/lub autoimmunologicznym. Dotyka obszarów głowy, ale i innych owłosionych partii ciała. Najczęściej z łysieniem plackowatym zmagają się osoby młode, poniżej 30. roku życia, a nawet dzieci. Możemy wyróżnić łysienie plackowate: wieloogniskowe, jednoogniskowe, całkowite uogólnione i złośliwe. Podczas choroby autoimmunologicznej dochodzi do wytwarzania przeciwciał przeciw mieszkom włosowym, co w konsekwencji zaburza ich proces wzrostu, prowadząc do przedwczesnego wypadania. Charakterystycznym objawem jest nagłe wypadanie wszystkich włosów w jednym miejscu głowy. 

W przypadku łysienia plackowatego lub złośliwego nie ma jednej ścieżki leczenia. Często towarzyszą mu ogólnoustrojowe stany zapalne. Tutaj ważna jest konsultacja z lekarzem. Ponadto poleca się redukcję stresu, mezoterapię mikroigłową, preparaty na porost włosów, krioterapię oraz leczenie z zastosowaniem immunosupresji bądź terapii immunomodulującej.