Oliwa

Historia uprawy drzewek oliwnych ma swe korzenie w Grecji i na Bliskim Wschodzie, a rozpoczęła się około 5500 lat temu. Roślina ta odegrała znaczącą role w kulturze europejskiej – znamy ją z Biblii, obrazów świętych, herbów. Gałązka oliwna trzymana przez gołębicę symbolizuje pokój, upleciony z gałązek wieniec – zwycięstwo.

Oliwa z oliwek jest bogata w minerały, witaminy i kwasy tłuszczowe, stąd od wieków wykorzystywana bywa w kuchni, nie tylko europejskiej. Przemysł kosmetyczny wykorzystuje oliwę z oliwek do produkcji środków powierzchniowo czynnych i emulgatorów, stosowanych w recepturach kosmetyków o działaniu łagodzącym i nawilżającym, a przy tym dostarczających użytkownikom przyjemnych wrażeń aplikacyjnych.

Winnice

Wino i winnice zostały wpisane do kultury europejskiej przez Starożytnych Greków i Rzymian. Olej pozyskiwany z pestek winogron polecany jest do pielęgnacji cery tłustej, reguluje wydzielanie sebum i zapobiega powstawaniu zaskórników. Wino, skórka i pestki winogron stanowią źródło resweratrolu, dlatego też kosmetolodzy polecają winoterapię do pielęgnacji cery dojrzałej, starzejącej się. Resweratrol zmniejsza zapadalność na chorobę wieńcową, miażdżycę, spowalnia procesy starzenia się organizmu. Jak wykazały badania, picie czerwonego wina skutkuje zwiększeniem we krwi ilości lipoprotein, związków przeciwdziałających rozwojowi miażdżycy. Z tematem wina wiąże się również pojęcie „francuskiego paradoksu”. Otóż naukowcy zauważyli, że wśród mieszkańców Francji rzadziej diagnozowana jest choroba wieńcowa w porównaniu z mieszkańcami Anglii, mimo iż oba narody spożywają rocznie podobną ilość nasyconych kwasów tłuszczowych. Przyczyn tego zjawiska upatruje się właśnie w ilości spożywanego wina i właściwościach zawartych w nich związków aktywnych.

Lawenda

Przemysł kosmetyczny i farmaceutyczny wykorzystuje kwiaty lawendy i pozyskiwany z nich w procesie destylacji z parą wodną olejek. Z punktu widzenia aromaterapii i perfumerii najcenniejszy jest olejek pozyskiwany z odmiany officinalis, porastającej połacie Prowansji, Bułgarii, Półwyspu Bałkańskiego. Olejek ten odróżnia od olejku pozyskiwanego z pozostałych dwóch odmian (lawenda spikowa i lawendyna) wysokie stężenie octanu linalilu i linalolu. Zapach to nie jedyna zaleta lawendy – lawenda tradycyjnie wykorzystywana jest jako środek antyseptyczny, znane są również jej właściwości bakteriostatyczne.

Zioła

Skoro już o olejkach mowa, południowa Europa jest ojczyzną m.in. olejku majerankowego, olejku z rumianku rzymskiego, kopru włoskiego, szałwii, rozmarynu. Olejek z rumianku rzymskiego polecany jest do przygotowywania mieszanek łagodzących depresję, bezsenność, bóle głowy. Głównym składnikiem olejku z kopru włoskiego jest anetol, podobnie jak olejku anyżowego. Olejek rozmarynowy jest jednym z najcenniejszych olejków wykorzystywanych w aromaterapii, jego zapach traktowany jest jako wzorzec zapachu ziołowego. Aromaterapeuci wykorzystują olejek rozmarynowy m.in. do łagodzenia objawów zmęczenia, zaburzeń pamięci, ale też łupieżu i łysienia.

Skoro u nas z dnia na dzień słupek rtęci spada coraz niżej, dlaczego nie skorzystać z dobrodziejstw olejków eterycznych pozyskiwanych z roślin, w których zaklęte jest południowe słońce?