Utrata włosów jest zjawiskiem naturalnym. Zdrowa osoba gubi ich codziennie od 50 do 100. Wzmożona utrata włosów może być jednak spowodowana uboższą dietą, niedoborem witamin, a po okresie letnim – nadmierną ekspozycją na promieniowanie UV. Przyczyn wypadania włosów jest mnóstwo, ale często odpowiadają za nie np. schorzenia skórne i choroby autoimmunologiczne, których konsekwencją jest pogorszenie stanu skóry głowy i włosów. 

Chorobą, która może powodować wypadanie włosów, jest choroba Hashimoto, czyli zapalenie tarczycy, charakteryzujące się powiększoną tarczycą, ciągłym zmęczeniem i wypadaniem włosów. To ostatnie może być spowodowane słabym ukrwieniem skóry głowy i upośledzeniem mieszków włosowych poprzez reakcję autoimmunologiczną organizmu, który atakuje tarczycę. Często wypadanie włosów jest pierwszym sygnałem choroby Hashimoto i zdarza się tak, iż poprzez wzmożone wypadanie włosów i odpowiednią diagnostykę wiele osób dowiaduje się, że choruje na Hashimoto. Zaburzenia hormonalne, wynikające z zapalenia tarczycy, wpływają na obniżenie dostarczania do mieszka włosowego energii, która jest potrzebna do podziałów komórkowych, niezbędnych do wzrostu włosów.

Kolejną chorobą tarczycy, wywołującą wypadanie włosów, jest choroba Gravesa-Basedowa, która powoduje nadczynność tarczycy. Osoby nią dotknięte, poza wypadaniem włosów, borykają się problemem cienkich włosów i spowolnionym ich wzrostem. Zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy mogą skutkować wypadaniem włosów i w takim przypadku powinno się zgłosić do endokrynologa i trychologa. Nadmierna lub zbyt mała ilość hormonów tarczycy powoduje szybsze przechodzenie w fazę telogenu. W tym przypadku bardzo ważne jest wyrównanie hormonów tarczycy. Choroby tarczycy mogą też wchodzić w interakcje z hormonami płciowymi i doprowadzić do łysienia androgenowego.

Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) jest schorzeniem, które charakteryzuje się przewlekłym i nawracającym stanem zapalnym skóry. Choroba częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet. Zmiany występują przede wszystkim na twarzy, klatce piersiowej i skórze głowy. Łojotokowe zapalenie skóry głowy spowodowane jest nadmierną produkcją sebum przez gruczoły łojowe i może prowadzić do wypadania włosów. Stan zapalny, występujący w tej jednostce chorobowej, osłabia cebulkę włosów. Następnie w przebiegu stanu zapalnego powstają przeczosy, nadżerki, po czym dochodzi do zwiększonego wypadania włosów, a następnie – łysienia, wskutek uszkodzenia mieszków włosowych.

Kolejną chorobą, mogącą wpływać na wypadanie włosów, jest atopowe zapalenie skóry (AZS), które jest przewlekłym schorzeniem zapalnym o niejasnej etiologii i nawrotowym przebiegu. W związku z tym, że skóra atopowa jest nadwrażliwa i skłonna do alergii i podrażnień, a charakteryzują ją zaczerwienie, suchość i swędzenie, podobne objawy będą występować na skórze głowy. AZS, tak jak łuszczyca, odznacza się nieprawidłową keratynizacją naskórka. Ze względu na jego pogrubienie cebulki włosów są nieodpowiednio odżywione. Atopowe zapalenie skóry może doprowadzić do przedwczesnego łysienia i zwiększonego ryzyka łysienia plackowatego. Jest to choroba, przy której mieszki włosowe osadzone w skórze są niewystarczająco zakorzenione i konsekwencją tego może być wypadanie włosów. Czynnikiem, który to stymuluje, jest silny świąd, wzmagający drapanie skóry głowy i wywołujący dodatkowe stany zapalne. Występowanie krostek, strupków i zmian wysiękowych może doprowadzić do zwiększonego uszkodzenia i intensyfikacji przenikania drobnoustrojów, a więc następuje zwiększone ryzyko grzybicy oraz infekcji bakteryjnych i wirusowych.

Jedną z chorób, wpływających na stan skóry głowy i włosów, jest cukrzyca, która powoduje występowanie świądu skóry głowy oraz osłabienie naczyń krwionośnych, a w wyniku pogorszenia krążenia dochodzi do zmniejszenia dostarczania tlenu i składników odżywczych. Skutkuje to łamliwością włosów, spowolnionym ich wzrostem oraz nadmierną ich utratą. Jeśli jednak wyrównany zostanie poziom glukozy, następuje poprawa stanu skóry głowy, natomiast odpowiednia jej pielęgnacja dalej jest koniecznością. 

Łuszczyca ma charakter autoimmunologiczny i ogólnoustrojowy. Przez układ odpornościowy atakuje zdrowe komórki własnego organizmu. Organizm narusza nie tylko własne tkanki, ale w tym przypadku również skórę. Łuszczyca nie powoduje bezpośrednio wypadania włosów, ale stany zapalne występujące przy chorobie mogą utrudniać ich wzrost. Łuszczyca może mieć też postać ograniczoną i dotyczyć tylko skóry głowy. Dosyć często zmiany łuszczycowe mogą umiejscowić się w linii brzegowej włosów, nad czołem lub w okolicy zausznej. Łuszczyca owłosionej skóry głowy charakteryzuje się odgraniczonymi zmianami rumieniowymi, które pokryte są srebrnymi lub białymi łuskami. W związku z tym, że łuszczyca jest chorobą przewlekłą, nie jest możliwe całkowite jej wyleczenie. Podstawą udanej terapii jest profilaktyka i systematyczność w pielęgnacji. Jej celem jest efekt cytostatyczny, czyli wyrównanie proliferacji podziału komórek skóry.

W przypadku wypadania włosów rolą trychologa jest dobranie odpowiedniej pielęgnacji skóry głowy, zarówno w gabinecie, jak i przy okazji codziennej pielęgnacji domowej. Powinien on także skierować do odpowiedniego specjalisty w kwestii dokładniejszej diagnostyki.