Konwertaza angiotensyny (ACE – z ang. angiotensin converting enzyme) przekształca angionesynę I w angiotensynę II. Zwiększona produkcja tej ostatniej powoduje zwężenie naczyń krwionośnych i podwyższenie ciśnienia krwi. Zbyt duża aktywność ACE jest jednym z mechanizmów rozwoju nadciśnienia tętniczego. Tak więc, zahamowanie aktywności ACE, poprzez podanie odpowiednich inhibitorów, powoduje rozszerzenie naczyń i zmniejszenie ciśnienia krwi.

Naukowcy z stwierdzili, że wyższa aktywność ACE może być korzystna, pod warunkiem, że w odpowiednim miejscu i czasie. Enzym ten, który jest znany z aktywności poza układem ośrodkowym, może też indukować ochronną odpowiedź immunologiczną w mózgu i wpływać na funkcje poznawcze. Badania przeprowadzone przez naukowców z Kalifornii określają nową rolę ACE w oczyszczaniu naczyń krwionośnych mózgu z beta amyloidu. Dzieje się tak, ponieważ ACE szybko wzbudzają odpowiedź układu immunologicznego przeciw beta-amyloidowi.

Zewnątrzkomórkowe złogi białka beta-amyloidu w mózgu są silnie związane z choroba Alzheimera. Białko gromadzi się szczególnie w obszarach odgrywających ważną rolę w kontroli funkcji pamięciowych i poznawczych. Liczne obserwacje potwierdzają, że odkładanie się beta-amyloidu w tkance, jak i naczyniach mózgowych powoli niszczy komórki mózgowe, a także pobudza odpowiedź immunologiczną, która dodatkowo przyczynia się do upośledzania funkcji poznawczych. Dlatego strategia leczenia tej choroby opiera się przede wszystkim na zmniejszaniu ilości beta-amyloidu w mózgu we wczesnym stadium choroby. To może zapobiegać dalszemu postępowi choroby.

„Nasze badania proponują cenną strategię, w której dostarczamy enzymu, który atakuje i niszczy beta-amyloid w mózgu i pomaga systemowi immunologicznemu w usuwaniu tego białka” mówi profesor Maya Koronyo-Hamaoui z Instytutu Neurochirurgii.

Badanie zostało zaplanowane na myszach, z których jedna grupa została genetycznie zmodyfikowana, aby wykazywać objawy choroby Alzheimera, a druga charakteryzowała się nadprodukcją ACE w komórkach odpornościowych krwi. Potomstwo tych dwóch szczepów wykazywało znacznie mniejsze stężenie białka beta-amyloidu i zapalenia, a ich zdolność nauki i zapamiętywania była na porównywalnym poziomie ze zdrowymi osobnikami. „Nasza strategia przyniosła skutek niemal całkowitej prewencji spadku zdolności poznawczych w mysim modelu Alzheimera. Następnie, za pomocą inhibitorów ACE udało nam się potwierdzić, że przerwanie progresji choroby było zależne od ACE” opowiada profesor Koronyo-Hamaoui.

Profesor Koronyo-Hamaoui badała znaczenie układu immunologicznego w regulacji procesów neurodegeneracyjnych i chorobie Alzheimera przez ostatnia dekadę. Ważną rolę odgrywają komórki mikrogleju pełniące funkcje immunologicznie kompetentnych komórek ośrodkowego układu nerwowego. Komórki te za pośrednictwem fagocytozy usuwają złogi beta-amyloidu oraz uszkodzone komórki. Nadmierne powstawanie złogów powoduje ciągłą aktywację komórek mikrogleju prowadzącą do zaburzeń fagocytozy oraz nadmiernego procesu wytwarzania cytokin, wolnych rodników tlenowych, co dodatkowo nasila procesy neurodegeneracyjne. Komórki mikrogleju stają się w ten sposób nieskuteczne w kontrolowaniu toksyczności beta-amyloidu. Badania pokazały, że monocyty z krwi mogą pełnić podobne funkcje co komórki mikroglejowe mózgu z równie dobrą skutecznością.

Nowa strategia leczenia choroby Alzheimera zakłada wprowadzenie do organizmu pacjenta monocytów z nadekspresją konwertazy angiotensyny. Najważniejszym odkryciem jest możliwość połączenia zwiększonej odpowiedzi immunologicznej z dostarczonych komórek z enzymatycznymi właściwościami niszczenia beta-amyloidu.