Już od wielu lat biotechnologia i problem jej bezpieczeństwa jest przedmiotem sporów i dyskusji na świecie szczególnie w krajach Unii Europejskiej.        W latach 1985-2000 wykonano w krajach Unii Europejskiej łącznie 81 projektów badawczych realizowanych przez 400 międzynarodowych zespołów badawczych w zakresie bezpieczeństwa genetycznie zmodyfikowanych organizmów. Zebrane dane stanowią podstawę do sformułowania komunikatu Komisji Europejskiej, że rośliny GM oraz produkty pochodne nie stanowią żadnego nowego zagrożenia dla ludzkiego zdrowia lub środowiska innego niż „(...) normalny współczynnik niewiadomej związany z klasyczną hodowlą roślin (...)”. W kontekście tych informacji zupełnie zrozumiała i w pełni uzasadniona jest decyzja Komisji Europejskiej z 9 września 2004 r. o dopuszczeniu kukurydzy MON 810 do uprawy z przeznaczeniem na cele żywnościowe, jak i przemysłowe. Z całą pewnością jest to decyzja przemyślana i oparta na solidnych danych eksperymentalnych weryfikujących bezpieczeństwo dla ludzi i środowiska.        Decyzja Komisji Europejskiej jest jednoznaczna, natomiast nie jest ostateczna i kraje członkowskie mogą stosować działania mające na celu odsunięcia jej w czasie, jak również całkowicie sprzeciwić się tej decyzji. Rząd Polski 21 marca 2005 r. zwrócił się z wnioskiem do Komisji Europejskiej o możliwość wprowadzenia dwuletniego zakazu handlu i uprawy kukurydzy MON 810 na terenie naszego kraju, ponieważ nie były prowadzone w Polsce badania polowe z roślinami GM. Niestety, decyzja ta została w niewłaściwy sposób podana przez niektóre media i dlatego mogliśmy przeczytać lub usłyszeć komunikaty o całkowitym zakazie produkcji i handlu roślinami transgenicznymi w Polsce. Należy w tym miejscu przypomnieć, że podobny wniosek skierowany do Komisji Europejskiej ze strony parlamentu austriackiego został przez Komisję odrzucony. Powodem był brak dowodów potwierdzających negatywny wpływ roślin GM na środowisko.        Ostatnio bardzo popularną metodą walki z zieloną biotechnologią jest podejmowanie przez radnych decyzji o „ogłaszaniu stref wolnych od GMO”. Sejmiki ogłosiły takie strefy już w kilku ośrodkach administracyjnych m.in. w Wielkopolsce, Małopolsce i Mazowszu. Te medialne działania nie powodują, co prawda, konsekwencji prawnych, jednakże mają istotne znaczenie społeczne i ekonomiczne. Należy podkreślić, że nie przewiduje się w krajach Unii Europejskiej szczególnego znaczenia roślin GM jako żywności. Natomiast wielkie nadzieje wiąże się z wykorzystaniem roślin zmodyfikowanych genetycznie do produkcji biomateriałów, pasz i bioenergii (bioetanol, biooleje, biogaz) jak i do spalania.        KONKLUDUJĄC: Uważamy, że tworzenie „regionów wolnych od GMO” jest nieuzasadnione naukowo, sprzeczne z opiniami ekspertów oraz interesem gospodarczym kraju. Pomysły te mają wpływ nie tylko na sektor rolny, ale także badawczy, bowiem „region wolny od GMO” winien być zupełnie „czysty”, a zatem także w sferze edukacji i nauki. Przygotowana nowa legislacja „Prawo o GMO” musi wspomagać tempo wprowadzania innowacji. Polska ma szansę, aby nie być wyłącznie odbiorcą bioproduktów, ale także wykreować własne technologie, produkty i miejsca pracy. Uważamy, że powinniśmy taką szansę wykorzystać.