W obu badaniach wykazano także, że większość pacjentów osiągnęła docelowe wartości lipidów, stosując preparat Praluent 75 mg co dwa tygodnie, zaś ogólny profil bezpieczeństwa był porównywalny do profilu zaobserwowanego w programie ODYSSEY fazy III. Wyniki ogłoszono w ramach oficjalnego sympozjum zatytułowanego: „Inhibition of PCSK9 in Dyslipidemia Patients with Diabetes” [Hamowanie PCSK9 u pacjentów z cukrzycą z dyslipidemią] w czasie 77. Kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (ADA) w San Diego w Kalifornii. Dane włączono także do oficjalnego programu plenarnego Kongresu ADA.

- Pacjenci długo chorujący na cukrzycę, w tym osoby leczone insuliną, są bardzo narażeni na choroby układu sercowo-naczyniowego – powiedział dr Lawrence Leiter, przewodniczący komitetu sterującego ODYSSEY DM i dyrektor ośrodka Lipid Clinic, zajmującego się leczeniem zaburzeń lipidowych w Li Ka Shing Knowledge Institute w Szpitalu św. Michała na Uniwersytecie w Toronto w Kanadzie. - Pozytywne rezultaty badania ODYSSEY DM-INSULIN dostarczają cennych informacji na temat skuteczności i bezpieczeństwa preparatu Praluent w grupie pacjentów narażonych na wysokie ryzyko ze strony układu sercowo-naczyniowego.

Większość osób z cukrzycą zachoruje na miażdżycopochodną chorobę sercowo-naczyniową (ASCVD). Pomimo obecnie stosowanej standardowej opieki niemal 70% osób chorych na cukrzycę w wieku 65 lat lub starszych umiera z powodu chorób serca, a 16% z powodu udaru mózgu.1

- Dyslipidemia mieszana występuje często u pacjentów z cukrzycą typu 2, podnosząc jeszcze bardziej ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych i, jak dotąd, trudno poddaje się leczeniu dostępnymi opcjami terapeutycznym – powiedział dr Robert Henry, członek komitetu sterującego ODYSSEY DM i dyrektor ośrodka badań nad metabolizmem Center for Metabolic Research w VA San Diego Healthcare System. Wyniki badania ODYSSEY DM-DYSLIPIDEMIA pokazały, że w codziennej praktyce klinicznej preparat Praluent, stosowany jako dodany do maksymalnych tolerowanych dawek statyn, istotnie zmniejszał poziom cholesterolu nie-HDL (kolejna z miar odzwierciedlających poziom „złego” cholesterolu) i wykazał przewagę w stosunku do standardowego leczenia. Praluent może stanowić kolejną opcję terapeutyczną dla lekarzy, którzy muszą zapewnić pacjentom z cukrzycą, z kliniczną manifestacją miażdżycopochodnej choroby sercowo-naczyniowej (ASCVD), dalszą pomoc w kontrolowaniu stężenia lipidów.

W badaniu ODYSSEY DM-INSULIN pacjenci zostali poddani randomizacji do leczenia preparatem Praluent 75 mg podawanym co dwa tygodnie albo do przyjmowania placebo, jako opcji dodanych do maksymalnych tolerowanych dawek statyn. Dawkę preparatu Praluent zwiększano w tygodniu 12. do 150 mg co dwa tygodnie, jeśli poziom cholesterolu LDL był wyższy lub równy 70 mg/dl w tygodniu 8. Około 80% pacjentów osiągnęło docelowe wartości cholesterolu LDL w tym badaniu w przypadku stosowania preparatu Praluent w dawce 75 mg co dwa tygodnie. W badaniu ODYSSEY DM-DYSLIPIDEMIA pacjenci zostali poddani randomizacji do leczenia preparatem Praluent w dawce 75 mg podawanej co dwa tygodnie albo do stosowania standardowego leczenia, jako opcji dodanych do maksymalnych tolerowanych dawek statyn. Dawkę preparatu Praluent zwiększano w tygodniu 12 do 150 mg co dwa tygodnie, jeśli poziom cholesterolu nie-HDL był wyższy lub równy 100 mg/dl w tygodniu 8. Około 64% pacjentów osiągnęło docelowe wartości poziomu lipidów w przypadku stosowania preparatu Praluent w dawce 75 mg.

Badanie ODYSSEY DM-INSULIN było wieloośrodkowym randomizowanym badaniem z kontrolą placebo, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych, oceniającym preparat Praluent u 517 osób z cukrzycą typu 1 i typu 2, leczonych insuliną. Uczestnicy badania należeli do grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego, cierpieli na hipercholesterolemię i przyjmowali maksymalne tolerowane dawki statyn.2 Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była procentowa zmiana wyliczanego stężenia cholesterolu LDL w tygodniu 24 względem wartości wyjściowej. Na kongresie ADA przedstawiono wyniki u pacjentów badanych z cukrzycą typu 2 (n=441), które wykazały, że:

*Praluent w skojarzeniu z maksymalnymi tolerowanymi dawkami statyn zmniejszał stężenie cholesterolu LDL o 48,2% w porównaniu z wartością wyjściową, podczas gdy w przypadku placebo obserwowano wzrost o 0,8%. Średnia różnica między grupami leczenia wynosiła 49% (p<0,0001).

*Leczenie preparatem Praluent poprawiało także ogólny profil lipidowy.

*Ogólnie rzecz biorąc preparat Praluent był zasadniczo dobrze tolerowany. Zdarzenia niepożądane, zaistniałe w trakcie leczenia, były podobne w obu grupach. W badaniu nie stwierdzono żadnych nowych obserwacji dotyczących bezpieczeństwa. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi zaistniałymi w trakcie leczenia były: nieżyt nosa i gardła, bóle mięśni, bóle stawów oraz kaszel. Nie zaobserwowano nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa przy jednoczesnym stosowaniu preparatu Praluent i insuliny.

*Nie zaobserwowano wpływu na kontrolę glikemii ocenianą w oparciu o stężenie glukozy w osoczu na czczo (FPG) i A1C, a dawki leków obniżających stężenie glukozy pozostawały stabilne w obu grupach leczenia.

Badanie ODYSSEY DM-DYSLIPIDEMIA było wieloośrodkowym, międzynarodowym, randomizowanym badaniem prowadzonym metodą otwartej próby w grupach równoległych, zaprojektowanym w celu oceny przewagi preparatu Praluent nad standardowym leczeniem u 413 osób z cukrzycą typu 2. Osoby te cierpiały na dyslipidemię mieszaną, należały do grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego i nie osiągały celów terapii pomimo stosowania maksymalnych tolerowanych dawek statyn.3 Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była procentowa zmiana stężenia cholesterolu nie-HDL w tygodniu 24 względem wartości wyjściowej. Cholesterol nie-HDL obliczany jest jako cholesterol całkowity minus cholesterol frakcji lipoprotein o wysokiej gęstości. Stanowi on pojedynczy wskaźnik wszystkich potencjalnie aterogennych lipoprotein zawierających apolipoproteinę B (apo B), w tym LDL, lipoprotein o bardzo niskiej gęstości (VLDL), lipoprotein średniej gęstości (IDL) oraz lipoproteiny (a).

*Praluent okazał się lepszy niż standardowe leczenie, skuteczniej obniżając stężenie cholesterolu nie-HDL (37,3% i 4,7% w grupie z leczeniem standardowym). Średnia różnica między grupami leczenia wynosiła 32,5% (p<0,0001).

*Praluent w skojarzeniu z maksymalnymi tolerowanymi dawkami statyn obniżał mierzone stężenie cholesterolu LDL o 43,3% w porównaniu z wartością wyjściową, podczas gdy w przypadku standardowego leczenia obserwowano wzrost o 0,3% (p<0,0001).

*Leczenie preparatem Praluent poprawiało także ogólny profil lipidowy.

*Preparat Praluent był zasadniczo dobrze tolerowany. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi zaistniałymi w trakcie leczenia były: zakażenie układu moczowego, biegunka, nieżyt nosa i gardła.

*Nie zaobserwowano wpływu na kontrolę glikemii ocenianą poprzez stężenie glukozy w osoczu na czczo (FPG) i A1C, a dawki leków obniżających stężenie glukozy pozostawały stabilne w obu grupach leczenia.

We wcześniej opisanym badaniu ODYSSEY LONG TERM, w którym wszyscy pacjenci otrzymywali preparat Praluent w dawce 150 mg, jako leczenie dodane do maksymalnych tolerowanych dawek statyn, Praluent redukował stężenie cholesterolu LDL o 60% w porównaniu z wartością wyjściową w tygodniu 24 u pacjentów z cukrzycą (n=545).4

Zalecana dawka początkowa preparatu Praluent to 75 mg w podaniu podskórnym co 2 tygodnie, lub 300 mg co 4 tygodnie (raz na miesiąc) u pacjentów, którzy preferują rzadsze przyjmowanie leku. U większości pacjentów stosujących preparat Praluent obserwuje się wystarczającą redukcję stężenia cholesterolu LDL przy dawce 75 mg. Jeśli odpowiedź ze strony cholesterolu LDL jest niewystarczająca, dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej wynoszącej 150 mg co dwa tygodnie.