Celem pracy była ocena skuteczności różnych podłóż ułatwiających sporulacje szczepów C. perfringens. Szczep wzorcowy C. perfringens ATCC 13124 zamrożony w -80 st. C wysiano na Columbia agar z 5% krwią baranią i inkubowano przez 24 h. W 37 oC, w komorze beztlenowej (Whitley A35 Anaerobic Workstation, Don Whitley Scientific, UK). Następnie kilka wyrosłych kolonii przeniesiono na podłoże płynne BHI wzbogacone 1% surowicą końską oraz płynne podłoże Ellnera, inkubując w warunkach beztlenowych i tlenowych w 37 st. C przez 72 h. Jednocześnie dla porównania wykonano identyczną procedurę ze wzorcowym szczepem Clostridium difficile VPI 10463. Następnie podłoża inkubowane w warunkach beztlenowych przeniesiono do warunków tlenowych i pozostawiono w temperaturze pokojowej przez 72 h. Kolejno wykonano procedurę szoku alkoholowego (96% etanol, 1:1). Stopień sporulacji kontrolowano, wykonując 4 serie preparatów barwionych metodą Schaffera-Fultona oraz metodą Grama, odpowiednio po: 0, 30, 60 i 90 min po dodaniu alkoholu. Ocena mikroskopowa preparatów barwionych metodą Schaffera-Fultona oraz Grama wykazała większą zdolność sporulacji szczepów C. difficile w porównaniu do C. perfringens. Nie stwierdzono zależności między czasem ekspozycji na szok alkoholowy a intensywnością sporulacji. Intensywność sporulacji szczepu C. perfringens była skuteczniejsza przy zastosowaniu podłoża Ellnera w porównaniu z podłożem BHI, bez względu na dodanie 5% surowicy końskiej.

Praca została wykonana w Katedrze i Zakładzie Mikrobiologii Lekarskiej Wydziału Lekarskiego w Katowicach Śląskiego Uniwersytetu Medycznego (kierownik: prof. dr hab. n. med. Gayane Martirosian, opiekun pracy: mgr Monika Kabała).

Autorzy projektu:
Krzysztof Sacha, Jakub Orszulak.

Praca konkursowa w ramach konferencji International Medical Congress of Silesia 2017, która odbyła się w dniach 27-28 kwietnia 2017 r.