Badania na myszach wskazują, że poziom oksytocyny we krwi zmniejsza się wraz z wiekiem. Również wraz z wydłużeniem czasu życia redukcji ulega ilość receptorów dla tego hormonu w komórkach macierzystych mięśni. Naukowcy sugerują zatem, że jeden ze szlaków efektorowych uruchamianych przez oksytocynę odgrywa kluczową rolę w naprawie mięśni.

Aby określić rolę „hormonu zaufania” (bo tak często nazywana jest oksytocyna) w procesie regeneracji mięśni, naukowcy wstrzykiwali jego określoną dawkę pod skórę starej myszy na cztery dni, następnie ranili jej tkankę mięśniową i ponownie, przez pięć dni, podawali hormon. Po takim dziewięciodniowym eksperymencie porównywali skuteczność naprawy mięśni u tych myszy z dwiema grupami kontrolnymi – jedną stanowiły osobniki w zbliżonym wieku i nie otrzymujące dodatkowych zastrzyków hormonalnych, drugą – młode gryzonie.

Okazało się, że naprawa mięśni u myszy, którym podawano oksytocynę była znacznie skuteczniejsza niż w kontrolnej grupie gryzoni w tym samym wieku. Jednocześnie regeneracja tkanek była na przeciętnym poziomie 80% efektywności analogicznego procesu obserwowanego u młodych osobników.

Postanowiono zatem pójść dalej i sprawdzić wpływ dodatkowej dawki oksytocyny na młode myszy. Naukowcy nie zaobserwowali jednak u nich znacznej zmiany w procesie regeneracji mięśni. Jest to ważny sygnał, że hormon nie powoduje niekontrolowanych podziałów komórek macierzystych mięśni. Gdyby dochodziło do takiego zjawiska to terapia oksytocyną wiązałaby się z dużym ryzykiem powstawania zmian nowotworowych.

W celu uzyskania pełnego obrazu zależności między naprawą mięśni, wiekiem osobników i poziomem oksytocyny w organizmie naukowcy postanowili również zablokować gen kodujący hormon w grupie młodych myszy. Manipulacja ta początkowo nie poskutkowała wyraźnym obniżeniem ich zdolności do regeneracji mięśni. Dopiero po osiągnięciu przez te osobniki wieku dojrzałego zaobserwowano pierwsze oznaki przedwczesnego starzenia. Jest to kolejna ciekawa obserwacja, ponieważ wyłączenie innych rodzajów genów związanych z naprawą tkanek skutkuje natychmiastowym pojawieniem się wad rozwojowych. Opóźnione w czasie efekty zablokowania genu kodującego oksytocynę wskazują na bezpośrednie powiązanie hormonu z procesem starzenia się.

W świetle nowych odkryć oksytocyna wydaje się być zatem realną alternatywą dla hormonalnej terapii zastępczej, nie tylko jako sposób walki z objawami starzenia się, ale również jako droga do długotrwałego zachowania zdrowia. Odkrycie jest o tyle ważne, że dotychczasowe terapie hormonalne nie wykazały pozytywnego wpływu na zdolność regeneracji mięśni i ze względu na wysokie ryzyko nie są zalecane przy zapobieganiu chorobom układu motorycznego. Dodatkowo upatruje się możliwości zastosowania ‘hormonu zaufania” w terapii chorób związanych z utratą masy mięśniowej i pogarszaniu się funkcji mięśni, takich jak np. sarkopenia, czy związany z wiekiem zanik mięśni.

Oksytocyna jest hormonem produkowanym w podwzgórzu, a następnie przekazywanym neuronami do tylnego płata przysadki mózgowej, gdzie jest magazynowany. Uczestniczy w zapłodnieniu, a podczas porodu powoduje skurcze mięśni macicy. Jej wydzielanie jest stymulowane przez estrogeny, a hamowane przez progesteron. Nazywana jest również „hormonem zaufania” ze względu na wydzielanie w następstwie ciepłego uśmiechu, przytulenia czy czułego spojrzenia. W zależności od samopoczucia wzrost jej poziomu napędza ufność, szczodrość, współpracę, ale także zazdrość i protekcjonizm.

Jako lek, syntetyczny analog oksytocyny zatwierdzony został przez FDA do kontroli krwawienia po porodzie, ze względu na właściwości obkurczające naczynia krwionośne. Aktualnie prowadzone są również badania kliniczne sprayu do nosa w celu złagodzenia objawów związanych z zaburzeniami umysłowymi, takimi jak autyzm, schizofrenia oraz otępienie.