Szczepionka rVSV-ZEBOV wykorzystuje genetycznie zmodyfikowane wirusy produkujące białka charakterystyczne dla wirusa Ebola, dzięki czemu układ odpornościowy uczy się je rozpoznawać i zwalczać. Preparat został opracowany przez naukowców z Narodowego Laboratorium Mikrobiologicznego w Kanadzie, a licencja na szczepionkę została przekazana firmie Merck. Od opracowania szczepionki do udowodnienia jej skuteczności minęło jedynie 10 miesięcy, co jest absolutnym rekordem w świecie medycyny, gdzie proces ten może trwać kilkanaście lat [1].

W zeszłym roku informowaliśmy, że eksperymentalna szczepionka podana została grupie mieszkających w Gwinei osób, które miały kontakt z pacjentami zarażonymi wirusem. Jej wysoka skuteczność spowodowała, że postanowiono rozszerzyć test i zwiększyć liczbę zaszczepionych do prawie 6 tys. osób. Przedstawione na łamach magazynu „The Lancet" wyniki wskazują, że szczepionka rVSV-ZEBOV jest zarówno skuteczna, jak i bezpieczna - jedynie u dwóch zaszczepionych osób wystąpiły poważne objawy niepożądane - gorączka i wstrząs anafilaktyczny. Około połowa zaszczepionych skarżyła się na niewielkie dolegliwości takie jak bóle głowy, mięśni oraz zmęczenie – symptomy te jednak ustępowały po kilku dniach. Szczepienie okazało się w stu procentach skuteczne – żadna z zaszczepionych osób nie zachorowała na Ebolę [2]. Firma Merck przygotowała również 300 tys. szczepionek na wypadek kolejnej epidemii.

Pierwsze przypadki gorączki krwotocznej Ebola odnotowano w 1976 r. w Południowym Sudanie oraz Demokratycznej Republice Konga nad rzeką Ebola – to właśnie od nazwy tej rzeki pochodzi nazwa wirusa. Na masową skalę epidemia wybuchła w Afryce Zachodniej w latach 2014-2015 i jej skutki przeniknęły również poza Afrykę. Do końca 2015 r. zaraziło się prawie 30 tys. osób, z których 11,3 tys. zmarło [3].

Wirusy Ebola są przenoszone pomiędzy ludźmi poprzez bezpośredni kontakt z krwią i innymi płynami ustrojowymi chorych lub zmarłych na tę chorobę osób bądź też zwierząt – głównie owocożernych nietoperzy i małp. Ta wysoce śmiertelna choroba zaczyna się od bólów głowy i mięśni, wysokiej gorączki i ogólnego osłabienia, następnie pojawiają się wymioty, biegunka, a ostatecznie dochodzi do obfitych krwawień z jam ciała oraz krwotoków wewnętrznych [4].