Interfejs mózg-komputer (brain-computer interface, BCI), pozwalający na komunikację kory mózgowej człowieka z urządzeniem zewnętrznym, jest zagadnieniem zgłębianym od dziesięcioleci. Początek prac nad tą technologią datuje się na rok 1924, gdy neurolog Hans Berger wykorzystał elektroencefalograf do rejestrowania aktywności mózgu. Opracowanie technologii BrainGate stanowi jednak duży przełom, zwłaszcza z perspektywy zastosowania jej u osób żyjących z paraliżem ciała. Opracowane wcześniej systemy BCI wymagały połączenia z użytkownikiem przy pomocy kabli. W przypadku BrainGate połączenie jest możliwe dzięki małemu nadajnikowi umieszczonemu na głowie pacjenta.
W przebiegu badań klinicznych pod kierownictwem Leigha Hochberga nowatorską technologię testowano na dwóch uczestnikach z paraliżem. Pacjenci, dzięki wykorzystaniu BrainGate, pisali i sterowali standardowym tabletem. Szybkość i dokładność wykonywania zadań przez osoby badane była porównywalna z systemami przewodowymi. Uczestnicy mogli korzystać samodzielnie z BrainGate w swoich domach przez całą dobę, bez konieczności montowania kabli.
Naukowcy z zespołu badawczego twierdzą, że opracowana przez nich technologia jako pierwsza jest zdolna do rejestrowania pełnego spektrum sygnałów z kory ruchowej mózgu. W systemie BrainGate wykorzystywane są te same algorytmy dekodowania, co w przypadku sprzętu przewodowego. Jedyna różnica polega na tym, że korzystające z niego osoby nie muszą już być fizycznie podłączone kablami do sprzętu.
Badania kliniczne nad BrainGate poszerzyły również wiedzę dotyczącą funkcjonowania ludzkiego mózgu. Dzięki nowej technologii możliwe stało się rejestrowanie aktywności sieci neuronowych przez długi, nieprzerwany okres w naturalnych, domowych warunkach. Naukowcy z zespołu badawczego twierdzą, że pomoże im to zaprojektować algorytmy dekodowania, zapewniające płynne i intuicyjne sterowanie narzędziami usprawniającymi osobom z paraliżem.
KOMENTARZE