hs-CRP

Zwiększenie czułości do wartości poniżej 1mg/l jest nazywane metodą ultraczułą lub inaczej ultraczułym CRP (high sensitivity CRP – hs-CRP). Zazwyczaj stężenia CRP są oznaczane w surowicy metodą turbidymetryczną, dostosowaną do ogólnie dostępnych analizatorów biochemicznych. Mając na uwadze głównie próbki pediatryczne, a także możliwość wykonywania oznaczeń w systemie zdecentralizowanym, w tym również w gabinetach lekarskich, wprowadzono czytniki umożliwiające manualne wykonywanie pojedynczych oznaczeń z kilku mikrolitrów pełnej krwi.

Oznaczenie hs-CRP najczęściej wykorzystuje się jako badanie pomocne w ocenie ryzyka zachorowania na choroby sercowo-naczyniowe u generalnie zdrowej osoby. Badania sugerują, że utrzymujący się niski poziom zapalenie odgrywa ważną rolę w miażdżycy naczyń.

W stężeniu CRP pomiędzy 2,1-7,9 mg/l ryzyko wystąpienia zawału serca u osób zdrowych zwiększa się 1,5-4-krotnie.

Wartości referencyjne

CRP jest rekomendowane jako wskaźnik ryzyka sercowo-naczyniowego przez Centers for Disease Control and Prevention i American Heart Association. Zgodnie z tymi wytycznymi oznaczenia hs-CRP mają służyć do oceny ryzyka u osób wolnych od objawów chorób sercowo-naczyniowych.

Przy interpretacji wyników stosuje się następujące wartości decyzyjne:

- <1 mg/l – ryzyko małe,

- 1-3 mg/l – ryzyko umiarkowane,

- >3 mg/l – ryzyko duże.

hs-CRP mierzy się w zakresie od 0,5 do 10 mg /l.

Zażywanie NLPZ lub statyn może obniżyć poziom CRP we krwi przez zmniejszenie stanu zapalnego. Aby prawidłowo zinterpretować wynik badania ważne jest, aby hs-CRP wykonywać u osoby zdrowej.

CRP

Test jest stosowany w celu wykrycia obecności stanu zapalnego oraz monitorowania odpowiedzi na leczenie. Wyraźnie podwyższony poziom obserwowany jest po urazach lub ataku serca, w chorobach o przebiegu autoimmunologicznym i poważnych bakteryjnych zakażeń, takich jak posocznica.

Standardowe testy CRP niestety wykrywają dopiero wysokie stężenia białka dopiero przy poważnym stanie zapalnym. Dostępne są jednak także testy CRP mierzące stężenia w zakresie od 10 do 1000 mg/l.

Test wskazuje cztery przedziały wynikowe:

- < 10 mg/l,

- 10-40 mg/l,

- 40-80 mg/l,

- > 80mg/l.

Dostępne na rynku medycznym firmy oferują szybkie paskowe testy diagnostyczne, do których wykonania wymagana jest krew włośniczkowa lub krew pełna.

Test do skriningowej diagnostyki ostrego zapalenia trzustki

Test wykorzystuje unikalny biomarker trypsynogen-2 jest najbardziej dokładny w wykrywaniu i wykluczaniu ostrego zapalenia trzustki. U chorych na OZT stwierdza się wzrost stężenia trypsynogenu 2 w surowicy i w moczu, co czyni ten izoenzym przydatnym markerem tej choroby. Test paskowy pozwala na szybkie oznaczanie stężenia trypsynogenu 2 w moczu metodą immunochromatograficzną. Za graniczne stężenie trypsynogenu 2 w moczu wskazujące na obecność OZT przyjęto 50 ng/ml .

Zwiększona aktywność proteolityczna w ostrym zapaleniu trzustki powoduje rozkład białka i uwalnianie peptydów, które hamują zdolność reabsorpcji białek w kanalikach nerkowych. Z tego powodu stężenie trypsynogenu wzrasta znacznie bardziej w moczu niż w surowicy.