Testy owulacyjne

Testy owulacyjne wykorzystują monoklonalne przeciwciała specyficzne dla hormonu luteinizującego (LH). Na owulację wskazuje gwałtowny wzrost LH. Testy powinny być stosowane 2-3 dni przed szacowaną owulacją. Jest to test immunologiczny, w którym przeciwciała są znakowane koloidalnym złotem (ocena półilościowa).

Zwykle wykonuje się ocenę hLH w moczu. Błona nitrocelulozowa stosowana jako faza stała jest pokryta przeciwciałami anty-hLH w obszarze testowym. W trakcie badania próbkę moczu poddaje się działaniu reakcji z kolorowym koniugatem (monoklonalne mysie przeciwciała anty-hLH). Naniesiona próbka substancji (moczu), w której oznaczany jest hormon, przesuwa się wzdłuż kapilary. Jeśli LH jest obecny w próbce, pojawi się w obszarze testowym czerwony kolor związany z wytworzeniem kompleksu przeciwciało-hLH sprzężonego z immunozłotem, a z drugiej strony – lekki kolor. Ten zespół służy odniesieniu intensywności koloru (natężenie ok. 25 mIU/ml). Kiedy intensywność pasma testowego jest równie silna lub silniejsza od pasma odniesienia, wynik testu jest pozytywny, co wskazuje na wzrost LH i prawdopodobną owulację. Zespół policystycznych jajników i menopauza również mogą być związane z wysokimi stężeniami LH.

Test do wykrywania pęknięcia błon płodowych

Test wykrywa IGFBP-1 (insulin like growth factor binding protein 1 – białko łączące typu 1 insulinopodobnego czynnika wzrostu), które występuje w bardzo wysokim stężeniu w płynie owodniowym i AFP (alfa-fetoproteiny). Stężenie IGFBP-1 w płynie owodniowym 100-1000-krotnie przewyższa stężenie IGFBP-1 w osoczu krwi. Wykrycie IGFBP-1 w wydzielinie z pochwy jednoznacznie wskazuje na sączenie płynu owodniowego.

Na pasku testowym na nitrocelulozowej membranie znajdują się unieruchomione monoklonalne przeciwciała skierowane przeciwko IGFBP-1 i monoklonalne przeciwciała skierowane przeciwko AFP (prążki testowe A i B). Podczas przepływu próbki wzdłuż membrany antygen IGFBP-1 i/lub AFP, obecne w próbce, zostają wychwycone w strefie odpowiednich przeciwciał wychwytujących. Barwny sygnał jest wytworzony przez cząsteczki złota koloidalnego z unieruchomionymi specyficznymi dla IGFBP-1 i AFP przeciwciałami, które wiążą się z kompleksami antygen-przeciwciało, tworząc jeden lub dwa barwne prążki. Do oceny poprawności wykonania testu służy prążek w strefie kontrolnej, który pojawia się bez względu na obecność antygenu w badanej próbce.

Szybki immunochromatograficzny test diagnostyczny służący do oceny dojrzałości szyjki macicy i szacowania ryzyka porodu przedwczesnego

Wiele badań klinicznych potwierdziło, że stężenie fosforylowanego phlGFBP-1 wzrasta w miarę dojrzewania szyjki macicy. Test ten pomaga ocenić, czy zaczyna się poród (niezależny, o czasie lub przedwczesny). Ujemny wynik testu wskazuje, że poród w ciągu kolejnych dwóch tygodni jest mało prawdopodobny.

Test zawiera przeciwciała monoklonalne i wykrywa phlGFBP-1 w próbce szyjki macicy. Białko to produkowane jest przez komórki doczesnej i nie jest wykrywane w moczu. Skurcze macicy lub jej zakażenia mogą powodować uszkodzenie tkanek, niszcząc komórki doczesnej i sprawiając, że phlGFBP-1 wycieka do szyjki macicy. Obecność tego białka może być wykrywana testem paskowym, zanim zmiany kliniczne staną się widoczne. Zasada działania testu jest podobna jak testu do wykrywania pęknięcia błon płodowych.

Trichomonas vaginalis test

Test wykorzystuje przeciwciała z barwnym lateksem oraz metodę przepływu kapilarnego. Wymaz z pochwy, w którym rozpuszczone są białka T. vaginalis, rozpuszcza się w buforze. Bufor z próbką dodaje się do okienka nanoszenia próbki i mieszanina przemieszcza się wzdłuż paska membrany. Jeżeli w próbce znajduje się Trichomonas, to tworzy się kompleks z pierwszym przeciwciałem anty-Trichomonas związanym z czerwonymi cząsteczkami lateksu. Następnie kompleks łączy się z drugim przeciwciałem anty-Trichomonas opłaszczonym na nitrocelulozowej membranie. Pojawienie się widocznego prążka testowego razem z prążkiem kontrolnym wskazuje na wynik dodatni.

Neisseria gonorrhoeae Antigen Rapid Test

Swoiste przeciwciało poliklonalne – antygen gonokokowy – jest unieruchomione w strefie testowej na membranie. Podczas oznaczania próbka reaguje z monoklonalnymi przeciwciałami anty-gonokokowymi sprzężonymi z barwnymi cząsteczkami wstępnie opłaszczonymi na teście. Następnie mieszanina porusza się siłami kapilarnymi wzdłuż paska testowego i łączy się z odczynnikami na membranie. Jeśli szukane antygeny są obecne w próbce, w strefie testowej pojawia się barwny prążek. Obecność tego prążka wskazuje na dodatni wynik testu. Pojawienie się barwnego prążka w strefie kontrolnej stanowi kontrolę proceduralną, wskazującą na wystarczającą objętość dodanej próbki i prawidłowe nawilżenie membrany.