W 1839 roku Christian Schönbein odkrył ozon (O3). Jest to trójatomowa postać tlenu powstająca na skutek wyładowań atmosferycznych. Około 90% O3 w atmosferze znajduje się w stratosferze. Jego funkcją jest pochłanianie większości promieniowania ultrafioletowego (UV).

Znana i szeroko zbadana jest toksyczność O3 na układ oddechowy. Najnowsze dane dotyczą jednak wpływu ozonu na skórę. Podczas gdy układ oddechowy jest absolutnie nietolerancyjny na O3, skóra ze względów anatomicznych i biochemicznych, jest nieco bardziej odporna. Literatura wskazuje, że choć długi czas ekspozycji jest szkodliwy, narażenie na niskie przejściowe i dokładnie kontrolowane stężenie O3 może przynosić pozytywne efekty. Toksyczne działanie O3 wynika z pośrednictwa w reakcjach wolnorodnikowych. Fizjologicznie skóra jest chroniona przed stresem oksydacyjnym przez enzymatyczne i nieenzymatyczne przeciwutleniacze.

Działanie i zastosowanie ozonu

Ozon posiada szeroki zakres zastosowań m.in. w chirurgii, dermatologii, urologii, medycynie wewnętrznej oraz kosmetologii. W metodach leczenia ozonem szczególną uwagę przywiązuje się do poprawy mikrokrążenia, dotlenienia, poprawy metabolizmu energetycznego i ochrony skóry.

Współcześnie ozon można podawać na wiele sposobów: dożylnie (we wlewie kroplowym), w postaci kąpieli ozonowych, okładów z nasączonymi ozonem płynami, w opryskach, a także bezpośrednio do organizmu poprzez pęcherz moczowy, drogi rodne lub odbyt.

O3 jest powszechnie uznawany za jeden z najlepszych środków bakteriobójczych, przeciwwirusowych i przeciwgrzybiczych. Biologiczne i kliniczne badania na temat wpływu ozonu na skórze wykazały, że może być toksyczny lub bezpieczny w zależności od jego dawkowania, czasu ekspozycji i przeciwutleniających zdolności tkanki odsłoniętej.

• Mimo swej niestabilności, cząsteczka O3 może być stabilizowana jako ozonek pomiędzy podwójnym wiązaniem w mononienasyconych kwasach tłuszczowych, takich jak kwas oleinowy. W konsekwencji ozonowany olej pozostaje stabilny przez okres 2 lat w temperaturze 4°C. Ozonowany olej jest stosowany miejscowo w leczeniu ran wojennych, infekcji beztlenowych, infekcji opryszczkowych (HHV I i II), owrzodzeń troficznych i oparzeń, zapalenia tkanki łącznej, ropniach, odleżynach, chorobach grzybowych, zapaleniu dziąseł oraz zapaleniu sromu i pochwy. Ozonowany olej powoli uwalnia O3, który działa dezynfekującego i stymulująco, prowadząc do szybkiego gojenia.
   
• Ozon wprowadzany podskórnie aktywuje procesy metaboliczne w komórkach, normalizuje aktywny transport membranowy. Dochodzi do zwiększenia intensywności procesów energetycznych: z jednej strony, poprzez zwiększenie wykorzystania tlenu przez komórki (aktywacja glikolizy tlenowej, cyklu Krebsa, β-utleniania kwasów tłuszczowych), a z drugiej strony poprzez optymalizację funkcji transportu tlenu we krwi (w obecności ozonu erytrocyty są w stanie związać i przenieść 10 razy więcej tlenu i łatwiej zwolnić go do tkanek). Poza tym, dochodzi do zatrzymania "stresu oksydacyjnego", aktywacji systemu obrony antyoksydacyjnej i neutralizacji niszczącego wpływu wolnych rodników. Dochodzi do stymulacji syntezy białek, w tym kolagenu i elastyny, wzrostu objętości cieczy tkankowej w głębokich warstwach i odtworzenia naturalnej zdolności skóry do zatrzymywania wody. Powyższe mechanizmy przyczyniają się do wygładzania zmarszczek, poprawy elastyczności i nawilżenia skóry.
   
• ​Ozon w kosmetologii i dermatologii wykorzystywany jest również w leczeniu trądziku, opryszczki, nadpotliwości stóp, łuszczycy, cellulitu oraz w terapii „stopy cukrzycowej”.