Objawami zanokcicy są obrzęk, pogrubienie skóry w okolicy okołopaznokciowej oraz zaczerwienienie. Naruszenie ciągłości skóry sprawia, że obrąbek oddziela się od płytki paznokciowej, stanowiąc idealną drogę do wniknięcia drobnoustrojów. Ból wału paznokciowego przyczynia się do dyskomfortu podczas wykonywania każdej czynności. Zanokcica może wystąpić samoistnie lub być spowodowana urazami, manicure bądź różnymi manipulacjami w obrębie paznokcia. Schorzenie to może pojawić się zarówno u rąk, jak i stóp, często obejmując kilka paznokci jednocześnie. W zaawansowanym przebiegu spod wału paznokcia wydobywa się ropa. Objawy zanokcicy przypominają te, charakterystyczne dla innych infekcji skórnych.

Występowanie

Występuje trzy razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Najczęściej dotyka kobiety w średnim wieku. Zazwyczaj diagnozuje się ją u osób pracujących fizycznie bądź zanurzających stopy lub dłonie w wodzie przez dłuższy czas.

Podział postaci zanokcicy ze względu na czas trwania:

- ostra – trwa poniżej 6 tygodni; najczęściej wywołana infekcją bakteryjną;

- przewlekła – zazwyczaj spowodowana urazami mechanicznymi lub chemicznymi, jak również infekcjami grzybiczymi.

Ostra forma rozwija się szybko, ale jej objawy można natychmiast złagodzić odpowiednim leczeniem. W przypadku przewlekłej formy początek jest wolniejszy, a leczenie trwa o wiele dłużej.

Podział ze względu na etiologię:

- bakteryjna – zazwyczaj są to infekcje wywołane gronkowcem;

- wirusowa;

- grzybicza – zazwyczaj wywołują ją gatunki Candida;

- podrażnienie kontaktowe oraz nadmierna wilgoć.

Z mikrobiologicznego punktu widzenia zanokcica w 50% spowodowana jest przez zakażenie wielobakteryjne – mieszankę bakterii tlenowych i beztlenowych. Najczęściej izolowanym patogenem jest Staphylococcus aureus. Do zakażenia mogą prowadzić również gatunki Streptococcus i bakterie Gram-ujemne. Bakteriami beztlenowymi, które przyczyniają się do rozwoju tej choroby, są Bacteroides, Enterococcus spp. lub Eikenella corrodens. Ostatnie są zazwyczaj izolowane od pacjentów, którzy obgryzają paznokcie oraz ssą palce (w większości przypadków są to dzieci). Zanokcica jest łatwa do zdiagnozowania. W niektórych przypadkach, gdy oprócz bólu i zaczerwienienia wału paznokciowego dana osoba posiada ropę, lekarz pobiera próbkę ropy i wysyła ją na badania do laboratorium, by stwierdzić, czy przyczyną infekcji są grzyby, czy bakterie. Po otrzymaniu wyniku wdraża odpowiednie leczenie.

Niektórzy mają większe ryzyko rozwoju zanokcicy. Zaliczamy do nich:

- osoby, których praca wymaga częstego moczenia rąk,

- osoby ze słabym krążeniem,

- z cukrzycą,

- z osłabionym układem odpornościowym,

- z chorobami skóry.

Leczenie

Większość przypadków nie jest poważna. Istnieje kilka skutecznych metod jej leczenia. W zależności od czynnika będącego przyczyną infekcji lekarz przepisuje odpowiednie leki. Po otrzymaniu wyniku badania mikrobiologicznego lekarz, w zależności od czynnika będącego przyczyną infekcji, zaleca antybiotyk (w przypadku zakażenia bakteryjnego) bądź leki przeciwgrzybiczne (jeśli doszło do infekcji grzybiczej). Leki nie są w stanie usunąć ropnia, dlatego czasami potrzebny jest zabieg zwany metodą nacięcia i drenażu, by odprowadzić ropę. Leczenie ostrej zanokcicy trwa zazwyczaj kilka dni i bardzo rzadko powraca u osób zdrowych. W przypadku postaci przewlekłej może utrzymywać się do kilku miesięcy i ma tendencje do powracania u osób predysponowanych. Zaleca się noszenie rękawiczek przez osoby, które są narażone na częsty kontakt z wodą, chemikaliami i substancjami drażniącymi. Należy unikać obgryzania paznokci, malowania ich oraz nakładania sztucznych paznokci do momentu całkowitego powrotu do zdrowia po przebytej zanokcicy.