Na opakowaniu produktu kosmetycznego musi się znaleźć  imię i nazwisko lub zarejestrowana firma oraz adres osoby odpowiedzialnej. 

– Taka informacja może być skrócona, ale przede wszystkim powinna być łatwa w identyfikacji. Jeżeli na opakowaniu wymienia się kilku adresatów, to obowiązkiem producenta jest wyróżnienie jednego z nich. W przypadku kosmetyków sprowadzanych z zagranicy, należy podać kraj pochodzenia – tłumaczy Elżbieta Pociecha Safety Assessor,
Kierownik Laboratorium Badań Kosmetyków i Chemii Gospodarczej w Jars sp. z o. o.
Ponadto dane umieszczone na opakowaniu dotyczące nominalnej zawartości w momencie pakowania muszą być wyrażone w jednostkach masy lub objętości (oznakowanie towarów paczkowanych - Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 lipca 2009r.). Wyjątek stanowi pojemność < 5ml, masa < 5g, czyli np.:  bezpłatne próbki, opakowanie jednorazowego użytku czy też opakowania zbiorcze. Napisy obowiązkowe:

• „objętość netto”
• „masa netto”
• „zawartość netto”

Safety assessor podaje nazwy i oznaczenia jednostek miar:

oraz minimalną wysokość oznakowania:

Biorąc pod uwagę oznakowanie produktów kosmetycznych  nie można zapomnieć o dacie minimalnej trwałości, a ma się tu na myśli zwrot poprzedzający „najlepiej zużyć przed końcem” lub   miesiąc/rok lub dzień/miesiąc/rok. Najczęściej podaje się również warunki przechowywania i minimalną trwałość dłuższą niż 30 miesięcy. Producenci opakowań zobligowani są do umieszczenia informacji o przeznaczeniu produktów do stosowania profesjonalnego, a także ostrzeżeń wynikających  z właściwości fizykochemicznych. Powyższe wytyczne informacje można podać na doczepionej ulotce, taśmie, etykiecie, metce lub karcie. Natomiast jedynie na opakowaniu zewnętrznym powinien znajdować się numer partii produktu i wykaz składników. 

– Składniki kosmetyku muszą być poprzedzone określeniem „ingredients”, a nanomateriały zwrotem „nano”. W przypadku wykazu nie wymienia się zanieczyszczeń i substancji nie użytych celowo, podaje się go w porządku malejącym i wskazuje na występowanie alergenów, a w przypadku barwników innych niż do włosów można stosować „+/-” – wyjaśnia Elżbieta Pociecha. - W przypadku małych produktów kosmetycznych np. kulki do kąpieli, mydełka, gdzie ze względów praktycznych niemożliwe jest umieszczenie informacji o składnikach na opakowaniu, umieszcza się je w bezpośredniej bliskości pojemnika, w którym dany kosmetyk wystawiony jest do sprzedaży.

Pociecha podkreśla, ze informacje na temat nominalnej zawartości, daty ważności, środków ostrożności oraz funkcji produktu podaje się w języku polskim, a „pisząc” o składnikach stosuje się międzynarodowe nazewnictwo składników kosmetycznych INCI (International Nomenclature of Cosmetic Ingredients).