Wiązanie wody w naskórku- humektanty

Humektanty są to substancje wiążące wodę w naskórku. Mogą być stosowne przez osoby ze skórą trądzikową, ponieważ nie zatykają porów oraz nie tworzą warstwy okluzyjnej. W przypadku cery suchej w celu spotęgowania działania nawilżającego, korzystne jest łączenie humektantów z substancjami fimotórczymi. Do najczęściej stosowanych substancji hydrofilowych należą alkohole wielowodorotlenowe (gliceryna, glikole, sorbitol).

• Gliceryna dzięki silnym właściwościom higroskopijnym przyciąga wodę z otoczenia i zatrzymuje ją w skórze. Należy pamiętać jednak, że częste stosowanie kosmetyków z wysokim stężeniem gliceryny powoduje odciąganie wody z głębszych warstw skóry, prowadząc do odwrotnego efektu od zamierzonego- wysuszania.

Innymi substancjami wiążącymi wodę w naskórku, zapewniającymi prawidłowe nawilżenie, elastyczność i funkcjonowanie skóry jest zespół substancji - Naturalny Czynnik Nawilżający (NMF)-  występujący w rogowej warstwie skóry. W skład NMF wchodzą:

• Aminokwasy- poza działaniem nawilżającym wykazują działanie regeneracyjne, przeciwzapalne oraz stymulują produkcję kolagenu.
•  Kwas piroglutaminowy (Sodium PCA) wiąże wodę około 1,5 raza silniej niż gliceryna, zapewniając głębokie nawilżenie.
• Mocznik- wykazuje dodatkowe działanie keratynolityczne. Poprawiaja wygląd skóry, szczególnie przesuszonej. Posiada również właściwości przeciwświądowe, przeciwzapalne oraz przeciwbakteryjne. Jest dobrze tolerowany przez skórę.
• Kwas moczowy i jego sól sodowa

Składniki regulujące lipidowy cement międzykomórkowy

Za ograniczanie parowania wody z naskórka odpowiadają lipidy warstwy rogowej. Stąd też, jednym z mechanizmów efektywnego nawilżania skóry jest wzbogacanie tej naturalnej bariery o lipidy zbliżone do lipidów stratum corneum. Do najważniejszych substancji regulujących lipidowy cement międzykomórkowy należą:

• Ceramidy- są głównym składnikiem cementu międzykomórkowego. Niestety, z biegiem lat a także w wyniku stresu i niekorzystnych czynników środowiskowych, obniża się zawartość ceramidów w skórze. W efekcie, skóra staje się mniej nawilżona i gładka, pojawiają się zmarszczki. Do celów kosmetycznych, ceramidy pozyskuje się z surowców roślinnych np. lecytyny sojowej, zwierzęcych a także wytwarza się syntetycznie. Najlepsze efekty przynosi łączenie ceramidów z cholesterolem i wolnymi kwasami tłuszczowymi. Często wykorzystuje się synergistyczne działanie w kombinacji z kwasami owocowymi.
• Fosfolipidy- są to tłuszcze złożone o wyjątkowej zdolności do tworzenia liposomów, czyli mikroskopijnych pęcherzyków wypełnionych substancją aktywną. Ułatwiają one transport składników przez barierę naskórkową. Ponadto, podobnie do innych substancji lipidowych, uzupełniają spoiwo międzykomórkowe, poprawiając nawilżenie skóry. Najczęstszym surowcem wykorzystywanym pozyskiwania fosfolipidów jest lecytyna.
• Wielonienasycone kwasy tłuszczowe o właściwościach zarówno nawilżających i natłuszczających, biorą udział w procesach regeneracyjnych i metabolicznych skóry. Odpowiednia zawartość i proporcje kwasów należących do omega-3, omega-6 i omega-9 zmniejszają ryzyko powstawania skórnych zmian zapalnych, dermatoz, atopowego zapalenia skóry a także trądziku pospolitego.
• Alfa-hydroksykwasy i ich sole w niskich stężeniach, poprzez zwiększoną syntezę ceramidów posiadają właściwości nawilżające. W wysokich stężeniach, stosowane są jako peelingi chemiczne o dodatkowym działaniu stymulującym produkcję kolagenu i elastyny.
• Cholesterol- wchodzi w skład cementu międzykomórkowego oraz wytwarza na skórze warstwę okluzyjną, zapobiegając utracie wody.
• Skwalen- jest naturalnym składnikiem ludzkiego sebum i spoiwa międzykomórkowego. Obecnie uzyskiwany jest z surowców roślinnych, głównie oliwy z oliwek. Mimo iż, zaliczany jest do olejków, nie  pozostawia na skórze tłustego filmu. Z uwagi na to, że ma niski potencjał zatykania porów, może być stosowany u osób z cerą trądzikową.