Czym jest miód?

To naturalna słodka substancja wytworzona przez pszczoły z nektaru kwiatów lub soku, który pszczoły pozyskują przy współudziale innych owadów, wysysających soki z żywych części roślin. Pszczoły go zbierają, przebierają przez łączenie ze specyficznymi substancjami własnymi, składają, odwadniają, gromadzą i pozostawiają do dojrzewania w plastrach. W Polsce najważniejszymi roślinami miododajnymi są: rzepak, koniczyna, lipa i gryka. W związku z pochodzeniem wyróżniane są odpowiednie gatunki miodu. Różnicuje się dwa rodzaje miodu – nektarowy i spadziowy.

Miody nektarowe są uzyskiwane z nektaru kwiatowego, a ich nazwa pochodzi od gatunku rośliny, której pyłku dany miód zawiera najwięcej. Miody nektarowe mają jaśniejszą barwę, łagodniejszy smak i szybciej krystalizują niż spadziowe. Barwa jest uzależniona od konsystencji, ponieważ inną barwę mają miody płynne, a inną skrystalizowane.

Miody spadziowe – z drzew iglastych, zbierane przez pszczoły z wydzielin owadów (mszyc lub czerwiów) pasożytujących na liściach tych drzew, zmieszanych z wyciekającym na skutek nakłucia owadów sokiem komórkowym. Właściwości miodu spadziowego wykorzystywane są do produkcji syropów wykrztuśnych. Zielonkawy syrop ma też działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. Miody spadziowe są bardziej gęste i lepkie, ciemniejsze, o barwie ciemnobrunatnej, brunatno-zielonkawej, do prawie czarnej. Miody te są mało słodkie, o lekkim korzennym zapachu i łagodnym, lekko żywicznym smaku.

Miody nektarowo-spadziowe są wytwarzane przez pszczoły z nektaru roślin i z wydalin owadów ssących soki żywych części roślin lub wydzielin żywych części roślin.

Jakie właściwości wykazują poszczególne rodzaje miodów?

• wielokwiatowy – łagodzi alergie dróg oddechowych, działa protekcyjnie na serce i naczynia krwionośne, wzmacnia organizm przy wyczerpaniu fizycznym i psychicznym;
• gryczany – chroni przed miażdżycą i chorobami krążenia, wspomaga leczenie i zapobiega niedokrwistości z niedoboru żelaza, działa odtruwająco i wspomaga pracę wątroby;
• lipowy – ma działanie napotne, przeciwgorączkowe i wykrztuśne, wspomagając leczenie chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, wzmacnia też serce i wspomaga pracę układu nerwowego, zwiększając odporność na stres;
• akacjowy – stosowany przy problemach gastrycznych (zgaga, nadkwasota), wspomaga pracę nerek i układu moczowego, łagodzi objawy przeziębienia;
• rzepakowy – stosowany w chorobach dróg oddechowych, by wzmocnić serce, wspomóc pracę wątroby i dróg żółciowych;
• spadziowy – stosowany na zaparcia, biegunki i nadmierną nerwowość, wspomaga pracę wątroby, nerek i dróg moczowych;
• wrzosowy – dość trudnodostępny, stosowany w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła oraz przy problemach z prostatą;

Aby zachować właściwości lecznicze miodów, należy spożywać je w odpowiedni sposób. Na przykład miód powinien być spożywany w swojej naturalnej postaci i temperaturze, bez podgrzewania. Dużym błędem jest rozpuszczanie go w płynach. Wówczas do organizmu dostają się jedynie substancje rozpuszczalne w wodzie. Z kolei te nierozpuszczalne – hormony roślinne – osiadają na ścianach naczyń.

Ogólnie rzecz biorąc każdy miód:

• przyspiesza gojenie się ran (właściwości antybiotyczne);
• zmniejsza ryzyko powstania bliznowców;
• leczy wrzody żołądka (szczególnie nadaje się do tego miód manuka pochodzący z Nowej Zelandii);
• działa przeciwbiegunkowo;
• obniża ciśnienie tętnicze krwi;
• hamuje procesy miażdżycowe;
• leczy schorzenia wątroby i dróg żółciowych;
• może być stosowany w przeziębieniach, kaszlu, chrypce;
• koi nerwy, działa nasennie;
• jednocześnie pobudza do pracy mózg (dzięki glukozie, która jest paliwem dla szarych komórek);
• przy stosowaniu na skórę poprawia wygląd cery, nawilża oraz ułatwia gojenie się ran;
• jako środek odżywczy jest alternatywą dla cukru, składnikiem budulcowym oraz ma duże walory smakowe;
• wykazuje potencjalne działania niepożądane, tzn. reakcje alergiczne oraz botulizm dziecięcy (do 1. roku życia).