Prawidłowe oznakowanie produktu kosmetycznego spełnia istotną rolę ze względu na własności estetyczne i przyciągające uwagę konsumenta, ale przede wszystkim ze względu na fakt, iż umieszczone informacje nie mogą wprowadzać w błąd i nie mogą stanowić zagrożenia dla zdrowia ludzi.

Wyroby kosmetyczne nie podlegają tak rygorystycznym kontrolom wytwarzania i nadzoru nad dokumentacją jak np. produkty lecznicze, należy jednak pamiętać o pewnych zasadach bezwzględnie obowiązujących.

Ustawa z dnia 30 marca 2001 roku, kilkakrotnie zmieniana, określa szczegółowo jakie informacje powinny być zawarte na oznakowaniu produktu kosmetyku. Opakowanie jednostkowe – zgodnie z artykułem 6 ustawy – powinno być oznakowane w sposób widoczny i czytelny. Prezentacja kosmetyku nie powinna wprowadzać w błąd i stanowić zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa konsumenta z powodu pomylenia z innym produktem, np. spożywczym. Najważniejsze informacje powinny być umieszczone na opakowaniu bezpośrednim, jak i zewnętrznym. Informacje niezbędne na etykiecie opakowania:

• Nazwa handlowa kosmetyku

• Imię i nazwisko lub nazwa i adres producenta; należy pamiętać, iż producent w świetle obowiązującej ustawy to przedsiębiorca, który wytwarza i wprowadza kosmetyk do obrotu bądź który tylko wprowadza kosmetyk do obrotu; może to być również jego przedstawiciel lub każda osoba, która występuje jako wytwórca lub importer. Jeśli kosmetyk jest wytwarzany w kraju nienależącym do Unii Europejskiej należy umieścić również nazwę państwa.

• Zawartość ilościowa kosmetyku – w jednostkach masy lub objętości; wyjątek stanowią bardzo małe opakowania (poniżej 5 g lub 5 ml) bądź bezpłatne próbki

• Termin trwałości, do którego kosmetyk zachowuje deklarowane właściwości fizykochemiczne i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia jego użytkownika. Określenie daty trwałości nie jest wymagane jeśli okres przydatności do użycia wynosi powyżej 30 miesięcy. Należy wówczas umieścić odpowiedni znak graficzny określony przez rozporządzenie.

• Szczególne ostrzeżenia przy stosowaniu kosmetyku

• Oznakowanie pozwalające na identyfikację partii
kosmetyku – informację tę można umieścić na opakowaniu zewnętrznym, jeśli pojemnik bezpośredni jest za mały

• Funkcja kosmetyku, jeśli nie wynika ona z nazwy lub oznakowania

• Wykaz składników w nomenklaturze INCI i ustawione w malejącej kolejności. Jeśli jednak pojemnik, w którym bezpośrednio znajduje się kosmetyk jest zbyt mały, informacje odnośnie dokładnego składu mogą być umieszczone tylko na kartoniku.

W przypadku, gdy producent nie chce ujawniać jednego lub kilku składników musi uzyskać zgodę Głównego Inspektora Sanitarnego i wówczas w zamian może umieścić numer przez niego nadany. Wówczas gdy opakowanie kosmetyku jest małe, informacje określające skład i specjalne ostrzeżenia można zamieścić na ulotce dołączanej do opakowania, a na kartoniku umieszcza się tylko skróconą informację lub znak graficzny określony przez adekwatne rozporządzenie.

30 listopada 2009 roku zostało wydane Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 1223/2009/WE dotyczące produktów kosmetycznych. W odróżnieniu od zastępowanej Dyrektywy 76/768/WE rozporządzenie będzie obowiązywało wprost, bez konieczności implementowania przepisów do prawa lokalnego. Europejscy producenci kosmetyków mają określony czas na dostosowanie się do wymagań, który wynosi 42 miesiące od dnia publikacji rozporządzenia.

Zasadniczo rozporządzenie to nie wprowadza istotnych zmian do obecnie obowiązujących przepisów dotyczących oznakowania produktu kosmetycznego:

• Oprócz nazwy firmy należy umieścić adres osoby odpowiedzialnej; w przypadku kilku adresów, adres, pod którym osoba odpowiedzialna udostępnia dokumentację produktu należy wyróżnić.

• Wprowadzono nowy symbol (klepsydra) wskazujący datę minimalnej trwałości kosmetyku

• Gdy w recepturze produktu występuje jakikolwiek składnik w postaci nanomateriału należy go wyraźnie zaznaczyć w wykazie składników przez podanie słowa „nano” w nawiasie po tej substancji

• Dodatkowo należy umieszczać zanieczyszczenia stosowanych surowców oraz dodatkowe materiały techniczne wykorzystane do przygotowania, lecz niewystępujące w produkcie końcowym.

red.Karolina Panek