Biotechnologia.pl
łączymy wszystkie strony biobiznesu
Mikropigmentacja – kompendium, cz. 1.
Mikropigmentacja, nazywana również makijażem permanentnym, od kilku lat jest w Polsce bardzo popularnym zabiegiem. Szczególnie sprawdza się dla kobiet regularnie uprawiających sport, zabieganych, niemających czasu na codzienne dopracowywanie tradycyjnego makijażu czy takich, które po prostu nie potrafią go wykonać. Należy jednak pamiętać, że metoda ta to nie tylko makijaż, ale także mikropigmentacja medyczna, która pozwala na zakamuflowanie defektów, np. powypadkowych.

Trochę historii

Mikropigmentacja jest blisko spokrewniona z tatuażem, który znany był już w czasach starożytnych. Służył do zdobienia twarzy i ciała, pokazania funkcji czy statusu w społeczeństwie, a później także do maskowania defektów skóry. Pierwsze publiczne pokazanie techniki makijażu permanentnego miało miejsce w 1984 roku, na kongresie w Nowym Yorku. Jednakże istnieją wcześniejsze wzmianki o wykonywaniu tego typu procedur, głównie w celach rekonstrukcyjnych, np. czerwieni wargowej po wypadku. Do czasów dzisiejszych przetrwała sama idea makijażu permanentnego, wiele natomiast zmieniło się w kwestii stosowanych urządzeń, metod i barwników.

 

Czym jest mikropigmentacja?

Mikropigmentacja, zwana również makijażem permanentnym, to metoda polegająca na wprowadzaniu specjalnych barwników głębiej w naskórek, głównie w warstwę jasną, nie przekraczając natomiast warstwy podstawnej. Pozwala to na uzyskanie trwałego makijażu, którego zadaniem jest podkreślenie naturalnych atutów danej osoby, a także skorygowanie ewentualnych wad czy asymetrii. Często zabiegom tym poddają się osoby, którym ciągle brakuje czasu lub ich twarz z wiekiem straciła wyrazistość. Specjalista wykonujący zabiegi mikropigmentacji nazywany jest linergistą/linergistką.

 

Jak wygląda zabieg?

Po wstępnych konsultacjach i wykluczeniu przeciwwskazań, jakimi są m.in.: niektóre dermatozy, łuszczyca czy hemofilia, linergistka przystępuje do wykonania wstępnego rysunku. Następnie wraz z klientką ustalają i wybierają najkorzystniejszy kształt i dobierają odpowiednie barwniki. Po uzyskaniu akceptacji, z obu stron, przystępuje do pigmentacji wcześniej wykonanego wzorca przy pomocy igły. Makijaż permanentny może, ale nie musi, być wykonywany przy użyciu znieczulenia, np. maści emla czy lidokainy. Bezpośrednio po, skóra w miejscu zabiegu jest zaczerwieniona, lekko opuchnięta, a odcień barwnika jest bardzo intensywny. Makijaż może wtedy wydawać się zbyt mocny, wręcz przerysowany. Po kilku dniach skóra zaczyna się łuszczyć, a w przeciągu miesiąca barwnik blaknie o około 40 %. Dopiero po tym czasie należy obserwować końcowy efekt i można, jeśli istnieje taka potrzeba, wykonać korektę. Pigmentowaną okolicę, po zabiegu, należy traktować bardzo delikatnie, używać tylko łagodnych preparatów myjących, nie pocierać, nie drapać i bezwzględnie nie opalać. Makijaż utrzymuje się około 3-5 lat, z każdym rokiem wchłania się o około 20%, aż do całkowitego zniknięcia.

Wiele firm produkuje urządzenia do mikropigmentacji. Należy zwrócić uwagę na to, by były one zrobione z wysokiej jakości materiałów. Wyposażone są zwykle w mikroprocesor z odpowiednimi programami zabiegowymi, a także moduł higieniczny zakończony zawsze jednorazową nasadką i igłą, która wysuwa się i wsuwa z odpowiednią szybkością. Dodatkowo urządzenie może posiadać pedał, który po naciśnięciu wprawia igłę w ruch.

Osoba, która wykonuje makijaż permanentny musi odznaczać się cierpliwością, dokładnością, doskonałym wyczuciem estetyki, zachowania proporcji oraz umiejętnością mieszania i dobierania odpowiednich barwników do danego typu urody.

 

Barwniki stosowane w mikropigmentacji:

  • Są głównie pochodzenia mineralnego.
  • Są dopuszczone do użytku przez 6 miesięcy od otwarcia.
  • Nie mogą być rozpuszczalne w wodzie.
  • Muszą być stabilne chemicznie.
  • Muszą się odznaczać trwałością barwy.
  • Muszą być sterylne.
  • Nie mogą wywoływać alergii, ani podrażnienia.
  • Muszą przejść testy dermatologiczne
  • Muszą być przebadane mikrobiologicznie i toksykologicznie.
  • Nie mogą zawierać substancji rakotwórczych, mutagennych, konserwantów i substancji zapachowych

Dobra linergistka musi wiedzieć jak łączyć ze sobą odpowiednie pigmenty, aby uzyskać oczekiwany efekt. Powinna też umieć dobrać odpowiedni kolor do danego typu urody i przewidzieć, jaki otrzyma odcień w połączeniu z karnacją klientki. Bardzo ważne jest też, aby nie mieszać barwników różnych firm, gdyż nie mamy wtedy pewności, jaki uzyskamy efekt.

 

Arleta Stanek

Źródła

Adamski Z., Kaszuba A.: „Dermatologia dla kosmetologów”. Wrocław, Elsevier Urban & Partner, 2010.

Dylewska-Grzelakowska J.: „Kosmetyka Stosowana”. Warszawa, WSiP, 2009.

http://www.mikropigmentacja.pl/artykul_1.pdf

materiały z wykładów

KOMENTARZE
news

<Lipiec 2025>

pnwtśrczptsbnd
30
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
1
2
3
Newsletter