Zdolność do wzrostu mikroorganizmów i ich namnażania się w produktach kosmetycznych jest znanym zagadnieniem od wielu lat. Drobnoustroje mogą powodować psucie lub chemiczne zmiany kosmetyków, a także szkody dla użytkownika. Rutynowo stosowane metody w przemyśle kosmetycznym dotyczące izolacji mikroorganizmów z kosmetyków sprowadzają się do liczenia kolonii i wzbogacania kultury. Celem takich działań jest zidentyfikowanie wszystkich rodzajów drobnoustrojów, w tym bakterii i grzybów (zarówno pleśni jak i drożdży).
Komercyjne kosmetyki nie powinny być całkowicie sterylne, jednakże muszą być wolne od minimalnej ustalonej ilości drobnoustrojów oraz całkowita liczba bakterii tlenowych na 1 gram kosmetyku musi być niska. Dla produktów stosowanych w okolicach oczu liczba drobnoustrojów powinna być mniejsza niż 500 CFU/g (CFU = jednostka tworząca kolonię czyli jednostka określająca ilość mikroorganizmów w materiale badanym przy zastosowaniu metody posiewu na pożywce). Natomiast dla produktów stosowanych na inne partie twarzy lub ciała liczba drobnoustrojów powinna być mniejsza niż 1000 CFU/g.
Czym wyróżnia się dobry konserwant?
Odpowiednio dobrany konserwant powinien jednocześnie ograniczyć szerokie spektrum działania drobnoustrojów i nie mieć szkodliwego działania na skórę.
Konserwant powinien być:
-skuteczny w przewidywanym okresie trwałości kosmetyku;
-rozpuszczalny w tłuszczach i w wodzie;
-skuteczny w szerokim zakresie pH;
-nie być dezaktywowany przez inne składniki;
-powinien mieć szeroki zakres aktywności (bakterie i grzyby);
-powinien być bezwonny, bezbarwny i bezpieczny.
Najczęściej używane w przemyśle kosmetycznym są konserwanty syntetyczne. Wszystkie zostały przebadane i są bezpieczne w zastosowaniu. Wśród syntetycznych konserwantów najczęściej używane są parabeny (w około 80%).
Podział syntetycznych konserwantów przedstawia się następująco:
- Parabeny: Metylo-, Etylo-, Propylo-, Butyloparaben;
- Pochodne mocznika: Imidazolidynylomocznik, Diazolidinyl Urea;
- Izotiazolony: etylochloro-, metyloizotiazolinon;
- Czynne organiczne związki halogenowe: Jodopropinylobutylokarbaminian, Metylodibromoglutaronitril;
- Kwasy organiczne i inne: Benzoesan sodu, Chloracetamid, EDTA, Fenoksyetanol, Triclosan, DMDM-Hydantoina, Quaternium-15.
Czy istnieją naturalne środki konserwujące?
Istnieje kilka naturalnych środków wykazujących aktywność przeciwbakteryjną. W stosunku do syntetycznych środków konserwujących ich działanie na ogół jest dużo niższe i działa na mniejsze spektrum drobnoustrojów. Efekt konserwujący z najbardziej naturalnych środków opiera się głównie na ich działaniu antyoksydacyjnym i zapobiega jełczeniu olejów i tłuszczów.
Wśród naturalnych środków konserwujących wyróżnia się:
• Ekstrakty (z grejpfruta, z rozmarynu).
• Olejki eteryczne (z drzewa herbacianego, z miodli indyjskiej, z tymianku, z lawendy);
• witaminy (witamina E, witamina C).
KOMENTARZE