Większość ludzi zdaje sobie sprawę, że prawdziwe odchudzania wymaga drastycznych zmian w ich menu. Natomiast tylko nie liczni wiedzą, że straszna i żmudna dieta w przyszłości może zostać zastąpiona ulepszoną gumą do żucia, przynoszącą znacznie lepsze efekty. W przyszłości może ona stać się szczególnie atrakcyjna dla osób „nałogowo” żujących gumę i mających problemy z nadwagą. Czy w takim wypadku słowa dieta i nadwaga nabiorą nowego, mniej odstraszającego znaczenia?
Wszystko to może stać się rzeczywistością za sprawą badań prowadzonych przez profesora Roberta Doyle’a pracującego na Uniwersytecie Syracuse w Nowym Jorku. Doyle i jego grupa badawcza opublikowała wyniki projektu w American Chemical Society's Journal of Medicinal Chemistry (4 listopada 2011 roku). Wykazały one, że hormon nazywany ludzkim PYY (ang. pancreatic peptide YY), należy do systemu regulującego apetyt i zapotrzebowanie energetyczne. W momencie spożywania posiłku do układu krwionośnego uwalniany jest dany hormon. Jego ilość we krwi zależy od kaloryczności przyjmowanego posiłku. Wcześniejsze badania dowiodły, że osoby otyłe mają niższe stężenie hormonu zarówno na czczo jak i po posiłku. W dodatku grupie wolontariuszy złożonej z osób otyłych i nie otyłych podano PYY. W efekcie spożywane przez nich pożywienie zawierało mniej kalorii niż dotychczas. Co było efektem zwiększonego stężenia hormonu PYY we krwi.
Według Doyle’a PYY jest peptydowym hormonem tłumiącym głód, dającym poczucie sytości. Ale w momencie przyjmowania go doustnie jest degradowany przez enzymy trawienne znajdujące się w naszym układzie pokarmowym. Strawienie go uniemożliwia jego działanie, gdyż nie przedostaje się on do układu krwionośnego w biologicznie czynnej postaci.
Wszystko nie byłoby takie proste gdyby nie wcześniejsze badania Doyle’a dotyczące wykorzystania witaminy B12 jako nośnika pozwalającego na doustne przyjmowanie insuliny (białkowego hormonu obniżającego poziom glukozy we krwi). Dzięki połączeniu PYY i witaminy B12, hormon może przejść przez układ pokarmowy względnie nie naruszony. Zatrzymana jest jego enzymatyczna hydroliza i jest możliwy transport do układu krwionośnego.
Wyniki mówią same za siebie, system się sprawdził i dostarczył do krwioobiegu odpowiednią
ilość peptydu. Oznacza to, że pierwszy i bardzo trudny krok w przyjmowaniu hormonów doustnie został pokonany. Teraz pora przejść do kolejnego etapu. Trzeba znaleźć odpowiedni sposób na umieszczenie PYY-B12 wewnątrz gumy do żucia lub tabletki, która będzie stanowić suplement diety i pomoże nam w utracie wagi. Guma zawierająca kompleks peptydowo-witaminowy będzie działać na podobnej zasadzie jak dostępne w sprzedaży gumy nikotynowe. Osoby otyłe będą mogły zjeść normalny posiłek, następnie żuć gumę, a 3-4 godziny późnej ich apetyt zacznie spadać. W efekcie tego będą miały mniejszy apetyt przy konsumpcji kolejnego posiłku.
Warto zwrócić uwagę na fakt, że w swoich badaniach Doyle skupił się na stosunkowo krótkich peptydach (PYY zbudowany jest z 36 aminokwasów, natomiast insulina z 51). Ciekawość budzi pytanie czy, a jeżeli tak to jakie są ograniczenia wielkości przyłączanego peptydu do witaminy B12?. Badania nad gumą do żucia zawierającą substancję zmniejszającą apetyt są już bliskie zakończenia, natomiast biotechnolodzy mogą się skupić na próbie połączenia z witaminą B12 i dostarczenia do krwioobiegu innych hormonów peptydowych. Niektórzy mogą pójść krok dalej i próbować skonstruować nowe metody wprowadzania innych związków peptydowych do organizmu np. szczepionek. Dzięki którym w wielu przypadkach mogłyby zastąpić strzykawkę i igłę, przez co zmniejszyć zagrożenie związane z dostarczeniem niepożądanych substancji do krwioobiegu.
Badania te dają nadzieję na wykorzystanie nowych metod w leczeniu wielu chorób, także stymulacji układu immunologicznego i odpowiedzi humoralnej. W przyszłości synteza kompleksów witaminowo-białkowych może stać się nową, wyspecjalizowaną gałęzią biotechnologii.
Źródło: www.
Oprac. Kamil Maciąg
KOMENTARZE