Parlament Europejski, dostrzegł powagę obecnej sytuacji uchwalając rezolucję w której odnosi sie zarówno do przyczyn obecnego kryzysu jak i próbuje wskazać sposoby na jego rozwiązanie.

Cena podstawowego surowca rolnego jakim jest zboże zwiększyła się w Polsce w stosunku do ceny sprzed roku o 100%, zdrożało również mleko, owoce i warzywa. Surowce te są główną składową produktów żywnościowych z tzw. koszyka podstawowego tj. pieczywo, nabiał, przetwory owocowe i warzywne, tłuszcze i mięso. Znaczący wzrost cen tych produktów uderza przede wszystkim w społeczeństwa w których udział kosztów żywności w całkowitych kosztach utrzymania jest duży. Do takich krajów zalicza się między innymi Polska. Skala wzrostu cen żywności jest na tyle duża, że nawet kraje zamożne takie jak Niemcy czy Francja zaczynają boleśnie odczuwać jej skutki. Analitycy obawiają się gwałtownego wzrostu inflacji (co praktycznie już ma miejsce) oraz pogorszenia nastrojów konsumenckich, co może doprowadzić do spowolnienia rozwoju gospodarczego UE.

Parlament Europejski na październikowej sesji w Strasburgu przyjął zdecydowaną większością głosów rezolucję dotyczącą podwyżek cen żywności. Rezolucja stanowi swoistego rodzaju rewolucję w podejściu do polityki rolnej UE, która do tej pory opierała się głównie na ograniczaniu areału i wielkości produkcji rolnej (limity) w celu utrzymania odpowiednio wysokiego poziomu cen surowców rolnych. W przyjętej rezolucji Parlament Europejski podjął próbę zdefiniowania źródeł problemu i zaproponował konkretne rozwiązania. Najważniejsze punkty rezolucji to:

1) wezwanie Komisji Europejskiej do zawieszenia obowiązku odłogowania gruntów na lata 2008 i 2009, co pozwoli na zwiększenie powierzchni upraw w Europie o prawie 3 min ha i produkcji zbóż o mniej więcej 10 min ton;
2) wezwanie Komisji do tymczasowego zwiększenia kwot mlecznych (autorem tego punktu jest polski euro deputowany Janusz Wojciechowski)
3) wskazanie, że wzrost kosztów żywności w niewielkiej tylko części powodowany jest cenami produktów rolniczych; Parlament zwraca na przykład uwagę, że koszt pszenicy to tylko jedna dziesiąta część ceny bochenka chleba w Wielkiej Brytanii i jedna dwudziesta część ceny bagietki we Francji;
4) wezwanie Komisji, a także państw członkowskich do zbadania rozbieżności między cenami u producentów a cenami dyktowanymi przez wielkie firmy handlowe. Parlament zwraca też uwagę, że Komisja powinna zbadać konsekwencje koncentracji sektora sprzedaży artykułów żywnościowych, która jest niekorzystna zarówno dla małych producentów rolnych, jak i dla konsumentów. Chodzi tu, rzecz jasna, o hipermarkety, które dyktują swoje ceny zarówno rolnikom, jak i konsumentom;
5) wezwanie Komisji, aby kontrole, jakim poddawani są producenci żywności w Unii Europejskiej, były w takim samym zakresie stosowane wobec producentów z krajów spoza U E (chodzi o to, żeby była równa konkurencja); 6) wskazanie na niebezpieczeństwa związane ze zmniejszeniem się zapasów żywności w świecie;
7) wezwanie Komisji, aby przeanalizowała sytuację na rynkach światowych i wypracowała mechanizmy na rzecz zapewnienia dostatecznej podaży żywności.
8) wzywa Komisję do dokonania oceny wpływu biopaliw na środowisko oraz bezpieczeństwo żywnościowe, biorąc pod uwagę istniejące współzawodnictwo o grunty i zasoby między producentami żywności i producentami paliw roślinnych oraz uwzględniając wpływ zmian klimatu oraz ewentualne środki mające na celu uniknięcie dalszego uszczuplenia zasobów służących do produkcji żywności;

Rezolucja nie mam mocy prawnej. Stanowi natomiast pierwszy tak poważny zwiastun zmian, które muszą dokonać się w polityce rolnej UE. Zmiany te, jak zauważają eurodeputowani są niezbędne aby zapewnić bezpieczeństwo żywnościowe społeczeństwu Unii Europejskiej.

Ze względu na fakt, że nie wszystkie punkty rezolucji w pełni charakteryzują źródła wzrostu cen, PFPŻ przygotuje w najbliższym czasie komentarz do rezolucji.