instytucją nadzorującą gabinety kosmetyczne pod tym kątem jest Państwowa Inspekcja Sanitarna, podległa Ministrowi Zdrowia, kierowana przez Głównego Inspektora Sanitarnego jako centralny organ administracji rządowej. Uprawnienia jej określa wielokrotnie uaktualniana ustawa z 14 marca 1985 r. (DzU z 2006 r. nr 122 poz. 851), mówiąca, że „Inspekcja Sanitarna powołana została do nadzoru higieny i warunków zdrowotnych, a także ochrony zdrowia ludzkiego przed wpływem czynników szkodliwych lub uciążliwych, a zwłaszcza w celu zapobiegania powstawaniu chorób zakaźnych i zawodowych”. Do zakresu działania PIS – sanepidu należy kontrola przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne, warunków utrzymania należytego stanu higienicznego nieruchomości, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, a także warunków zdrowotnych produkcji i obrotu przedmiotami użytku oraz innymi wyrobami (np. kosmetyki), mogącymi mieć wpływ na zdrowie ludzi.
Zakres nadzoru sanepidu nad gabinetem kosmetycznym
Pierwszy kontakt właściciela gabinetu kosmetycznego z sanepidem związany jest z zaopiniowaniem projektu użytkowania lokalu. W tym celu w odpowiednim dziale Inspekcji Sanitarnej, zwanym nadzorem zapobiegawczym, należy złożyć wniosek o wystawienie opinii o ww. projekcie.
Do rozpoczęcia działalności gospodarczej wymagana jest również decyzja pozwalająca na użytkowanie lokalu w danym celu bądź decyzja o zgodnym z wymogami jego przekwalifikowaniu.
W przypadku posiadania solarium należy także wystąpić o zezwolenie na wytwarzanie i przechowywanie odpadów niebezpiecznych. Mowa tu o zagospodarowaniu zużytych lamp.
Powyższe dokumenty wraz z protokołami pokontrolnymi powinny znajdować się w gabinecie do wglądu dla pracowników PIS.
Każdy gabinet zobowiązany jest do posiadania książki kontroli sanitarnej, w której nadzorujący sporządzają każdorazowo sprawozdania.
Kontroli podlegają wymagające corocznej aktualizacji książeczki zdrowia. Są one dowodem braku przeciwwskazań do pracy w gabinecie. W myśl Rozporządzenia Ministra Zdrowia z 2 lutego 2006 r. w sprawie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych (DzU z 2006 r. nr 25 poz. 191) badania te dzieli się na laboratoryjne i lekarskie. Identyfikują one zakażenia prątkami gruźlicy, pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A, B, C, pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella oraz innymi czynnikami chorobotwórczymi. Badania przeprowadza się przed podjęciem pracy lub nauki w zawodzie kosmetyczki oraz po przebyciu choroby eliminującej z pracy. Uprawniony lekarz na podstawie badań lekarskich i wyników badań laboratoryjnych wydaje czasowe orzeczenie dopuszczające do pracy i wpisuje je do książeczki zdrowia.
Przepisy prawne
Podstawą nadzoru sanitarnego nad gabinetami kosmetycznymi jest Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej (DzU nr 31 poz. 273). Zarządza on, co następuje:
§3 W lokalu przeznaczonym na gabinet kosmetyczny powinny być wyodrębnione:
– pomieszczenia, w których są świadczone usługi,
– szatnia i poczekalnia,
– pomieszczenia sanitarne dla klientów i pracowników,
– miejsce na sprzęt do utrzymywania czystości,
– miejsce do przechowywania preparatów kosmetycznych oraz czystej i brudnej bielizny,
– miejsce na pojemniki, w których są gromadzone odpady.
Mowa tu także o tym, że podłogi i ściany okalające umywalki do wysokości 1,6 m powinny być pokryte materiałem nie wchłaniającym wody, łatwo zmywalnym i odpornym na działanie środków do dezynfekcji. W zakładzie powinna być ciepła i zimna woda oraz instalacja kanalizacyjna.
§4 dopuszcza wydzielenie pomieszczenia do sprzedaży kosmetyków oraz do sprzedaży i serwowania napojów bezalkoholowych.
§6 dotyczy obowiązku segregacji czystej i brudnej bielizny.
§7 dopuszcza pranie bielizny w gabinecie, ale pod warunkiem wyodrębnienia miejsca na pralnię.
§9 zezwala na palenie tytoniu tylko w miejscach specjalnie do tego wydzielonych oraz zakazuje wprowadzania zwierząt do gabinetu.
Podstawą zachowania wysokiego standardu usług jest prawo klienta do wymagania od kosmetyczki zachowania czystości i higieny mikrobiologicznej.
§§ 10, 11, 12 dotyczą dezynfekcji i sterylizacji. Dla Inspekcji Sanitarnej ważne jest, aby preparaty używane do tego celu miały atest PZH. Państwowy Zakład Higieny wydaje listę środków dopuszczonych do użycia, zawierającą informację, w jakim stężeniu i na co poszczególne substancje działają. Sanepid dysponuje taką listą, jest ona ogólnie dostępna dla zainteresowanych.
§13 informuje, że preparaty kosmetyczne powinny być przechowywane w oryginalnych opakowaniach. Umożliwia to pracownikom sanepidu kontrolowanie atestu i daty ważności. Uznaje się także, że substancje nie przepakowywane są w mniejszym stopniu narażone na utratę swoich właściwości. W przypadku zmiany opakowania należy na nim umieścić etykietę opisującą:
– nazwę preparatu,
– nazwę producenta,
– datę ważności.
W przypadku sporządzenia roztworu należy na etykiecie opisać:
– nazwę preparatu,
– datę wykonania roztworu,
– termin ważności,
– imię i nazwisko osoby, która wykonała roztwór.
W gabinecie można stosować wyłącznie kosmetyki spełniające wymagania określone w Ustawie z 30 marca 2001 r. o kosmetykach (DzU z 2001 r. nr 42 poz. 473).
§16 mówi, że wszystkie materiały używane do zabiegów mogących powodować naruszenie ciągłości tkanek należy przechowywać w opakowaniach z etykietą zawierająca datę ich sterylizacji.
§17 Odpady należy segregować w oddzielnych torbach foliowych, a pojemniki na nie należy ustawić w każdym pomieszczeniu, gdzie prowadzone są usługi.
§20 Gabinety, w których są wykonywane zabiegi na ciało, powinny być wyposażone w natrysk usytuowany bezpośrednio przy pomieszczeniu zabiegowym.
§21 Pomieszczenie do zabiegu pedicure powinno mieć powierzchnię nie mniejszą niż 6 m2 i odizolowaną od innych stanowisk.
§22 Do przekłuwania ciała można stosować wyłącznie pistolety z jałowymi jednorazowymi końcówkami.
W kategoriach stanu technicznego wyposażenia gabinetu, np. instalacji elektrycznej, Inspekcja Sanitarna się nie wypowiada, chyba że zaniedbania ewidentnie zagrażają bezpieczeństwu. Obowiązuje tu Rozporządzenie Ministra Pracy dotyczące zasad BHP (DzU z 2003 r. nr 169 poz. 1650).
W trosce o zdrowie i bezpieczeństwo użytkowników i pracowników gabinetów kosmetycznych ważne jest, aby przepisy te były jak najszybciej wdrażane w życie i stosowane w codziennej pracy.
Zakończenie
Interpretacja przepisów przez poszczególne stacje sanepidu powinna być jednolita w całym kraju. Z doświadczenia jednak wiemy, że zdarzają się sytuacje, w których kontroler zabrania nam wykonywania danego zabiegu. Należy wtedy samemu wyszukać zgodę na jego wykonywanie, wspierając się wyżej wymienionymi ustawami. Można też skontaktować się z dystrybutorem lub producentem danego sprzętu czy kosmetyku, on z pewnością dysponuje pełną dokumentacją. Swoją drogą, decydując się na poszerzenie usług o nowość, wymagajmy od dostawcy pełnej dokumentacji dopuszczającej do handlu i usług. Gdy mimo wszystko spotkamy się z zastrzeżeniami sanepidu z naszego regionu, a wiemy, że inne gabinety nie spotyka podobny problem, można szukać pomocy w Głównym Inspektoracie Sanitarnym. Na stronie www.gis.gov.pl znajdziemy wszystkie potrzebne dane kontaktowe.
Oprac. Joanna Gumińska
Źródło: Cabines 24
Zakres nadzoru sanepidu nad gabinetem kosmetycznym
- Dział nadzoru zapobiegawczego
Pierwszy kontakt właściciela gabinetu kosmetycznego z sanepidem związany jest z zaopiniowaniem projektu użytkowania lokalu. W tym celu w odpowiednim dziale Inspekcji Sanitarnej, zwanym nadzorem zapobiegawczym, należy złożyć wniosek o wystawienie opinii o ww. projekcie.
Do rozpoczęcia działalności gospodarczej wymagana jest również decyzja pozwalająca na użytkowanie lokalu w danym celu bądź decyzja o zgodnym z wymogami jego przekwalifikowaniu.
W przypadku posiadania solarium należy także wystąpić o zezwolenie na wytwarzanie i przechowywanie odpadów niebezpiecznych. Mowa tu o zagospodarowaniu zużytych lamp.
Powyższe dokumenty wraz z protokołami pokontrolnymi powinny znajdować się w gabinecie do wglądu dla pracowników PIS.
- Dział higieny komunalnej
Każdy gabinet zobowiązany jest do posiadania książki kontroli sanitarnej, w której nadzorujący sporządzają każdorazowo sprawozdania.
Kontroli podlegają wymagające corocznej aktualizacji książeczki zdrowia. Są one dowodem braku przeciwwskazań do pracy w gabinecie. W myśl Rozporządzenia Ministra Zdrowia z 2 lutego 2006 r. w sprawie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych (DzU z 2006 r. nr 25 poz. 191) badania te dzieli się na laboratoryjne i lekarskie. Identyfikują one zakażenia prątkami gruźlicy, pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A, B, C, pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella oraz innymi czynnikami chorobotwórczymi. Badania przeprowadza się przed podjęciem pracy lub nauki w zawodzie kosmetyczki oraz po przebyciu choroby eliminującej z pracy. Uprawniony lekarz na podstawie badań lekarskich i wyników badań laboratoryjnych wydaje czasowe orzeczenie dopuszczające do pracy i wpisuje je do książeczki zdrowia.
Przepisy prawne
Podstawą nadzoru sanitarnego nad gabinetami kosmetycznymi jest Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej (DzU nr 31 poz. 273). Zarządza on, co następuje:
§3 W lokalu przeznaczonym na gabinet kosmetyczny powinny być wyodrębnione:
– pomieszczenia, w których są świadczone usługi,
– szatnia i poczekalnia,
– pomieszczenia sanitarne dla klientów i pracowników,
– miejsce na sprzęt do utrzymywania czystości,
– miejsce do przechowywania preparatów kosmetycznych oraz czystej i brudnej bielizny,
– miejsce na pojemniki, w których są gromadzone odpady.
Mowa tu także o tym, że podłogi i ściany okalające umywalki do wysokości 1,6 m powinny być pokryte materiałem nie wchłaniającym wody, łatwo zmywalnym i odpornym na działanie środków do dezynfekcji. W zakładzie powinna być ciepła i zimna woda oraz instalacja kanalizacyjna.
§4 dopuszcza wydzielenie pomieszczenia do sprzedaży kosmetyków oraz do sprzedaży i serwowania napojów bezalkoholowych.
§6 dotyczy obowiązku segregacji czystej i brudnej bielizny.
§7 dopuszcza pranie bielizny w gabinecie, ale pod warunkiem wyodrębnienia miejsca na pralnię.
§9 zezwala na palenie tytoniu tylko w miejscach specjalnie do tego wydzielonych oraz zakazuje wprowadzania zwierząt do gabinetu.
Podstawą zachowania wysokiego standardu usług jest prawo klienta do wymagania od kosmetyczki zachowania czystości i higieny mikrobiologicznej.
§§ 10, 11, 12 dotyczą dezynfekcji i sterylizacji. Dla Inspekcji Sanitarnej ważne jest, aby preparaty używane do tego celu miały atest PZH. Państwowy Zakład Higieny wydaje listę środków dopuszczonych do użycia, zawierającą informację, w jakim stężeniu i na co poszczególne substancje działają. Sanepid dysponuje taką listą, jest ona ogólnie dostępna dla zainteresowanych.
§13 informuje, że preparaty kosmetyczne powinny być przechowywane w oryginalnych opakowaniach. Umożliwia to pracownikom sanepidu kontrolowanie atestu i daty ważności. Uznaje się także, że substancje nie przepakowywane są w mniejszym stopniu narażone na utratę swoich właściwości. W przypadku zmiany opakowania należy na nim umieścić etykietę opisującą:
– nazwę preparatu,
– nazwę producenta,
– datę ważności.
W przypadku sporządzenia roztworu należy na etykiecie opisać:
– nazwę preparatu,
– datę wykonania roztworu,
– termin ważności,
– imię i nazwisko osoby, która wykonała roztwór.
W gabinecie można stosować wyłącznie kosmetyki spełniające wymagania określone w Ustawie z 30 marca 2001 r. o kosmetykach (DzU z 2001 r. nr 42 poz. 473).
§16 mówi, że wszystkie materiały używane do zabiegów mogących powodować naruszenie ciągłości tkanek należy przechowywać w opakowaniach z etykietą zawierająca datę ich sterylizacji.
§17 Odpady należy segregować w oddzielnych torbach foliowych, a pojemniki na nie należy ustawić w każdym pomieszczeniu, gdzie prowadzone są usługi.
§20 Gabinety, w których są wykonywane zabiegi na ciało, powinny być wyposażone w natrysk usytuowany bezpośrednio przy pomieszczeniu zabiegowym.
§21 Pomieszczenie do zabiegu pedicure powinno mieć powierzchnię nie mniejszą niż 6 m2 i odizolowaną od innych stanowisk.
§22 Do przekłuwania ciała można stosować wyłącznie pistolety z jałowymi jednorazowymi końcówkami.
W kategoriach stanu technicznego wyposażenia gabinetu, np. instalacji elektrycznej, Inspekcja Sanitarna się nie wypowiada, chyba że zaniedbania ewidentnie zagrażają bezpieczeństwu. Obowiązuje tu Rozporządzenie Ministra Pracy dotyczące zasad BHP (DzU z 2003 r. nr 169 poz. 1650).
W trosce o zdrowie i bezpieczeństwo użytkowników i pracowników gabinetów kosmetycznych ważne jest, aby przepisy te były jak najszybciej wdrażane w życie i stosowane w codziennej pracy.
Zakończenie
Interpretacja przepisów przez poszczególne stacje sanepidu powinna być jednolita w całym kraju. Z doświadczenia jednak wiemy, że zdarzają się sytuacje, w których kontroler zabrania nam wykonywania danego zabiegu. Należy wtedy samemu wyszukać zgodę na jego wykonywanie, wspierając się wyżej wymienionymi ustawami. Można też skontaktować się z dystrybutorem lub producentem danego sprzętu czy kosmetyku, on z pewnością dysponuje pełną dokumentacją. Swoją drogą, decydując się na poszerzenie usług o nowość, wymagajmy od dostawcy pełnej dokumentacji dopuszczającej do handlu i usług. Gdy mimo wszystko spotkamy się z zastrzeżeniami sanepidu z naszego regionu, a wiemy, że inne gabinety nie spotyka podobny problem, można szukać pomocy w Głównym Inspektoracie Sanitarnym. Na stronie www.gis.gov.pl znajdziemy wszystkie potrzebne dane kontaktowe.
Oprac. Joanna Gumińska
Źródło: Cabines 24
KOMENTARZE