Staphylococcus aureus to jeden z najczęściej spotykanych ludzkich patogenów, wywołuje wiele poważnych infekcji. Bakteria ta potrafi przetrwać w naszym organizmie, ponieważ często działanie naszego układu immunologicznego nie ma wpływu na nią żadnego wpływu. Również tlenek azotu (II), który jest produkowany przez aktywowane fagocyty i ma bardzo dobre właściwości antybakteryjne, nie działa skutecznie na gronkowce.

Najnowsze badania wykazały, że gronkowce „radzą” sobie ze stresem wywołanym pojawieniem się tlenku azotu (II) dzięki enzymowi, który jest aktywowany właśnie przez ten tlenek. Enzymem tym jest dehydrogenaza L-mleczanowa. Produkcja L-mleczanu pozwala gronkowcom na utrzymanie homeostazy, ponadto L-mleczan jest w dużym stopniu odpowiedzialny za wirulencję.

To właśnie posiadanie dehydrogenazy L-mleczanowej indukowanej tlenkiem azotu (II)) oraz oporność na działanie tlenku azotu (II) odróżnia gatunek Staphylococcus aureus od innych spokrewnionych gatunków takich jak np. S. epidermidis czy S. saprophyticus.