By zbadać bezpieczeństwo tych komórek Rachakatla i wsp. wstrzyknęli śródskórnie lub doskórnie te komórki myszom z zespołem SCID (cięzki złożony wrodzony zespół upośledzenia odporności) i sprawdzili możliwość formowania przez te komórki nowotworów w róznych tkankach. UCMS nie formowały guzów typu potworniak (teratoma) w czasie do 50 dni po przeszczepie. Następnie, by ocenić czy UCMS mogą selektywnie wzrastać obok wszczepianych guzów, komórki MDA 231 zostały dożylnie wszczepione myszom SCID a następnie podano im komórki UCMS po upływie tygodnia i dwóch tygodni. Komórki galarety Whartona odnajdywane były w pobliżu skupisk nowotworowych, jednakże nie w innych tkankach. ostatecznie, komórki UCMS zostały zmodyfikowane tak, by wydzielać interferon beta. Następnie podawano je dożylnie z różną częstotliwością myszom SCID chorym na nowotwory pochodzące z komórek MDA 231, po czym badano ich wpływ na komórki guza. Zmodyfikowane komórki UCMS znamiennie redukowały zaburzenia nowotworowe w płucach, co sprawdzane było na podstawie mokrej masy guza. Wyniki tych badań jasno pokazują bezpieczeństwo i użyteczność komórek pnia w terapii genowej nowotworów. Dlatego też mogą one stanowić środek w celowanej terapii polegającej na dostarczaniu chemioterapeutyków wprost do skupiska komórek nowotworowych.

Źródło: Cancer gene therapy