Autorzy ocenili zdolność dwóch pochodnych bisperoksywanadionu, bpV(phen) oraz bpV(piC) w  zróżnicowanych liniach komórkowych nabłonka oddechowego oraz BEAS2B, do inhibicji PTEN, aktywnowania PI3K/Akt i stymulowania odnowy nabłonków po uszkodzeniu mechanicznym. BpV(phen) oraz bpV(pic) wzbudzały fosforylację Akt w badanych liniach komórkowych w sposób zależny od dawki i czasu. Minimalna toksyczność była obserwowana poprzez pomiar uwalniania dehydrogenazy mleczajowej. By zweryfikować fosforylację Akt jako proces swoiście indukowany przez inhibitory PTEN, badano linie komórek PTEN-pozytywnych, DU145 oraz dwie linie PTEN-negatywne, LNCaP oraz PC3. Komórki PTEN-pozytywne wykazywały zależny od dawki wzrost w fosforylacji Akt, podczas gdy PTEN-negatywne linie komórkowe nie wykazywały podatności na bezpośredni wpływ PTEN bez uszkodzenia szlaków pobocznych. Obserwowano także, że ekspozycja na każdy ze związków powodowała przyspieszone gojenie się ran po uszkodzeniu mechanicznym. podobne efekty obserwowane były po transfekcji dominująco negatywną izoformą PTEN i swoistym wobec PTEN siRNA.

Źródło: British Journal of Pharmacology (2007) 152, 1172–1184