Przebadano ponad 18.000 pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów w wieku powyżej 50 lat pod kątem stanu układu krążenia. Przez okres 12 miesięcy porównywano wysokie dawki inhibitora COX-2 – lumiracoxibu (400 mg dziennie) do ibuprofenu (800 mg 3 razy dziennie) lub naproxenu (500 mg 2 razy dziennie). Część pacjentów przyjmowała dodatkowo niskie dawki aspiryny (70 do 100 mg dziennie). Podstawowym kryterium oceny wyników był zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych lub zawał serca nie zakończony zgonem (pierwszorzędowy punkt końcowy); drugorzędowym punktem końcowym była niewydolność serca.
Wśród pacjentów wysokiego ryzyka kardiologicznego przyjmujących aspirynę i ibuprofen, zaobserwowano zwiększenie występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych w porównaniu z grupą przyjmującą aspirynę i lumiracoxib, natomiast nie zauważono różnic pomiędzy naproxenem i lumiracoxibem. Podobnie, niewydolność serca rozwijała się częściej u pacjentów leczonych aspiryną i ibuprofenem.
Źródło: Ann Rheum Dis. Published Online First: 5 April 2007
Wśród pacjentów wysokiego ryzyka kardiologicznego przyjmujących aspirynę i ibuprofen, zaobserwowano zwiększenie występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych w porównaniu z grupą przyjmującą aspirynę i lumiracoxib, natomiast nie zauważono różnic pomiędzy naproxenem i lumiracoxibem. Podobnie, niewydolność serca rozwijała się częściej u pacjentów leczonych aspiryną i ibuprofenem.
Źródło: Ann Rheum Dis. Published Online First: 5 April 2007
KOMENTARZE