Odkryto, iż podanie szczepionki podczas fazy I/IIa badania klinicznego zakończonego w Australii powoduje zmniejszenie ilości wirusa. Dane zaprezentował prof. Martyn French z Royal Perth Hospital na konferencji International AIDS Society. W trakcie wystąpienia omówiono odpowiedź układu odpornościowego (produkcję swoistych przeciwciał) skierowaną przeciwko VIR201.

Szef Virax, Dr Larry Ward stwierdził: To niezmiernie ważny krok w rozwoju VIR201. Australijskie badania kliniczne preparatu wykazały, że szczepionka obniża poziom wirusa HIV u osób zakażonych (...) by pogłębić naszą wiedzę będziemy teraz stosowali testy badające izotyp przeciwciał by określić stan odpowiedzi układu odpornościowego"

Badania wykazały, że VIR201 podane pacjentom wzbudza produkcję przeciwciał klasy IgG (podklasa 2) swoistych dla wirusowego antygenu p24, który zakodowany jest w preparacie. Odpowiedzi takiej nie zaobserwowano u osób, którym podawano placebo. Dodatkowo VIR201 wzbudza produkcję IgG1 przeciwko p24, oraz, co ciekawe, przeciwko gp41, która kodowana w szczepionce nie jest.

Zgodnie z danymi przedstawionymi przez firmę, przeciwciała IgG2 produkowane przeciwko p24 i ich poziom korelują z obniżoną replikacją HIV i mogą być śladem wyjaśniającym sposób, w jaki VIR201 obniża zawartość wirusa w organizmie.

Przeciwciała klasy IgG są zasadnicze we wtórnej odporności przeciwko patogenom. Po podaniu szczepionki w pierwszym rzucie produkowane są immunoglobuliny IgM, które są szybko metabolizowane i nie stanowią protekcyjnego czynnika humoralnego. jednak powtórne podanie antygenu szczepionkowego prowadzi do powstania wysokiego miana, długo utrzymujących się w ustroju przeciwciał kalsy G (IgG). Te przeciwciała (zarówno podklasy 1 jak i 2) utrzymują się w ustroju długo i zapewniają ochronną rolę w przypadku infekcji patogenem.

Szczególnie ciekawe byłoby opracowanie szczepionki indukującej powstanie nie tylko surowiczych przeciwciał IgG, ale także dimerycznych, wydzielanych z wydzielinami błon śluzowych IgA. te przeciwciała chroniły by przed "wejściem" wirusa na teren organizmu we wrotach infekcji - szczególnie błonach śluzowych układu moczowo-płciowego czy układu pokarmowego. Przeciwciała łącząc się z wirusem hamują jego adhezję do receptorów na powierzchni komórek gospodarza (np. CD4 lub receptora dla IL-8) znosząc tym samym jego zakaźność.

Problem HIV i AIDS jest naglący począwszy od momentu zidentyfikowania wirusa, po dzień dzisiejszy. Największą liczbę zakażeń odnotowuje się w Afryce i na Karaibach. Istnieją dane mówiące o niemal 40% odsetku osób zakażonych. W Suazi ilość kobiet-nosicielek wirusa HIV sięga 80%. Epidemii przyczynia się do niepokojów społecznych, demograficznych i gospodarczych. Coraz więcej zachorowań odnotowuje się także w Azji. Na czoło wysuwają się Indie, a jako potencjalne źródło nowej fali zakażeń wskazuje się Chiny. Sytuacja epidemiologiczna jest stabilna, ale nie do zaakceptowania – w 2007 liczbę chorych szacowano na 33 miliony osób. Ilość nowych zakażeń spadła od 2001 roku z 3,0 milionów do średnio 2,7 miliona w 2007. W 2007 roku około 370 000 dzieci zostało zakażonych wirusem. Choć ludzie młodzi, w przedziale od 15 do 24 ego roku życia stanowią około 45% wszystkich nowozdiagnozowanych zakażeń wirusem HIV, to w tej grupie wciąż profilaktyka i znajomość problemu jest najniższa.