Skuteczność leku EMA401 była oceniana u 183 pacjentów z chronicznym bólem, który pojawił się po przebytym półpaścu. Częstość występowania półpaśca wynosi średnio 4/1000 i gwałtownie wzrasta z wiekiem. Chorują w większości osoby w wieku powyżej 50 lat. Szacuje się, że w ciągu życia 10-20% populacji zachoruje na półpasiec. Jest to ostra wirusowa choroba zakaźna wywołana przez wirusa Herpes virus varicella. Schorzenie występuje u osób, które w przeszłości przechodziły ospę wietrzną, i tym samym są nosicielami wirusa, i u których doszło do reaktywacji zakażenia w zwojach czuciowych. Objawami choroby są bolesne pęcherzyki i wysypka zlokalizowane najczęściej wzdłuż przebiegu nerwów. W większości przypadków, „półpaścowa” wysypka trwa kilka tygodni, ale u niektórych pacjentów dochodzi do trwałego uszkodzenia nerwów, któremu towarzyszy przewlekły ból. Około jedna na dziesięć osób doświadcza neuralgii po przebytym półpaścu. Co więcej, ten ból powoduje zazwyczaj cierpienie przez całe życie.

Badania drugiej fazy porównywały skuteczność leku EMA401 z placebo wśród uczestników, którzy zażywali go przez cztery tygodnie. 55% uczestników, którzy brali lek przyznało złagodzenie bólu o przynajmniej 30%. „Pozytywne wyniki prób klinicznych takich, w których testowany jest nowy lek na ból, są rzadkie i tym samym bardzo ekscytujące. Mamy nadzieję, że nowy lek będzie nadzieją dla pacjentów, którzy nie doznają ulgi w wyniku tradycyjnej terapii” mówi koordynator badania profesor Andrew Rice z Imperial College w Londynie. Wyniki badań zostały opublikowane w renomowanym czasopiśmie naukowym The Lancet.

Australijska firma Spinifex Pharamceuticals, która posiada ten lek planuje większe badania w celu przetestowania większych dawek i przez dłuższy okres czasu. „Nie możemy się doczekać, aby sprawdzić jak EMA 401 zachowuje się w większym badani klinicznym, podczas którego będzie analizować większe dawki, a także skuteczność na łagodzenie nerwobóli innego pochodzenia” dodaje profesor Rice.

Leki stosowane obecnie mają ograniczoną skuteczność w łagodzeniu bólu neuropatycznego i często ich stosowaniu towarzyszą nieprzyjemne skutki uboczne. ”Skuteczność leczenia bólu neuropatycznego jest tak niska z wielu powodów. Między innymi dlatego, że nie do końca znamy wszystkie mechanizmy, odpowiedzialne za jego wystąpienie i utrzymywanie się. Ból neuropatyczny cechuje zmieniona reaktywność układu nerwowego na wielu poziomach: na poziomie neuronów (zmiana pobudliwości błony komórkowej neuronów, ekspresja nowych receptorów i kanałów jonowych, które mogą pełnić funkcje ektopowych rozruszników bólowych, aktywowanych przez różne substancje i mediatory zarówno endo- jak i egzogenne), zwojów rdzeniowych, rogów tylnych rdzenia kręgowego (bardzo ważnej dla procesu nocycepcji struktury) oraz mózgowia. Mechanizmy te są bardzo skomplikowane, często mają charakter wzajemnych zależności ("błędnego koła"), na chwilę obecną znamy zaledwie część z nich i tylko na niektóre z nich możemy wpływać.” tłumaczy pani dr n. med. Renata Zajączkowska ze Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. 

Istnieje więc wielka potrzeba wprowadzenie nowego leku, który przyniósłby ulgę w bólu, a nie wywoływał skutków ubocznych. „W wielu ośrodkach na całym świecie prowadzone są badania nad kolejnymi związkami, które mogą być skuteczne w terapii bólu neuropatycznego, jednak ich efektywność w badaniach na ludziach często okazuje się niesatysfakcjonująca lub cechują się one zbyt wysokim, nieakceptowanym ryzykiem np. neurotoksyczności” dodaje dr Zajączkowska. 

Naukowcy z Imperial College London mają nadzieję, że lek będzie skuteczny także przeciwko nerwobólom towarzyszącym innym schorzeniom takim jak np.: cukrzyca, HIV, chemioterapia  przeciwnowotworowa.