Wiele gatunków os produkuje substancje chemiczne, które są w stanie uśmiercić bakterie.
Nowe badanie dowodzi, że toksyna jadu osy brazylijskiej, zwana MP1, jest w stanie selektywnie niszczyć komórki nowotworowe bez szkody dla komórek zdrowych. MP1 wchodzi w interakcję z lipidami, które na powierzchni patologicznych komórek rakowych są rozmieszczone w odmienny sposób. Po kontakcie z toksyną taka anomalia sprzyja tworzeniu dziur w błonie, przez które uciekają ważne dla prawidłowego  funkcjonowania komórek cząsteczki.

-Terapia antynowotworowa, która skupiałaby się na „ataku” na lipidową kompozycję błony komórkowej to coś zupełnie innego. Wykorzystanie leków nowej klasy, opierających się właśnie na takim mechanizmie działania, skutecznie wpisałoby się w schemat terapii kombinowanych, gdzie wiele leków stosowanych jednocześnie atakuje inne części komórek rakowych. Wyniki naszych badań wskazują na to, że peptyd MP1 jest selektywny w stosunku do komórek nowotworowych i może być potencjalnie bezpiecznym lekiem przyszłości – mówią autorzy badania.

MP1 działa na drobnoustroje poprzez rozerwanie ich błony komórkowej. Nieoczekiwanie peptyd ten może okazać się skutecznym narzędziem w walce z rakiem. W badaniach MP1 hamował wzrost komórek nowotworowych gruczołu krokowego i pęcherza moczowego, jak również komórki białaczkowe oporne na wiele obecnie stosowanych leków.

Jednocześnie nie jest do końca jasne w jaki sposób toksyna selektywnie niszczy komórki patologicznie nie czyniąc przy tym krzywdy zdrowym. Badacze podejrzewają, że może mieć to związek z odmiennymi właściwościami błon komórek nowotworowych. W komórkach zdrowych fosfolipidy takie jak fosfatydyloseryna (PS) i fosfatydyloetanoloamina (PE) są umieszczone po wewnętrznej stronie membrany będąc zwrócone do środka. W komórkach nowotworowych natomiast PS i PE znajdują się w jej zewnętrznej warstwie i są skierowane do otoczenia. W doświadczeniach peptyd MP1 w zaledwie kilka sekund tworzył w błonie na tyle duże pory by umożliwić „ucieczkę” z komórki kluczowym do życia cząsteczkom – RNA i białkom.

W przyszłości naukowcy mają zamiar zmienić sekwencję aminokwasową peptydu celem zbadania w jaki sposób jego struktura zależy od pełnionej funkcji. Być może takie modyfikacje doprowadzą do poprawy selektywności i zwiększą jego moc terapeutyczną.