Pierwszorzędowym punktem końcowym badania OSCAR był odsetek pacjentów z COVID-19 – żyjących i bez niewydolności oddechowej – 28 dni po podaniu pojedynczej dawki otilimabu dodatkowo do standardowego leczenia (obejmującego leki przeciwwirusowe i kortykosteroidy) w porównaniu z odsetkiem pacjentów otrzymujących tylko leczenie standardowe. Analiza danych pacjentów w dowolnym wieku wykazała różnicę pomiędzy metodami leczenia wynoszącą 5,3% (95% CI = -0,8%, 11,4%), ale wartość ta nie była statystycznie istotna. Jednak z góry zaplanowana analiza skuteczności według grupy wiekowej pokazała, że odsetek pacjentów w wieku co najmniej 70 lat żyjących i bez niewydolności oddechowej (N = 180, 806 w całym badaniu) wyniósł 65,1% po 28 dniach od otrzymania otilimabu oraz leczenia standardowego, w porównaniu z 45,9% pacjentów, którzy otrzymali tylko leczenie standardowe (różnica: 19,1%, 95% CI = 5,2%, 33,1%, nominalna wartość p = 0,009). Ponadto w analizie śmiertelności do dnia 60. odnotowano różnicę pomiędzy metodami leczenia wynoszącą 14,4% na korzyść otilimabu. Wśród pacjentów w wieku co najmniej 70 lat wskaźnik ten wynosił odpowiednio 40,4% u pacjentów otrzymujących leczenie standardowe w porównaniu z 26% w grupie, która dodatkowo otrzymała otilimab (95% CI = 0,9%, 27,9%, nominalna wartość p = 0,040).

Zważywszy, że przedstawione dane sugerują istnienie potencjalnych znaczących korzyści klinicznych w określonej z góry podgrupie pacjentów wysokiego ryzyka oraz biorąc pod uwagę problem zdrowia publicznego, spółka GSK podjęła decyzję o wprowadzeniu zmian w badaniu OSCAR w celu rozszerzenia badanej kohorty, aby możliwe było potwierdzenie wspomnianych potencjalnie istotnych wniosków. Christopher Corsico, starszy wiceprezes ds. rozwoju w firmie GSK, mówi: – 70% zgonów związanych z COVID-19 i niemal 40% hospitalizacji dotyczy pacjentów w wieku 70 lat i starszych. Nasza naukowa wiedza na temat COVID-19 wciąż szybko ewoluuje, a najnowsze badania sugerują, że stężenie GM-CSF jest zwiększone w tej grupie chorych. Biorąc pod uwagę ogromny wpływ pandemii na osoby starsze, jak również obiecujące dane, które przedstawiamy, mamy nadzieję, że zostaną one ponownie odnotowane w tej dodatkowej kohorcie.

W przybliżeniu u 10-15% pacjentów z COVID-19 choroba ta ma nasilenie ciężkie, a w jej przebiegu występują problemy oddechowe, których leczenie może wymagać hospitalizacji i intensywnej opieki, a kolejnych 5% pacjentów jest w stanie krytycznym. Wiek jest powszechnie uznawany za czynnik ryzyka wystąpienia ciężkiej postaci COVID-19. Większe nasilenie choroby i wyższą śmiertelność stale obserwuje się wśród pacjentów starszych z COVID-19 przebiegającą z ciężką niewydolnością płuc. Według danych amerykańskiego Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) ryzyko hospitalizacji jest 5-krotnie wyższe w populacji od 70 do 74 lat i 8-krotnie wyższe u pacjentów w wieku 75 lat i starszych. Pacjenci z tych grup często potrzebują wsparcia oddychania, w tym istotnego wspomagania tlenowego lub wentylacji mechanicznej. Ciężkie objawy ze strony dróg oddechowych związane z COVID-19 są spowodowane niezwykle silną odpowiedzią układu odpornościowego organizmu w celu eliminacji wirusa, co może prowadzić do zagrażających życiu powikłań, a nawet zgonu.

Niedawno przeprowadzone badania sugerują, że rola cytokiny GM-CSF w odpowiedzi immunologicznej związanej z COVID-19 może być większa u pacjentów w wieku powyżej 70 lat [1], przez co są oni narażeni na większe ryzyko ciężkich powikłań związanych z tą chorobą. Istnieje niezaspokojona potrzeba medyczna zastosowania dodatkowych leków, które mogłyby brać udział w modyfikowaniu odpowiedzi odpornościowej w tej populacji chorych. Dodatkowa kohorta uczestników utworzona w badaniu OSCAR będzie oceniana zgodnie z podobnym schematem i zostanie do niej włączonych w przybliżeniu 350 pacjentów w wieku 70 lat i starszych.

Obecnie dostępne terapie przynoszą ograniczone korzyści kliniczne hospitalizowanym pacjentom z COVID-19 w cięższym stanie, którzy wymagają tlenoterapii wysokoprzepływowej oraz inwazyjnej wentylacji mechanicznej. Jak dotąd nie potwierdzono, że którykolwiek z leków celowanych powoduje wystarczającą poprawę w zakresie niewydolności oddechowej lub zmniejszenia śmiertelności u pacjentów w wieku 70 lat i starszych.

W badaniu OSCAR najczęściej odnotowywanym ciężkim zdarzeniem niepożądanym była niewydolność oddechowa (5% w grupie placebo i 4% w grupie stosującej otilimab). Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie zdarzenia niepożądane i poważne zdarzenia niepożądane, które zaobserwowano, były typowe dla populacji z COVID-19 o ciężkim przebiegu. W podgrupie chorych w wieku 70 lat i starszych częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych i ciężkich zdarzeń niepożądanych zakończonych zgonem była niższa w grupie otilimabu w porównaniu z grupą stosującą placebo.