Każdy z nas słyszał o nowotworach mózgu, krwi, węzłów chłonnych, kości, płuc i w zasadzie każdego innego narządu. Dlaczego więc nie słyszy się o raku serca? Czyżby dlatego, że choroba łaskawie omija symboliczny rdzeń ludzkich emocji? Niestety przyczyna jest bardziej prozaiczna.

Naturalnie istnieją nowotwory, które dotykają mięsień sercowy. Są to przykładowo: włókniak, śluzak, tłuszczak, chłoniak, mięsak. Jeżeli choroba zaatakuje już rzeczony narząd to zwykle jest to zmiana szczęśliwie nie dająca przerzutów. Pierwotne nowotwory serca są tak rzadkie, że praktycznie o nich nie słychać.

Warto wspomnieć jednak o nowotworach złośliwych serca, które znane są jako mięśniakomięsaki prążkowane. To rodzaj nowotworu, który powstaje w miękkich tkankach ciała, a więc może rozwinąć się w tkance mięśniowej serca. Częstość ich występowania szacuje się na mniej niż 0,1%. Są więc niezwykle rzadkie.

Komórki rakowe dzielą się bardzo szybko i wymykają się szybko spod kontroli organizmu. Wynika to z powstałych uszkodzeń DNA w jądrze każdej takiej komórki, które nie podlegają naprawie. Częściej zdarzają się nowotwory wtórne serca, czyli takie, które wynikają z przerzutów (najczęściej z płuc, piersi, układu krwionośnego). Potwierdza to dodatkowo fakt, ze zdecydowana większość guzów lokuje się po prawej stronie serca, czyli tam, gdzie krew się do niego dostaje.

Wracając do pierwotnych guzów serca – dlaczego są tak rzadkie? Powód dla którego tak się dzieje zaczyna i kończy się w naszych genach. Jak wiadomo połowę genów otrzymujemy od matki, a drugie pół od ojca. Ekspresja genów jest jednak modyfikowana przez całe życie (środowisko, pożywienie, stres itp.) i może „stworzyć” raka. Nasz organizm wykształcił pewne mechanizmy obronne np. w formie detoksykujących enzymów, ale nie jest w stanie uporać się ze wszystkimi zagrożeniami. Wiele toksyn pozostaje skumulowanych w tkance tłuszczowej, gdzie mogą nadal niekorzystnie modyfikować nasze geny. Serce chroni przed chorobą jego genialna budowa. To czysty mięsień pozbawiony praktycznie komórek tłuszczowych. Toksyny nie mają szans wpływać na procesy nowotworzenia. Ponadto serce zamknięte jest w worku osierdziowym, który sam może ulec procesom chorobowym i dawać odległe przerzuty, ale nadal chroni kluczowy mięsień. Worek osierdziowy chroni serce przed nadmiernym rozszerzaniem się jam sercowych w wyniku rozkurczów. Jest to swoista bariera przed procesami zapalnymi i zakaźnymi. 

Podsumowując - mimo, ze rak może rozwinąć się wszędzie tam, gdzie tylko istnieją komórki, serce pozostaje w praktyce odporne ze względu na charakter budujących go mięśni i ochronną rolę osierdzia.