Otyłość to przewlekła choroba, opisywana jako epidemia XXI w., która została już w 1966 r. wpisana przez WHO do międzynarodowej klasyfikacji chorób ICD 10 pod kodem E66. Niestety w Polsce nadal brakuje odpowiednich standardów podejścia do profilaktyki, diagnostyki i leczenia choroby otyłościowej. Konieczne są inicjatywy, mające na celu zwiększenie świadomości na temat tej choroby, ale również opracowanie wytycznych co do tego, jak zgodnie z najlepszymi praktykami zajmować się pacjentami z otyłością.
W Polsce choroba otyłościowa dotyczy już 8 mln dorosłych. To schorzenie o złożonej etiologii, a jego przyczyny, wbrew panującym stereotypom, często nie zależą od działań lub zaniechań osoby chorej, wynikających z niewłaściwego stylu życia. Nieleczona lub niewłaściwie leczona otyłość może prowadzić do rozwoju ponad 200 powikłań zdrowotnych, a wśród nich: cukrzycy typu 2, nadciśnienia tętniczego czy chorób sercowo-naczyniowych, a nawet kilkunastu typów nowotworów. Według raportu OECD z 2019 r. z powodu niekontrolowanego zwiększania częstości występowania nadwagi i otyłości średnia długość życia w Polsce do 2050 r. skróci się o blisko 4 lata. Leczenie otyłości jest równoznaczne z profilaktyką wielu chorób. Wg wyliczeń OECD choroba otyłościowa odpowiada za 70% kosztów leczenia cukrzycy, 23% kosztów leczenia chorób sercowo-naczyniowych i 9% kosztów leczenia raka. Z Raportu Fundacji Republikańskiej wynika, że koszty pośrednie i bezpośrednie leczenia otyłości w Polsce to łącznie 15 mld zł [1].
Diagnostyka choroby otyłościowej w Polsce
– Otyłość powinna stać się jednym z priorytetów polityki zdrowotnej państwa. Zmiany systemowe są konieczne, by zatrzymać rozwój epidemii tej choroby. Podatek cukrowy, wprowadzony w Polsce w styczniu 2021 r. i program koordynowanej opieki nad świadczeniobiorcami, leczonymi z powodu otyłości olbrzymiej KOS-BAR, to kroki w dobrym kierunku. Nieodzowne natomiast wydają się rozwiązania, które będą skierowane do chorych z BMI w przedziale 30-40kg/m2, a szczególnie 30-35kg/m2 oraz wzmocnienie profilaktyki. Środki finansowe na program KOS-BAR zostały przekazane m.in. z tzw. opłaty cukrowej, która zgodnie z przepisami jest przeznaczona na działania o charakterze edukacyjnym i profilaktycznym oraz świadczenia opieki zdrowotnej związane z utrzymaniem i poprawą stanu zdrowia pacjentów z nadwagą i otyłością. Do końca października 2022 r. z tytułu opłaty cukrowej do budżetu NFZ wpłynęło ponad 1,364 mld zł – wyjaśnia dr n. ekon. Małgorzata Gałązka-Sobotka, dyrektor Instytutu Zarządzania w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego, współautorka raportu.
W Polsce nie została opracowana strategia, uwzględniająca krajowe działania związane z otyłością. W Narodowym Programie Zdrowia na lata 2021-2025 otyłość uznano za chorobę cywilizacyjną, a jej leczenie – za jeden z priorytetów [2]. Istnieje wiele działań i inicjatyw o charakterze regionalnym, mających na celu przeciwdziałanie, profilaktykę, diagnostykę i leczenie otyłości. Działania te nie są jednak uspójnione z planami regionalnymi i są realizowane samodzielnie przez lokalne władze bądź jednostki edukacyjne i inne podmioty.
Leczenie otyłości w naszym kraju
Otyłość można dziś skutecznie i bezpiecznie leczyć za pomocą modyfikacji stylu życia, nowoczesnej farmakoterapii i interwencji chirurgicznych (bariatrycznych). Do leczenia farmakologicznego kwalifikują się osoby z wyjściową wartością wskaźnika masy ciała – BMI≥30 kg/m2 lub ≥27kg/m2 z przynajmniej jedną chorobą współistniejącą związaną z nieprawidłową masą ciała, taką jak: zaburzenia gospodarki węglowodanowej (stan przedcukrzycowy lub cukrzyca), nadciśnienie tętnicze, dyslipidemia, obturacyjny bezdech senny.
– W Polsce dostępne są 3 spośród 4 leków, zarejestrowanych do leczenia otyłości na terenie Unii Europejskiej. Żaden z nich nie jest refundowany we wskazaniu otyłość [3]. Dwa analogi GLP-1, które w większych dawkach zarejestrowane są do leczenia otyłości, refundowane są jedynie u pacjentów, chorujących na cukrzycę, a ich dawki są mniejsze niż te, które w badaniach klinicznych potwierdziły swoją skuteczność i bezpieczeństwo u chorych na otyłość. Nie mamy również w Polsce specjalizacji lekarskiej, która zajmowałaby się terapią otyłości. Postulowane jest wprowadzenie nowej specjalizacji lekarskiej – obesitologii, która byłaby dedykowana lekarzom, takim jak interniści, pediatrzy czy diabetolodzy – komentuje prof. dr hab. n. med. Paweł Bogdański, prezes Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości.
Best practices – doświadczenia innych krajów
Czechy i Wielka Brytania
W Czechach działania związane z przeciwdziałaniem otyłości ujęte są w narodowej strategii, wspieranej przez działalność wojewódzkich komisji zdrowia i prawidłowego odżywiania. W ramach wspominanej strategii do szkół wprowadzono działania, mające na celu poprawę jakości posiłków, serwowanych uczniom. Obecnie w kraju tym prowadzona jest również szeroko zakrojona akcja edukacyjna, która ma za zadanie uświadamiać, że konieczne jest redukowanie w żywności poziomu soli, tłuszczów nasyconych i cukrów. Niestety, mimo działań edukacyjnych w zakresie profilaktyki otyłości, jej leczenie nie jest zadowalające. Pacjenci podczas rutynowych wizyt nie mogą liczyć na zmierzenie wskaźnika BMI czy obwodu talii. W kraju funkcjonuje podatek cukrowy, przy jednoczesnym braku funduszu celowanego na prewencję i leczenie otyłości
Dla kontrastu Wielka Brytania to kraj, podejmujący działania na rzecz profilaktyki i leczenia otyłości. Rząd brytyjski wspiera edukację zdrowotną w szkołach, równolegle towarzyszą temu działania, mające na celu wzrost poziomu aktywności fizycznej wśród dzieci. Finansowaniu publicznemu podlega chirurgia bariatryczna oraz wizyty u dietetyków. Pieniądze pochodzą ze specjalnego funduszu na rzecz walki z otyłością, w całości finansowanego przez wpływy z podatku cukrowego. – Wielka Brytania należy do krajów wzorcowych, jeśli idzie o profilaktykę i leczenie otyłości. W odpowiedzi na rosnącą liczbę chorych z otyłością utworzyła szereg inicjatyw, służących przeciwdziałaniu chorobie. W kraju funkcjonują różnorodne programy regionalne oraz przewodnik na temat wspierania inicjatyw lokalnych dla przeciwdziałania otyłości. W ramach działań w obszarze zdrowia publicznego funkcjonuje system ewaluacji wskaźników otyłości wśród dzieci, który jest częścią rządowego podejścia do walki z tą chorobą. Dla porównania w Czechach mocno postawiono na edukację w zakresie odpowiedniego żywienia zarówno u dzieci w wieku szkolnym, jak i całego społeczeństwa. Niestety w kraju nie funkcjonuje żaden system ewaluacji wskaźników otyłości, a zabiegi bariatryczne są refundowane, gdy wskaźnik BMI u chorego wynosi więcej niż 40. Pacjenci z BMI powyżej 35 mogą natomiast liczyć na refundację jedynie w przypadku wystąpienia poważnej choroby współistniejącej – tłumaczy dr n. med. Jakub Gierczyński, MBA, ekspert ochrony zdrowia.
Francja i Hiszpania
– Zgodnie z danymi WHO z 2022 r., Francja jest krajem z jednym z najniższych wskaźników występowania otyłości wśród dzieci, młodzieży i dorosłych. Z jednej strony kraj posiada rozbudowaną politykę prewencji choroby otyłościowej, a z drugiej – wypracowany sprawny system ewaluacji wskaźników nadwagi i otyłości (badanie OBEPI-ROCHE, obejmujące pomiar wskaźnika BMI i obwodu talii). Dodatkowo państwowe ubezpieczenie zdrowotne uwzględnia refundację zabiegów bariatrycznych dla pacjentów z BMI powyżej 40 lub powyżej 35 z towarzyszącymi powikłaniami oraz refundację leczenia. Dziś we Francji działa 37 wyspecjalizowanych ośrodków leczenia otyłości, które zapewniają multidyscyplinarną opiekę nad chorymi – argumentuje Marta Pawłowska, MBA, ekspert promocji zdrowia i profilaktyki chorób na Uczelni Łazarskiego. W ramach kompleksowej opieki nad chorymi z otyłością we Francji działa trzystopniowy system – od POZ, przez AOS i szpitale, po wysokospecjalistyczne ośrodki dla najtrudniejszych przypadków z zakresu medycyny i chirurgii. Profilaktyka otyłości oraz edukacja w zakresie zdrowego żywienia jest tam implementowana od najmłodszych lat. W obiektach nauczania i przyjmowania dzieci do 18. r.ż. obowiązuje zakaz nieograniczonego oferowania słodzonych napojów za darmo lub po stałej cenie, w szkołach zakazane są automaty do produktów typu snack i słodzonych napojów gazowanych, natomiast przy promocji produktów z dodatkiem cukru, soli lub sztucznych substancji słodzących obowiązkowo należy umieścić komunikaty zdrowotne.
– Nasze analizy jasno wskazują, że mimo wysokiego wskaźnika występowania otyłości wśród dzieci i dorosłych, Hiszpania w ostatnim dziesięcioleciu zintensyfikowała politykę prewencji choroby otyłościowej. Stworzono dwa nadrzędne dokumenty do walki z otyłością: Narodowy Plan Strategiczny na Rzecz Redukcji Otyłości oraz Strategię Żywienia, Aktywności Fizycznej i Zapobiegania Otyłości, a także wprowadzono rozwiązania fiskalne, jak np. podwyższony podatek VAT na napoje słodzone, mające na celu prewencję rozwoju choroby otyłościowej. Dodatkowo wdrożono systemem ewaluacji wskaźników nadwagi i otyłości, a co 2,5 roku – narodowe i europejskie badania zdrowia ENSE i EESE, uwzględniające pomiar wskaźnika BMI i obwodu talii. W odróżnieniu od Francji, Hiszpania zapewnia chorym z otyłością nie tylko poradę dietetyczną, ale także psychologiczną. Refundacja obejmuje też operacje bariatryczne, na takich samych zasadach, jak we Francji – kończy Marta Pawłowska.
KOMENTARZE