Raport WHO skupia się na ocenie lekooporności 7 różnych gatunków bakterii, które są najczęstszymi przyczynami chorób takich jak: posocznica, zapalenie płuc, zakażenia dróg moczowych, biegunka oraz rzeżączka. Wyniki donoszą o lekooporności patogenów nawet na
tzw. „antybiotyki ostatniej szansy”.

Główną przyczyną zakażeń szpitalnych, noworodków oraz pacjentów oddziału intensywnej terapii  jest Klebsiella pneumoniae. W wielu krajach ponad połowa bakterii z tego rodzaju wykazuje oporność na karbapenemy. Wśród infekcji dróg moczowych wywoływanych przez Escherichia coli
powyżej 50% przypadków leczenie za pomocą fluorochinolonów nie przyniosło zamierzonego efektu. W Austrii, Australii, Kanadzie, Francji, Japonii, Norwegii, Słowenii, RPA, Szwecji oraz Wielkiej Brytanii w większości przypadków okazały się cefalosporyny trzeciej generacji stosowane w leczeniu rzeżączki. Raport przedstawia również przerażające doniesienia dotyczące gronkowca złocistego opornego na metycylinę (MRSA), wśród których, aż 64% osób zainfekowanych jest narażonych na śmierć.

Ze względu na negatywne skutki lekooporności ważny jest jej monitoring. Niestety w wielu krajach nie ma ustalonych zasad kontroli antybiotykoodporności lub w ogóle nie jest prowadzona. Innym ważnym działaniem walki jest zapobieganie zakażeniom, głównie tym szpitalnym, poprzez kontrolę infekcji bakteryjnych w placówkach służby zdrowia. Monitoring i zapobieganie lekooporności, opracowywanie nowych metod diagnostycznych oraz nowych antybiotyków pozwoli zwalczyć gatunki oporne na terapeutyki. Antybiotykooporność znacznie zwiększa koszty leczenia. Osoby z  infekcjami, wobec których nieskuteczne są stosowane antybiotyki, wymagają intensywnej opieki medycznej oraz dłuższych pobytów w szpitalu.

W zapobieganiu nabywania lekooporności przez gatunki bakteryjne duży udział ma również każdy człowiek. Często to u samego źródła, jakim jest pacjent, leżą przyczyny oporności. Aby temu zapobiegać, powinno stosować się jedynie antybiotyki przepisane przez lekarza i przyjęta cała dawka zleconego terapeutyku, pomimo wcześniejszej poprawy stanu zdrowia.  Lekarze, w celu skuteczniejszego leczenia, powinni przepisywać antybiotyki tylko wtedy, gdy jest to konieczne,
a terapeutyk powinien być  właściwie dobrany do leczenia danego schorzenia. Dobór może być ułatwiony poprzez wynik uprzednio wykonanych badań diagnostycznych. Analiza profilu lekooporności pozwala na zastosowanie odpowiedniego antybiotyku, który wykazuje skuteczne działanie wobec badanych patogenów. Mniejsza ilość stosowanych, dzięki temu leków bakteriobójczych, zapobiega nabywaniu przez bakterie oporności.

Lekooporność stanowi  poważny problem, dlatego organizowane są różnego rodzaju przedsięwzięcia. Corocznie 18 listopada obchodzony jest  Europejski Dzień Wiedzy o Antybiotykach . W całej Europie podejmuje się wiele inicjatyw, mających na celu rozpowszechnianie informacji
o właściwym stosowaniu antybiotyków oraz o zagrożeniach związanych z niewłaściwym ich stosowaniem. Raport WHO przysłużył się również do powstania unijnego projektu PneumoNP. Główną przyczyną zainicjowania przedsięwzięcia była oporność Klebsiella pneumoniae na jeden
z  najsilniejszych antybiotyków jakim jest karbapenem. Z tego też powodu Komisja Europejska finansuje 15 projektów zwalczania antybiotykoodporności.

Raport oraz wszystkie podjęte przedsięwzięcia pokazują, że mamy do czynienia z bardzo ważnym problemem – opornością bakterii. W erze antybiotykoterapii banalne infekcje mogą okazać się śmiertelne.