Artykuł na ten temat ukazał się w "EbioMedicine". To jedna z pierwszych publikacji opisujących pracę nad szczepionkami na koronawirusa. Jak mówi Andrea Gambotto, współautor artykułu – Mieliśmy już doświadczenie z SARS-CoV w 2003 r. i MERS-CoV w 2014 r. Badania dotyczące tych dwóch wirusy, blisko spokrewnionych z SARS-CoV-2, stanowią źródło wskazówek dla prac nad nową szczepionką. Wiemy, że swoista odporność na koronawirusy jest indukowana poprzez kontakt komórek odpornościowych z wirusowym białkiem szczytowym. Wiedzieliśmy dokładnie, w którym miejscu z wirusem walczyć.

Możliwość szybkiego opracowania szczepionki to, jak zaznaczają badacze, wynik połączenia wiedzy specjalistów z różnych obszarów badawczych, którzy zjednoczyli się we wspólnym celu. Jak wykazują, w porównaniu z eksperymentalnym kandydatem na szczepionkę mRNA, która właśnie weszła w fazę badań klinicznych, forma plastra wykorzystuje wytworzone w laboratorium kawałki białka wirusowego do budowania odporności. W ten sam sposób działają obecne szczepionki przeciwko grypie. Naukowcy zastosowali także nowe podejście w kwestii podania leku, by zwiększyć jego siłę działania. Plaster, wielkości paznokcia, zawiera 400 małych igieł, zbudowanych z cukru i białka, które po kontakcie ze skórą (gdzie reakcja immunologiczna jest najsilniejsza) ulegają rozpuszczeniu. W testach na myszach PittCoVacc (Pittsburgh Coronavirus Vaccine) wytworzył przeciwciała przeciwko SARS-CoV-2 w ciągu dwóch tygodni od podania. Szczepionka zachowuje skuteczność nawet po poddaniu jej promieniowaniu gamma.

Autorzy pracy ubiegają się teraz o zatwierdzenie szczepionki w amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA), co pozwoli rozpocząć I etap badań klinicznych na ludziach. Prognozują, że będzie to możliwe w ciągu najbliższych miesięcy. Jak tłumaczą, ze względu na sytuację pandemiczną, być może proces badań klinicznych na pacjentach będzie mógł trwać krócej niż standardowe kilkanaście miesięcy.