Hipokamp to niewielka, złożona struktura mózgu, która odgrywa ważną rolę w procesie uczenia się, zapamiętywania i regulacji emocji. Naukowcy z Uniwersytetu w Bazylei w Szwajcarii odkryli, że wspomnienia konkretnych doświadczeń są przechowywane w mózgu jako wiele równoległych kopii rozmieszczonych w co najmniej trzech różnych skupiskach neuronów. Klastry te pojawiają się na różnych etapach rozwoju embrionalnego. Kopie różnią się pod względem czasu trwania, modyfikowalności i podatności na usuwanie w czasie. Naukowcy starali się poznać dynamikę mózgu, który zachowuje i dostosowuje wspomnienia, aby zrozumieć, w jaki sposób procesy te przyczyniają się do uczenia się na podstawie przeszłych doświadczeń i podejmowania decyzji w zmieniającym się środowisku. Zespół badawczy wykazał, że aktywacja i czas określonych kopii pamięci może znacząco wpływać na sposób, w jaki przywołujemy, modyfikujemy i wykorzystujemy nasze wspomnienia. Flavio Donato z Uniwersytetu w Bazylei wyjaśnia w oficjalnym oświadczeniu, że mózg stoi przed imponującymi wyzwaniami związanymi z pamięcią. – Z jednej strony musi pamiętać, co wydarzyło się w przeszłości, aby pomóc nam zrozumieć świat, w którym żyjemy. Z drugiej strony musi dostosowywać się do zmian zachodzących wokół nas, podobnie jak nasze wspomnienia, aby pomóc nam dokonywać właściwych wyborów na przyszłość – mówi Donato.

Zrozumienie, w jaki sposób przeszłe doświadczenia wpływają na podejmowanie decyzji, może mieć kluczowe znaczenie, ponieważ wspomnienia pomagają żywym istotom uczyć się z przeszłości i dostosowywać się do zmieniających się okoliczności, wpływając w ten sposób na przyszłe decyzje i zachowanie. Naukowcy zauważają również, że do czasu odkrycia wielu kopii pamięci mechanizm stojący za mózgiem regulującym dynamikę pamięci pozostawał tajemnicą. Badając hipokamp u myszy, zespół zaobserwował, że równoległe kopie przechowywanych wspomnień w klastrach neuronów pojawiły się na różnych etapach rozwoju embrionalnego. Kopie te różnią się pod względem dostępności w czasie, przy czym wcześnie urodzone neurony zachowują długoterminowe wspomnienia, które stają się dostępne dopiero po pewnym czasie, podczas gdy późno urodzone neurony przechowują wspomnienia, które początkowo są silne, ale z czasem zanikają. Neurony na średnim etapie rozwoju przechowują bardziej stabilne wspomnienia. – To, jak dynamicznie wspomnienia są przechowywane w mózgu, jest dowodem na jego plastyczność, która leży u podstaw jego ogromnej pojemności pamięciowej – stwierdza pierwszy autor Vilde Kveim.

Ta elastyczność w przechowywaniu pamięci tłumaczy, w jaki sposób nasz mózg może dostosowywać wspomnienia w czasie, pomagając nam uczyć się na nowych doświadczeniach, jednocześnie zachowując ważne wspomnienia długoterminowe. Odkrycie to może potencjalnie wesprzeć ekspertów w leczeniu traum, stresu pourazowego oraz w pracy ze wspomnieniami, które mogą być zbyt przytłaczające lub intensywne dla danej osoby. Może również pomóc w odzyskiwaniu wspomnień, które wyblakły lub wydają się utracone, oferując nowe sposoby zarządzania i poprawy zdrowia psychicznego.