Autorzy opublikowanych badań próbowali wyjaśnić, czy międzyosobnicze różnice w zachowaniu u zdrowych ludzi są związane ze zmianami w istocie białej. Analizowane przez naukowców dane obejmowały skany mózgów 1065 zdrowych młodych dorosłych osób. Uczestnicy wypełnili również kwestionariusz oceniający ich funkcje poznawcze oraz nawyki związane ze snem. Z otrzymanych danych wynikało, że codzienny czas trwania snu był wyraźnie powiązany z wydajnością poznawczą badanych osób. Co ciekawe, subiektywnie oceniana przez uczestników jakość snu nie wpływała znacząco na procesy kognitywne. Naukowcom udało się częściowo wyjaśnić przyczynę spadku wydajności poznawczej, dzięki mapowaniu mózgów badanych osób. Okazało się, że uczestnicy posiadający nieprawidłowy schemat snu mieli zmniejszoną integralność istoty białej w określonym regionie mózgu. Obszarem tym był pęczek podłużny górny, nazywany również pęczkiem włókien kojarzeniowych. Jest on ważnym regionem mózgu dla działania pamięci roboczej oraz przetwarzania języka.  

Zastanawiające jest, że nie tylko zbyt krótki sen skutkował pogorszeniem się funkcji poznawczych. Również uczestnicy śpiący statystycznie zbyt długo osiągnęli niższe wyniki w wypełnianym teście. Z uzyskanych danych wynika, iż najkorzystniejszy dla funkcjonowania mózgu jest schemat dobowy, w którym sen trwa 7-8 godzin. Otrzymane wyniki pokazują jednak tylko powiązanie między długością snu a zdrowiem mózgu. Nie da się na ich podstawie stwierdzić, że nieprawidłowa liczba godzin spędzonych na śnie jest przyczyną obniżonej integralności istoty białej. Możliwe jest istnienie wspólnego czynnika odpowiadającego zarówno za obniżenie funkcji poznawczych, jak i nieprawidłową dobową długość snu. Należy także brać pod uwagę negatywny wpływ obniżonej integracji istoty białej na rytm dobowy.