Biotechnologia.pl
łączymy wszystkie strony biobiznesu
Moskwa - Dzień Pierwszy
Piszemy do Was znajdując się obecnie w Moskwie, gdzie zakończył się już pierwszy dzień konferencji Bałtyckiej Sieci Przeciwwirusowej „Wirusowe zakażenia o znaczeniu regionalnym”. To wyjątkowe spotkanie naukowe, organizowane już po raz dwunasty, potrwa do 5 października.

 

Konferencję oficjalnie rozpoczęła swoim krótkim wystąpieniem dr Maria Isaguliants z Instytutu Karolinska, która powitała gości i członków sieci m. in. z Finlandii, Litwy, Estonii, Łotwy, Rosji, Polski i ze Szwecji. Już na samym wstępie na nasz portal spłynęły podziękowania w zamian za medialne wsparcie i promowanie inicjatywy. Dr Isaguliants wyraziła także chęć poszerzania sieci o nowe organizacje oraz o nowych partnerów. Zwróciła uwagę na znaczne ograniczenia finansowe, które nie pozwalają prowadzić szeroko zakrojonych badań, a większość funduszy jest przeznaczana na możliwość spotkania się członków oraz wspólnej debaty i wymiany poglądów w ramach konferencji. Dr Isaguliants została także uhonorowana orderem, który miał symbolizować jej dotychczasowe poświęcenia dla sprawnego działania i rozwoju sieci. Poniżej przeczytacie kto m. in. zabierał głos tego dnia, o czym mówił i do jakich wniosków doszedł.

 

Saulius Caplinskas (Center of Communicable Diseases and AIDS, Wilno) – Wypowiadając się jako pierwszy ekspert podkreślił, że w walce z epidemią HIV ważna jest dotychczasowa wiedza, oparta na międzynarodowych kontaktach, m. in. z zagranicznymi uczelniami. Narody różnią się kulturą, językami i praktyki leczenia nie powinny być kopiowane bez jakiejkolwiek adaptacji i kontroli. Porównywał przede wszystkim zjawisko występowania AIDS w trzech krajach oraz czynniki warunkujące zakażenia na Litwie, w Estonii oraz na Łotwie:

*Litwa – 46,8% - kontakty heteroseksualne, 27% - narkotyki, 7,8% - kontakty homoseksualne,

*Estonia – odpowiednio – 46%, 23% i 1%,

* Łotwa – odpowiednio – 38%, 21,3% i 8,1%.

Zaprezentował także tabelę, która pokazywała największą liczbą zachorowań w regionie, spowodowaną transmisją od zakażonej matki – zdecydowanie góruje Białoruś i Polska, jednak w przypadku Białorusi populacja jest kilka razy, a w przypadku Polski – kilkanaście razy większa względem trzech wyżej wymienionych krajów. Bardzo dużą liczbę zachorowań notuje się również w Obwodzie Kaliningradzkim.

Ciekawą częścią wystąpienia była konstrukcja profilu osoby, która poprzez swoje postępowanie kończy jako narkoman z AIDS. Wykres miał postać piramidy zachowań, które w konsekwencji prowadzą go do choroby:

przepychanki → papierosy → wandalizm → początki z alkoholem → kradzieże → wyparcie → nadużywanie alkoholu → bójki → stany depresyjne i stałe odurzanie się używkami → uzależnienie od narkotyków → AIDS.

Co zatem, zdaniem Caplinskasa, może poprawić dramatyczną sytuację? Na pewno potrzebne jest właściwe zarządzanie, przeprowadzane na czas i z zaangażowaniem budżetu, a także wzięcie przez chorego odpowiedzialności za swoje krzywdzące siebie i otoczenie zachowania. Ową odpowiedzialność doskonale zobrazował na bardzo prostym przykładzie – aby zapewnić jednemu choremu dostęp do odpowiednich leków, dwie osoby muszą pracować, płacić podatki i...nie chorować.

 

Jan Drobeniuc (Centers for Disease Control, Atlanta, USA) – Nie jesteśmy w stanie zapewnić, że całkowita eliminacja problemu jest możliwa, ale dopóki próbujemy – jest to nasz cel. Naszymi krokami ku osiagnięciu go są: zapewnianie leczenia oraz nauka jak zmieniać zachowania ludzi – tak zaczął swoje wystąpienie dotyczące zapalenia wątroby typu C. Na świecie notowanych jest 8-12 mln zakażeń rocznie, z czego połowa jest uznawana za niebezpieczne, głównie w Afryce i Azji (łącznie na całym świecie może być zakażonych nawet 185 mln ludzi). W krajach słabo i średnio rozwiniętych zakażenia wiążą się przede wszystkim z nierozważnymi praktykami zastrzyków oraz transfuzji krwi. Pozytywną informacją jest jednak raport Światowej Organizacji Zdrowia, która podaje, że wzrasta liczba donacji krwi na świecie (z 80 mln w 2004 r. do 108 mln w 2012 r.) oraz liczba krajów, które otrzymują 100% nieodpłatnych donacji (z 50 do 60 w powyższym okresie; wiele krajów jednak wciąż musi polegać na rodzinie, wymianach lub płatnym krwiodawstwie). Maleje za to liczba państw, które nie są w stanie monitorować wszystkich donacji krwi (z 41 do 25 w powyższym okresie). Najnowsze statystyki donoszą także o diametralnym zredukowaniu liczby zakażeń spowodowanych niewłaściwie przeprowadzanymi zastrzykami – 1,9 mln przypadków w 2000 r. do zaledwie 315 tys. infekcji w 2010 r. (80%-owa redukcja). WHO stawia sobie za cel znaczne zmniejszenie zachorowalności, osiągnięte przede wszystkim na drodze wprowadzenia na rynek nowych, „inteligentnych” strzykawek do własnego użytku. Mają one chronić przed ponownym użyciem i ryzykiem powstania ran, jednak szczegółów jeszcze nie znamy.

 

Prelegenci mówili o HIV, HCV, więc brakuje nam jeszcze HBV (wirusowego zapalenia wątroby typu B). Te trzy wirusy porównała ze sobą Tatjana Tallo (Public Health Agency of Sweden, Sztokholm):

*HIV – wirus wykryty w 1989 r., którym jest obecnie zainfekowanych 35 mln ludzi na świecie i w wyniki którego w 2013 r. zmarło 1,5 mln osób, przenoszony drogą krwi, płciową i prenatalną,

*HBV – wykryty w 1963 r., którym zakażonych jest 2 mln osób, w wyniku którego zmarło do tej pory od 75 do nawet 160 mln ludzi, przenoszony drogą krwi, płciową i prenatalną, 

*HCV – wykryty w 1989 r., którym obecnie jest zakażonych 170 mln osób (różne źródła podają inne liczby, zróżnicowane o kilkanaście mln w jedną bądź w drugą stronę), wywołujący 350 tys. zgonów rocznie, przenoszony drogą krwi.

 

Annemarie Wensig (University Medical Center Utrecht, the European Society for Antiviral Resistance/ESAR) - zapoznała słuchaczy z programem SPREAD, który ma na celu rozprzestrzenianie leków na HIV oraz wgląd w charakterystykę nowych pacjentów w Europie. Zbieranie o nich danych ma stanowić podstawę do działania jednolitego, zunifikowanego programu europejskiego pod parasolem ESAR (więcej o organizacji przeczytacie na ich stronie internetowej, gdzie dowiecie się także jak można zostać jej członkiem, do czego Wensig gorąco zachęcała).

 

Daleko w azjatycką część, do Republiki Tuwy, zabrała słuchaczy Tatyana Kozhanova (Chumakovs Institute of poliomyelitis and viral encephalitis, Rosja). Jest to region szczególnie dotknięty zapaleniem wątroby typu D (tzw. zakażenie wirusem delta). Zamieszkuje go ponad 300 tysięcy osób, z czego liczba chorych w latach 2009-2014 stanowiła 383 osoby (znacznie ponad 60% to kobiety). Szczególnie dramatycznie sytuacja wygląda wśród osób młodych – tylko w tym miejscu w Rosji liczba zakażeń w grupach wiekowych 15-29 i 30-49 jest tak wysoka. Choroba dotyka także dzieci nawet od 4. roku życia.

 

Modra Murovska (Riga Stradins University, Łotwa) – opowiedziała o wirusach HHV-6 oraz HHV-7. W ich przypadku infekcja występuje we wczesnym dzieciństwie i trwa w dalszym okresie życia jako natarczywy, a przy tym ukryty wirus. HHV-6 może prowadzić m. in. do trzydniowych gorączek, limfadenopatii (powiększenia węzłów chłonnych), zapalenia płuc, czy chłoniaka nieziarniczego. Sytuacja z HHV-7 jest bardziej tajemnicza, gdyż mimo że nie udowodniono jego działania wraz z inną chorobą, to podejrzewa się, iż działa wspólnie z HHV-6. Murovska nazwała je „cwanymi wirusami”. Dalszą część prezentacji poświęciła parwowirusowi B19, który powoduje aktywne infekcje zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Może on pozostać w naszym organizmie pod postacią natarczywej infekcji, a jego rozwój jest stale obecny jeszcze długo po pierwotnej infekcji. Może prowadzić m. in. do: ostrej anemii, aplazji krwinek czerwonych po przeszczepie nerki, zapalenia wątroby, atrofii, czy zespołu przewlekłego zmęczenia.

 

Czekajcie na kolejne wieści z Moskwy, jutro bardzo intensywny dzień, jednak oparty nie tylko na wykładach. Więcej dowiecie się śledząc naszą stronę oraz facebooka. 

KOMENTARZE
news

<Kwiecień 2025>

pnwtśrczptsbnd
31
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
1
2
3
4
Newsletter