Grupa badawcza złożona z inżynierów i entomologów z Penn State analizuje czas spędzany przez pszczoły podczas żerowania poza ulami. Badania te będą przydatne zarówno dla poszerzenia wiedzy o zachowaniu pszczół, jak i ekologicznego pszczelarstwa. – Ta technologia otwiera biologom możliwości badania systemów w sposób, który wcześniej nie był możliwy, szczególnie w odniesieniu do ekologicznego pszczelarstwa. W biologii terenowej zazwyczaj patrzymy na rzeczy oczami, ale liczba obserwacji, które możemy poczynić jako ludzie, nigdy nie będzie tak duża, jak obserwacje wykonane przez maszynę – mówi Margarita López-Uribe, jedna z autorek badania.

Naukowcy skupili się na młodych pszczołach, które niedawno wyleciały z ula i oznaczyli ponad 32 tys. pszczół w sześciu pasiekach wiosną i latem. W ulu ustawiono specjalne wejście z kamerą czujnikową, która śledzi ruch oznaczonych pszczół 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Znaczniki z kodem QR przymocowane do tułowi pszczół nazywane są znacznikami powierniczymi. Największą zaletą tych znaczników jest to, że pozwalają naukowcom na cichą i nieinwazyjną obserwację pszczół bez zakłócania ich naturalnego siedliska.

Wczesne wyniki badania pokazały ciekawą obserwację. Większość zarejestrowanych lotów pszczół trwała od jednej do czterech minut, głównie w celu sprawdzenia pogody lub wydalania. Niektóre pszczoły wychodziły na dwie godziny i dłużej. Średni czas trwania lotów był różny, ale większość zarejestrowanych dłuższych lotów trwała krócej niż 30 minut. Aż 34% oznaczonych pszczół zniknęło na ponad dwie godziny. Te długie nieobecności mogą wskazywać, że pszczoły odbywały dłuższe loty żerowe albo po prostu się gubiły. Zmiany w porach roku mogły również wpływać na zachowania żerowe. W tygodniach, w których liczba kwiatów była ograniczona, pszczoły wychodziły na dłuższy czas, co wskazuje, że najprawdopodobniej pokonywały większe odległości w celu zdobycia pokarmu. Badania zidentyfikowały także zmiany dotyczące ekologicznej hodowli pszczół i postawiły tezę, że odpowiednia odległość, na jaką pszczoły mogą żerować, musi zostać prawidłowo określona, co pomogłoby uprościć zasady starania się przez pszczelarzy o certyfikację ekologicznych pasiek.

System może również poprawić dekodowanie tańców waggle – zachowania, którego pszczoły używają do komunikowania lokalizacji źródeł pożywienia. Round dance jest typem tańca promowanym przez pszczoły wtedy, gdy pokarm znajduje się blisko. W przypadku, kiedy odległość od źródła pożywienia przewyższa 100 m, pszczoła wykonuje tzw. waggle dance. Ma ona zdolność do odnotowania położenia zarówno źródła pokarmu, jak i kierunku promieni słonecznych. – Taniec waggle jest najlepszym źródłem informacji, jakie posiadamy na temat żerowania pszczół, ale opiera się na obserwacjach człowieka. Wobec tego, czy możemy dokładnie określić, jak daleko od swoich uli przemieszczają się pszczoły miodne? – zastanawia się López-Uribe.

Jednym z problemów technicznych badania było to, że pszczoły miały naturalną tendencję do zatrzymywania się przy wejściu do ula, co skutkowało zwiększoną liczbą wykryć wejść i wyjść pszczół przez kamerę. Okazało się też, że niektóre pszczoły po prostu lubiły przebywać przy wejściu, a kamera odczytywała je za każdym razem, gdy przechadzały się obok niej. Dlatego dobre zaprogramowanie kodów zapewniające identyfikację pszczół było tak przydatne. Zespół rozpoczął współpracę z Virginia Tech w celu przeanalizowania związku między czasem żerowania a informacjami o tańcu waggle. Naukowcy planują również oznaczyć królowe i trutnie, aby zagłębić się w dynamikę kolonii pszczół. Dodatkowe cele obejmują organizację warsztatów poświęconych budowie i zastosowaniu systemu monitoringu.