W 2018 roku Carmen Figueroa MD wraz ze wsp. opublikowała w "The Lancet HIV" bardzo ciekawy artykuł o wiarygodności szybkich testów diagnostycznych na obecność wirusa HIV w testach kasetkowych do przeprowadzenia w warunkach pozaszpitalnych, porównując je z testami przeprowadzanymi przez pracowników służby zdrowia. Było to bardzo duże badanie zawierające obszerny przegląd systematyczny i metaanalizę. Wykluczono oczywiście badania oceniające pobieranie próbek domowych, ponieważ pacjenci nie interpretowali własnych wyników badań. Czułość i swoistość tego typu testów była zadowalająca.
Omawiany tutaj test jest typowym testem immunochromatograficznym z unieruchomionymi rekombinowanymi antygenami HIV-1 i HIV-2. W kontakcie z próbką zawierającą przeciwciała przeciw HIV dochodzi do ich połączenia się z antygenami, a następnie odpowiedniej barwnej reakcji.
Firma odpowiedzialna za dystrybucję tych testów w Polsce wskazuje na bardzo dużą czułość i swoistość testu, należy jednak pamiętać, że była ona sprawdzana jedynie u osób z potwierdzonym już zakażeniem wirusem HIV lub potwierdzonym brakiem zakażenia, nie wiemy dokładnie więc jaką czułość i swoistość miałby test przy odpowiednio niskim stężeniu przeciwciał w badanej próbce.
Omawiany tutaj test jest bardzo wygodny i prosty w obsłudze ze względu na wbudowany lancet. Proponuje się jednak, aby był on używany jedynie przez lekarzy i wykwalifikowany personel. Ponadto pamiętać należy, że pacjent, u którego podejrzewa się zakażenie wirusem HIV, powinien mieć zapewniony dostęp do ewentualnej pomocy psychologicznej. Stąd właśnie wskazuje się na fakt, iż testy te powinny być wykorzystywane jedynie w gabinetach lekarskich do wstępnego screeningu. Po dodatnim wyniku zawsze należy skierować pacjenta do laboratorium medycznego, gdzie wykwalifikowany personel diagnostów laboratoryjnych wykona badania potwierdzające zakażenie.
Oczywistym jest więc fakt, że skomplikowana i dokładna diagnostyka laboratoryjna wciąż jest niezbędnym elementem prawidłowej i pełnej diagnostyki, a także monitorowania farmakoterapii chorego.
KOMENTARZE