Zalecenia WHO odnośnie do odsetka porodów zakończonych cesarskim cięciem są takie, aby wynosił on 10-30%, jednak na całym świecie obserwowana jest tendencja wzrostowa wykonywania tego zabiegu. Wskazaniami są zagrożenia życia rodzącej, płodu lub oba jednocześnie. Planowe cięcia cesarskie zazwyczaj są uwarunkowane wskazaniami: okulistycznymi, ortopedycznymi, kardiologicznymi, neurologicznymi, pulmonologicznymi, psychiatrycznymi. Sama blizna jest nie tylko defektem estetycznym, który przy odpowiedniej pielęgnacji będzie mniej widoczny. Jest tworem, nad którym należy pracować, aby oddzielić ją od otaczających tkanek i uniknąć tworzenia się zrostów.

Bywa tak, iż mimo dobrego wyglądu zewnętrznego blizny, wewnątrz obecne są zrosty. Świadczy o tym fakt, że każdy kolejny zabieg wykonywany jest dłużej, ponieważ operujący musi wyciąć zrosty. Mogą one powodować: długotrwały ból miednicy mniejszej, zespół ciasnego jelita, dyspareunię, bezpłodność, dolegliwości ze strony układu moczowego, pokarmowego, rozrodczego, a także zaburzenia wzorca postawy ciała i chodu, bóle kręgosłupa i inne. Aby ochronić pacjentkę przed powstawaniem zrostów, ważna jest prewencja już na sali operacyjnej. Obejmuje ona wykonanie cięcia w linii najmniejszego napięcia skóry wzdłuż tzw. linii Langera. Szycie rany powinno być wykonane delikatnie, bez napięcia tkanek. Igły i nici powinny mieć odpowiednią grubość i długość. Często stosowane są także specjalne preparaty antyzrostowe, takie jak karboksymetyloceluloza, politetrafluoroetylen i inne. Ważne jest też unikanie zakażenia rany.

W pierwszej fazie gojenia się blizny dochodzi do wydzielania cytokin i czynników wzrostu przez makrofagi. Jest to faza gojenia się rany i trwa do 7 dni. W tym czasie nie stosuje się żadnych zabiegów pracy z blizną, ponieważ nie jest ona jeszcze uformowana. Na tym etapie pomocny może być zabieg drenażu limfatycznego brzucha i nóg, który pomoże w odprowadzeniu limfy, dzięki czemu tkanki są lepiej zaopatrzone w tlen, krew i składniki odżywcze, co przyspiesza gojenie. Drenaż usprawnia także usunięcie opuchlizny po ciąży i operacji.

Faza druga gojenia się blizny trwa do ok. 6-8. tygodnia po operacji, a w trakcie niej dochodzi do rozrostu i migracji różnych typów komórek, co ma na celu regenerację miejsca rany. W drugiej fazie kontynuowane mogą być zabiegi z zakresu drenażu limfatycznego, który można także wykonywać na samej bliźnie i w okolicach. Ponadto na tym etapie wdrażane są techniki rozluźniania mięśniowo-powięziowego wykonywane przez fizjoterapeutę. Znane jest także stosowanie plastrowania dynamicznego, czyli naklejania na bliznę elastycznych taśm, które odsuwają skórę i tkankę podskórną od powięzi. Dzięki temu krążenie pod blizną staje się sprawniejsze, a brzegi blizny przysuwają się do siebie, co zapobiega przerastaniu blizny. Na tym etapie stosowane są: maści i żele na bazie heparyny, wyciągu z cebuli, allantoiny, silikonów, kwasu hialuronowego. Pacjentka powinna być wyedukowana tak, aby samodzielnie wykonywać masaż blizny i skóry ją otaczającej każdego dnia.

Faza trzecia to faza modelowania i przebudowy blizny. Trwa od pół roku do dwóch lat po operacji. W trzeciej fazie zazwyczaj można już dokonać oceny, czy zrosty się pojawiły poprzez próbę poruszania i unoszenia blizny. Jeśli blizna unosi się i porusza jako część skóry i nie pociąga za sobą tkanek głębiej leżących, oznacza to, iż zrosty się nie pojawiły. Na tym etapie możliwa jest jeszcze praca z blizną, ponieważ tkanka bliznowata wytworzona przez struktury kolagenowe w tkance łącznej jest w stałym ruchu i przebudowie. Zważywszy że na tym etapie blizna jest już zupełnie wygojona, możliwe jest stosowanie bardziej agresywnych ruchów podczas masażu, masaż głęboki, silniejsze i bardziej zdecydowane ruchy podczas wykonywania rozluźniania mięśniowo-powięziowego. Na tym etapie nadal ważna jest praca z blizną w warunkach domowych. Dalej powinny być stosowane preparaty na blizny.

Podsumowując, zabieg cięcia cesarskiego przynosi na świat nowe życie i często je ratuje, jednak jest rozległą operacją, która wymaga stosunkowo długiego czasu rekonwalescencji, a także prac związanych ze zminimalizowaniem nieprzyjemnych skutków ubocznych wynikających ze specyfiki wykonanego zabiegu.