Kluczowe w procesie starzenia się skóry są fibroblasty produkujące składniki strukturalne skóry: kolagen, elastynę i kwas hialuronowy. One warunkują odpowiednie fizyczne i mechaniczne właściwości skóry. Z wiekiem aktywność proliferacyjna i metaboliczna fibroblastów ulega zmniejszeniu. Pogarsza się funkcjonalność włókien kolagenowych i elastynowych, a ich struktura ulega modyfikacji i zniszczeniu.

Czynnik wzrostu fibroblastów 1 (ang. Fibroblast growth factor 1 – FGF1) jest jednym z najlepiej scharakteryzowanych przedstawicieli rodziny FGF. Jest to białko globularne składające się z 12 włókien β zaaranżowanych w motyw typu „β-koniczynki” (ang. β-trefoil). Temperatura denaturacji FGF1 wynosi około 40°C. W warunkach fizjologicznych znaczny procent cząsteczki białka nie posiada natywnej konformacji. W takim stanie łańcuch polipeptydowy jest dużo bardziej wrażliwy na działanie proteaz. W celu podwyższenia stabilności konformacyjnej zaprojektowano i otrzymano metodami inżynierii białkowej rekombinowane białko FGF1. Zmiany w sekwencji zwiększyły stabilność FGF1, a uzyskane białko okazało się w pełni funkcjonalne i charakteryzowało się wyższą aktywnością mitogenną, dłuższym czasem półtrwania, a także znacznie większą odpornością na proteolizę niż jego dziki typ.

Zbadano wpływ rekombinowanego FGF1 (rFGF1) na żywotność fibroblastów pobranych od dawców w różnym wieku (20, 34, 40 i 60 lat). Rekombinowany FGF1 najsilniej stymulował proliferację fibroblastów L34 i L40. Jego właściwości pobudzające fibroblasty są zatem zależne od wieku. Otrzymane wyniki wskazują, iż rFGF1 posiada wysoki potencjał do wykorzystania w produktach pielęgnacyjnych o właściwościach regeneracyjnych.

Aby jednak móc zastosować rFGF1 w produktach kosmetycznych i aby miało to sens, konieczne jest stworzenie systemu nośnikowego umożliwiającego przenikanie rFGF1 przez warstwę rogową skóry. Rekombinowany FGF-1 jest dużym białkiem o masie 15,196 kDa. Badanie przenikalności rFGF1 przeprowadzono w warunkach ex vivo na wycinkach skóry. Wyznaczono widmo Ramana tzw. fingerprint dla czystego rFGF1, pustych liposomów i sfer lipidowych. Określono głębokość przenikania rozpuszczonego w soli fizjologicznej rFGF1 oraz rFGF1 zamkniętego w liposomy i mikrosfery lipidowe. Wykazano, że zarówno sama cząsteczka rFGF1, jak i zamknięta w liposomy nie przenika przez warstwę rogową. Natomiast rFGF1 zamknięty w mikrosfery lipidowe przenika przez warstwę rogową.

W celu sprawdzenia efektów działania produktów przeciwzmarszczkowych zawierających rFGF1 przeprowadzono badania in vivo z udziałem 21 ochotników powyżej 50. roku życia. Produkty – krem na dzień i na noc przeznaczone były do codziennej pielęgnacji skóry twarzy przez okres 4 tygodni. Po 4 tygodniach badania zaobserwowano redukcję zarówno głębokości, jak i objętości zmarszczek Po 4 tygodniach badania, zaobserwowano redukcję zarówno głębokości, jak i objętości zmarszczek okolicy czoła i bruzdy nosowo-wargowej.

Zarówno testy w warunkach in vitro, jak i ex vivo oraz in vivo wykazały, że rFGF1 może być substancją o szerokim spektrum działania do zastosowań w kosmetologii.