Neem to wiecznie zielone drzewo. Osiąga wysokość od 15-20 m do 40 m. Od starożytności każda część drzewa została użyta jako tradycyjne lekarstwo przeciwko różnym ludzkim dolegliwościom. Neem był szeroko stosowany w medycynie ajurwedyjskiej. Drzewo nadal jest uważane za "podręczną aptekę" w Indiach. Neem zwane jest drzewem do rozwiązywania globalnych problemów zdrowotnych i pielęgnacyjnych.

Od zarania dziejów lecznicze rośliny są nieodłączną częścią ludzkiego społeczeństwa w walce z chorobami. Neem jest znana w Indiach i krajach sąsiadujących od ponad 2000 lat jako jeden z najbardziej wszechstronnych leków roślinnych o szerokim spektrum aktywności biologicznej. Rośnie także w Indonezji, Japonii, Pakistanie, w niektórych obszarach Australii i Ameryki oraz na Sri Lance. W ciągu ostatnich lat osiągnięto znaczny postęp dotyczący poznania aktywności biologicznej i zastosowań leczniczych neem.

Posiada szeroki wachlarz biologicznie aktywnych związków, które są różnorodne chemicznie i złożone strukturalnie. Wyizolowano ponad 140 związków z różnych części drzewa neem. Każda część drzewa neem, tzn. owoce, nasiona, liście, korzenie oraz kora, posiada cudowne właściwości i jest tradycyjnie stosowana w leczeniu stanów zapalnych, infekcji, gorączki, chorób skóry i chorób zębów. Wytwarzany olej z nasion posiada liczne właściwości wykorzystywane w kosmetyce. W indyjskich wioskach gałązki używano jako zamiennik szczoteczki i pasty do zębów. Żucie gałązek wspaniale oczyszcza zęby i zapobiega nieświeżemu oddechowi. Jest jedną z najefektywniejszych roślin, które dezynfekują skórę.

Właściwości

Liście neem i jego składniki wykazują właściwości:

• immunomodulujące, 
• przeciwzapalne,
• przeciwhiperglikemiczne,
• przeciwwrzodowe,
• przeciwmalaryczne,
• przeciwgrzybiczne,
• przeciwbakteryjne,
• przeciwwirusowe,
• przeciwutleniające,
• przeciwmutagenowe,
• przeciwnowotworowe.

Olej z neem

Olej jest uzyskiwany dzięki tłoczeniu na zimno z nasion miodli indyjskiej. Gorzki smaku przypomina niezbyt przyjemne połączenie czosnku z orzeszkami ziemnymi. Spowodowane jest to zawartością triglicerydów i związków triterpenoidowych. Posiada różne odcienie – od żółtego do brązowego, jednak nie ma to wpływu na jego właściwości. Ma szerokie zastosowanie szczególnie w przemyśle kosmetycznym zarówno jako składnik w pielęgnacji skóry, jak i włosów przy leczeniu różnych schorzeń skóry. Zawarte w oleju witaminy z grupy A i E sprawiają, że wykazuje działanie antyoksydacyjne, poprawiające witalność skóry, regenerujące oraz przywracające miękkość. Używa się go także w szamponach przeciwłupieżowych. Regularnie stosowany wygładza zmarszczki oraz drobne linie.

Zastosowanie oleju w kosmetyce

Właściwości przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i antybakteryjne oleju znalazły zastosowanie w kosmetyce. Stosuje się go w leczeniu trądziku, gdyż reguluje nadmiar serum oraz niszczy bakterie odpowiedzialne za powstawanie trądziku. Przyspiesza gojenie się ran, zmniejsza przebarwienia skóry, łagodzi stany zapalne. Bardzo dobrze radzi sobie w walce z grzybicą stóp oraz paznokci, dzięki zawartości gedunin i nimbidin. Posiada silne właściwości przeciwgrzybiczne, jednocześnie nie niszcząc naturalnej flory bakteryjnej skóry.

Inne zastosowania

- jako środek grzybobójczy oraz bakteriobójczy, 

- w produkcji preparatów kosmetycznych dla zwierząt, a także preparatów do odstraszania kleszczy i pcheł, 

- jako środek odstraszający komary, 

- jako naturalny biopestycyd nieszkodliwy dla motyli i innych owadów zapylających, 

- w kuchnii indyjskiej jako warzywo (młode pędy oraz kwiaty), 

- jako organiczny środek ochrony roślin użyźniający glebę, 

- w rolnictwie jako ochrona roślin przed owadami (mącznikiem, chrząszczem japońskim oraz mszycą).