- Nanocząstki ze względu na kształt można podzielić na:
- kuliste,
- cylindryczne,
- o kształcie nieregularnym.
- Ze względu na źródło pochodzenia wyróżniamy dwie podstawowe grupy:
- powstające na skutek działalności człowieka:
- projektowane,
- powstające w sposób niezamierzony, czyli jako produkty uboczne (np.: w takich procesach jak gotowanie, spalanie, lutowanie, polimeryzacja),
- naturalnie występujące w środowisku.
- Ze względu na skład chemiczny:
- organiczne (wirusy, fulereny i nanorurki węglowe),
- nieorganiczne (metale: Ag, Au; tlenki metali, sól morska).
Nanocząstki składają się z atomów, które pod wpływem specjalnie stworzonych warunków technologicznych takich jak wysokie ciśnienie lub temperatura, są wiązane w inny sposób, niż łączą się w środowisku naturalnym. Z nowej struktury materiałów wynikają niekiedy lepsze lub całkiem nowe właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne, które pozwalają na nieznane dotąd zastosowanie.
Przemysł kosmetyczny z chęcią korzysta z najnowszych osiągnięć nauki dlatego nanomateriały obecne są już od kilku lat w produktach kosmetycznych nowej generacji m.in.: w preparatach selektywnych, biokosmetykach, kosmeceutykach. Wykorzystuje się je głównie z tego względu, że :
- Zwiększają skuteczność działania kosmetyków oraz ich bioprzyswajalność.
- Nanocząstki metali ze względu na swoją aktywność biologiczną, mogą z powodzeniem zastąpić stosowane dotychczas w kosmetykach syntetyczne środki konserwujące lub znacznie zredukować ich ilość w gotowym produkcie.
- Dają świetne efekty tworząc emulsje, gwarantują bardzo dobre rozproszenie, idealną homogenność, przezroczystość oraz jednorodność wizualną układów wodno – olejowych. Dodatkową zaletą jest łatwość wprowadzania do nich substancji biologicznie czynnych. Produkty zawierające je w swoim składzie charakteryzują się dużą płynnością, estetycznym wyglądem i małą lepkością. Ponadto cechuje je prosty sposób wytwarzania i trwałość w szerokim przedziale temperatur.
- Wśród nanocząstek wykorzystywanych w kosmetykach warto wymienić nanonośniki, których istota działania polega zamknięciu w ich wnętrzu określonych substancji aktywnych, co może wpłynąć na poprawę stopnia wchłaniania tych substancji przez organizm. Pierwszymi nanonośnikami stosowanymi w kosmetykach były liposomy, drobne ciała tłuszczowe o kształcie kulistym. Jednak wadą był brak ich stabilności w wyższych temperaturach, w obecności środków powierzchniowo czynnych oraz niska odporność na działanie mechaniczne. Obecnie najczęściej stosowanymi materiałami do produkcji otoczek w nanokapsułkach są biopolimery i cyklodekstryn, ponieważ to właśnie dobór surowca otoczki pozwala w niej umieścić zarówno substancje hydrofilowe jak i hydrofobowe oraz decyduje o jej przenikalności w głąb skóry.
Katarzyna Kołaczek
KOMENTARZE