Projekt realizowany jest wspólnie z Urzędem Patentowym RP oraz Departamentem Ceł Ministerstwa Finansów. W seminarium poświęconym właśnie tym zagadnieniom, które zgromadziło kilkudziesięciu uczestników, reprezentantów wytwórców towarów sektora FMCG, w tym większość z przemysłu kosmetycznego i środków czystości wzięli udział jako prelegenci :Marta Czyż z Departamentu Ochrony Znaków Towarowych UPRP, Iwona Mońko z Departamentu Ceł MF oraz przedstawicielki kancelarii prawnej Linklaters dr. Krystyna Szczepanowska - Kozłowska oraz Mec. Agnieszka Laskowska. Obecnie polski system ochrony znaków towarowych opiera się na trzech podstawowych aktach prawnych. Są to 1) Ustawa z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej / Dz.U. z 2003r, Nr 119, poz. 1117 z Zm./ 2) Rozporządzenie Prezesa rady Ministrów z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń znaków towarowych / Dz.Ust. z 2002 r., Nr 115, poz. 998/ 3) Rozporządzenie Prezesa rady Ministrów z dnia 2 marca 2004r., zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych / Dz. U. z 2004r., Nr 35, poz. 309/. Zgłaszanie i rozpatrywanie zgłoszenia znaku towarowego jest regulowane przepisami art.138- 152 Prawo Własności Przemysłowej oraz Rozporządzenia Prezesa RM z dnia 8 lipca 2002r,. Każdemu przedsiębiorcy, który stwierdzi, że jego marka jest podrabiana i nielegalnie używane jest oznakowanie jego produktów przysługują różne środki ochrony, w oparciu zarówno o prawo karne jak i cywilne. Przedsiębiorca, który chce dochodzi swoich praw może zgłosić roszczenia niemajątkowe: o zaniechanie naruszenia i o usunięcie jego skutków. Może też zgłosić roszczenia majątkowe o naprawienie szkody mu wyrządzonej i o wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści przez producenta lub dystrybutora podróbek lub tak zwanych produktów podobnych. Przedsiębiorcy mają również możliwość uzyskania prawa ochronnego na swoje marki i znaki towarowe na całym obszarze Unii Europejskiej oraz na obszarze międzynarodowym. System międzynarodowy oparty jest o Porozumienie Madryckie z dnia 14 kwietnia 1891 roku, Protokół dodatkowy do tego porozumienia z roku 1996 oraz Regulamin Wykonawczy z dnia 18 stycznia 1966 roku /WUP Nr 4.1996 z późn. zm. Od roku 18 marca 1991 roku do wymienionego powyżej porozumienia , w wersji już oczywiście znowelizowanej , przystąpiła też Polska. Regulacje tego porozumienia pozwalają na uzyskanie prawa ochronnego na towary we wszystkich państwach członkowskich porozumienia, takiej samej zasadzie jak w kraju pierwotnej rejestracji. Pośrednikiem w uzyskiwaniu takiego rodzaju ochrony prawnej na znaki towarowe jest w Polsce Urząd Patentowy. Wspólnotowy znak towarowy jest to rejestracja i ochrona na znak na obszarze całej Unii Europejskiej. Uzyskiwanie takiej ochrony oparte jest na regulacjach takich jak: a) Rozporządzenie Rady (WE) 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, b) Rozporządzenie Komisji 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995r wdrażające powyższe Rozporządzenie, c) Rozporządzenie 2869/95 dotyczące regulacji opłat za zgłoszenia, oraz d) Rozporządzenie Komisji 216/96 z dnia 5 lutego 1996 regulujące procedury w Komisji Odwoławczej. W UE obowiązuje jednolity system ochrony praw wyłącznych, co oznacza jeden system prawny ochronny oraz wyłączność praw osób używających zarejestrowanych znaków w działalności handlowej i przemysłowej. System wprowadził uproszczone warunki formalne które pozwalają w jednym miejscu dokonać zgłoszenia i spełnić wszystkie procedury. Takiego zgłoszenia można dokonać w Urzędzie Patentowym w Polsce lub bezpośrednio w Alicante, Hiszpania, gdzie mieści się Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM).
Źródło: Polskie Stowarzyszenie Producentów Kosmetyków i Środków Czystości
KOMENTARZE