DYREKTYWA 94/62/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY  z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz.Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.) Artykuł 11mówi o poziomach stężenia metali ciężkich w opakowaniach „Państwa Członkowskie zapewniają, aby suma stężeń ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniach lub w częściach opakowań nie przekraczała: 100 ppm wagowo”.

Wdrożenia postanowień dyrektywy 94/62/WE dokonuje: USTAWA z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz.U. 2013 poz. 888). Art. 11 ust. 1 (Dz.U. 2013 poz. 888) „Wprowadzający opakowania jest obowiązany ograniczać ilość i negatywne oddziaływanie na środowisko substancji stosowanych do wytwarzania opakowań oraz wytwarzanych odpadów opakowaniowych w taki sposób, aby:

1)opakowania nie zawierały szkodliwych substancji w ilościach stwarzających zagrożenie dla produktu, środowiska lub zdrowia ludzi;

2)maksymalna suma zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniu nie przekraczała 100 mg/kg, z wyłączeniem opakowań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 4”.

               Ołów (Pb)      Kadm (Cd)     Rtęć (Hg)     Chrom(VI) (Cr6+)

Art. 14 (Dz.U. 2013 poz. 888) mówi, że przedsiębiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach oraz wprowadzający produkty w opakowaniach jest obowiązany stosować opakowania spełniające wymagania, o których mowa w art. 11., czyli ma się tutaj na myśli:

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniach (Dz.U. Nr 241, poz. 2095 z późn. zm.)

Określa rodzaje opakowań zwolnionych z wymagań dotrzymywania maksymalnej sumy metali ciężkich na poziomie 100 mg/kg

Akty wykonawcze Ustawy

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 kwietnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalenia sumy zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniach (Dz.U. Nr 66, poz. 619)

Określa sposób ustalania sumy Pb, Cd, Hg, Cr(VI) w opakowaniach – poprzez badania laboratoryjne

- Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U. Nr 66, poz. 619) ustala sumy zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniach- wyjaśnia Łukasz Cnota z JARS Sp. z o. o.- Mowa tam o tym, że suma zawartości metali w opakowaniach następuje na podstawie badań laboratoryjnych opakowań lub materiałów wykorzystanych do produkcji opakowań oraz, że badania przeprowadza laboratorium akredytowane lub z wdrożonym systemem jakości w zakresie badania zawartości metali w opakowaniach lub materiałach wykorzystanych do ich produkcji.

RMŚ z dnia 8 kwietnia 2003 r. (Dz.U. Nr 66, poz. 619) podaje wytyczne pobierania próbek do badań,  przygotowania tych próbek, wymagania dot. metody analitycznej stosowanej do badania metali ciężkich (granica wykrywalności metody), wzory na obliczenie zawartości danego metalu w opakowaniu oraz sumy zawartości metali w opakowaniu, a także wymagania dotyczące przedstawiania wyników badań.

Raport PKN PKN-CEN/CR 13695-1:2005 podejmuje temat wymagań dotyczących pomiaru i sprawdzania zawartości czterech metali ciężkich i innych substancji niebezpiecznych w opakowaniach i ich uwalniania do środowiska.

Część 1: Wymagania dotyczące pomiaru i sprawdzania zawartości czterech metali ciężkich w opakowaniach.

{page_break}

Definicja opakowania zgodna z Dyrektywą 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

„OPAKOWANIA” - oznaczają wszystkie wyroby wykonane z jakichkolwiek materiałów, przeznaczone do przechowywania, ochrony, przewozu, dostarczania i prezentacji wszelkich towarów, od surowców do produktów przetworzonych, od producenta do użytkownika lub konsumenta. Wyroby „niezwrotne” przeznaczone do tych samych celów uważa się również za opakowania.

Element opakowania – każda część opakowania, która może być oddzielona ręcznie lub za pomocą prostych środków fizycznych.

(np. wieczko, etykieta zadrukowana, folia wielowarstwowa zadrukowana)

Definicje wg PKN-CEN/CR 13695-1:2005 11

Składnik opakowania – najmniejsza część składowa opakowania lub jego elementu, która nie może być oddzielona ręcznie lub za pomocą prostych środków fizycznych.

(np. dla „etykiety zadrukowanej” składnikami są: etykieta niezadrukowana, farba drukarska)

Definicja wg Ustawy z dnia 13.06.2013 r.

Odpady opakowaniowe – opakowania wycofane z użycia, stanowiące odpady w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach, z wyjątkiem odpadów powstających w procesie produkcji opakowań;

Jaki jest wpływ opakowań i odpadów opakowaniowych na środowisko? Jednym z celów Dyrektywy jest zapobieżenie lub zmniejszenie wpływu opakowań i odpadów opakowaniowych na środowisko.

Obecność szkodliwych metali i innych substancji w opakowaniach powinna być ograniczona ze względu na ich wpływ na środowisko.  - Aby ograniczyć toksyczność odpadów opakowaniowych niezbędnym jest zapobieganie wprowadzaniu szkodliwych metali ciężkich do opakowań i/lub zapewnienie, że substancje te nie będą migrować do środowiska – mówi Cnota.

Wg Dyrektywy 94/62/WE opakowanie powinno być produkowane w taki sposób, aby ograniczyć do minimum zawartość substancji i materiałów szkodliwych i niebezpiecznych w materiałach opakowania i jego elementach mając na uwadze ich obecność w emisjach, popiołach i wyciekach powstałych podczas spalania lub składowania na wysypisku opakowań, odpadów produkcyjnych i odpadów opakowaniowych.

Pomiar zawartości czterech metali ciężkich w opakowaniach

Etapy pomiaru

Badania laboratoryjne mogą dotyczyć opakowań lub materiałów wykorzystanych do ich produkcji.