Chabry bławatki, w Polsce, są traktowane jako pospolity chwast polny. Odgrywają jednak ważną rolę w ziołolecznictwie.

Chabry swoją niebieską barwę zawdzięczają kompleksowi protocyjanin. W 2005 roku udało się zrekonstruować protocyjaniny z użyciem antocyjaniny, flawonów oraz jonów żelaza, magnezu
i wapnia. Występują również inne odmiany bławatków, które mają inne barwy niż niebieska, np. białe, czerwone.

W badaniach z 1999 roku odkryto, że polisacharydy, rozpuszczalne w etanolu, otrzymane z kwiatów bławatka wykazywały się aktywnością przeciwzapalną. Co więcej miód pozyskiwany z chabra bławatka charakteryzował się działaniem antybakteryjnym i przeciwzapalnym. Herbologia wskazuje tę roślinę jako pomocną przy grzybicy i podrażnionej skórze. Zalecane są zwłaszcza kąpiele
z dodatkiem tej rośliny. W medycynie alternatywnej używa się również ekstraktów z bławatka w celu leczenia biegunki, dolegliwości nerek i dróg moczowych. Ulgę w bólu gardła mogą przynieść płukanki z tą rośliną, a do łagodzenia stanu zapalnego spojówek wciąż zaleca się przemywanie oczu naparem z bławatka. Wyciągi z C. cyanus stosuje się w kosmetykach do cery naczynkowej. Zawierają go również kremy rozjaśniające pod oczy i płyny do higieny intymnej. Odrębne zastosowanie chabra bławatka stanowią jego ekstrakty w szamponach przeciwłupieżowych.

Wyciągi chabra bławatka zawierają przede wszystkim znane ze swoich właściwości antyoksydacyjnych flawonoidy, kwasy fenolowe oraz kumaryny.

Magdalena Kolenda