Zdrowe żywienie zaburzeniem psychicznym
Ortoreksja (orthorexia nervosa) definiowana jako maniakalna obsesja na punkcie zdrowego żywienia (z greckiego ortho- prawidłowy, prawdziwy; orexis- apetyt) po raz pierwszy została opisana w 1997 roku przez amerykańskiego doktora Stevena Bratmana.
Choroba zaczyna się zupełnie niewinnie, czyli pragnieniem przezwyciężenia chronicznych chorób, czy korekty złych nawyków żywieniowych. W miarę upływu czasu dążenie do doskonałości w odżywianiu sprawia, że zastanawianie się nad tym, co zjeść i w jakich proporcjach, pochłania coraz więcej czasu, aż w końcu samo planowanie jedzenia i jego przygotowywanie staje się sensem życia.
Ortorektycy charakteryzują się specyficznymi odczuciami względem produktów spożywczych. Przykładowo produkty konserwowane określają jako "niebezpieczne", przetworzone przemysłowo jako "sztuczne", "zdrowe" natomiast tylko te wytwarzane metodami ekologicznymi. Wykluczając z jadłospisu kolejne pokarmy, w pewnym momencie uświadamiają sobie, że coraz trudniej jest im znaleźć na półkach sklepowych coś, z czego można by przyrządzić obiad. Zjedzenie produktów niedozwolonych np. kawałka tortu na przyjęciu urodzinowym własnego dziecka, wzbudza poczucie winy. Po tego typu "incydencie" chory zaostrza dietę lub stosuje głodówkę w celu oczyszczenia organizmu.
Wg Deanne Jade, założycielki National Center for Eating Disorders „stale rosnąca liczba chorych na Orthorexia nervosa jest spowodowana zagubieniem przez nowoczesne społeczeństwo złotego środka w sposobie żywienia. Problem rozpoczyna się wszędzie od tego, że bierzemy za rzecz normalną, jeśli znajomy przestaje jeść całe grupy pokarmów z piramidy właściwego żywienia, po porady trenera z siłowni promującego tylko wybrane jedzenie dla poprawienia swoich wyników, kończąc na poradach dietetyków, specjalistów od żywienia czy naturopatów.”
red. Radosław Aulich
KOMENTARZE